Sarı saçlarını omzundan geriye doğru savurdu İris, akşam güneşinin yıkadığı tepede. Soğuk mezar taşma oturup, derenin küçük kıpırtılarını seyretmeye başladı. "Nasıl da benzeşir yüreğimin çırpıntılarına," dedi sessizce, aktığı o büyük güneş gözlüğü, içinden taşıp çağlayan pişmanlık gözyaşlarına perde oluyordu adela. Kilerini silecek niyetine kullansa da, bir türlü sonu gelmiyordu gözyaşı yağmurunun. İki saat kıpırdamadan oturduğu kara mermerden, on yıl öncesine, Aşan´ın kollarında olduğu ana kaydı zilini bir

İçinizdeki sızıyı yoksunluğuna gizleme İzlerini taşıyan sevdayı göklere uçur Baktığında uçsuz bucaksız Gökçül´ün, olsun, Seni sana anımsatan…

Merdivenlerden çıkarken dizlerindeki, korkunun vermiş olduğu titremesi ve güçsüzlüğü, hissedebiliyordu. Kalbi ise daha bir hı/lı atıyor, nefesini yine soluk soluğa bırakıyordu. Kan, adeta hızla beynine vurmuştu. Patlayacak bir fıçı gibi, ve bir o kadar büyük bir heyecanla beş katı çıktı. Bu beş kat ona yirmi beş kat gibi gelmişti. Kapısının önüne geldiğinde eli titreyerek kapı anahtarını çıkardı ve deliğe soktu. Kapıyı açtı. İçerisi karanlıktı. Kapıyı kapamadan girişteki ışığı yaktı ve sonra kapıyı kapattı.

Güçlenirken ve yükselirken yalnızlaşan, korkutmayı öğrenirken sevgiyi unutan, başkalarını korurken kendini kurban eden insanoğlunun evrensel hikayesi. Anadolu ve feodalite özelinden, iyi ve güçlü olanın verdiği fazilet mücadelesinin sıradan insanlarda ve sistemde yarattığı tepkileri, erdemlerin affedilmezliğini, kavganın kaygan zeminini ve soyluluğun zorluğunu gerçek hayatlardan aldığı ilhamla anlatan epik bir roman. Karakterlerin gerçekliği, yaşadıklarının temposu, ve bize ait her şeyiyle, elinizden bırak

Komedin Bunlar şehrimizin ileri gelenleri... Bunlar do cehrimizin ileri gidenleri... Havva Tahmin İstasyonu Bir kadını çözmek için önce onu bağlamalı. Absürtûk Metinler -Memelerin elimde, fidyeyi vermezsen... -Fidye ne? -Kalçaların. Reklam Arası Sanatçılık işte; Zaafları sanata dönüştürme zonaatı... Yaşama Düşkünler Evi ´Bizim ülkemizdeyse bu, bayım, dik dik bakanın diğerinden cinsel açıdan hoşlandığını gösterir; o yüzden kaçırdım sözlerimi..." Kara İzohçı Aşk ile akıl arasında tercih yapmak anne

Yüreğinin içine aktım Bir iz için Herkes değildin ki sen Şimdi senden bana kalan Kederli günlerde İçimi silen Baki bir karanlıktayım Kendi yolumu adımlıyorum sadece Kuytulara seriyorken gölgemi Gizlenecek yer de yok Kendimin ellerinden tutarken Benim olan yalnızlığımı da Sen aldın sonunda

Beyaz... Aydınlığın simgesi... Sırrının ne olduğunu biliyor musunuz? Gökkuşağındaki tüm renkleri kabul etmesi. Yaşanan tüm acıların çözümü, İçimizdeki beyaz ışığı keşfedebilmemizde gizli. Doğu felsefesinin binlerce yıllık bazı yaşam ilkelerine çağdaş bir yorum getiren bu kitap, kendinizi daha iyi tanımanıza ve yaşama daha farklı, daha farkında gözlerle bakmanıza yardımcı olmayı hedefliyor. Bu farkındalığın tüm insanlığa yayılması ve bir gün bütün kavgaların bitmesi ümidiyle... "Dünyada bir dönüşüm olma

İçe dönük infilâklardan medet uman garip bir düşünme biçiminin girdaplarında boğulan bireyin kendi yarattığı lâbirentte kayboluşunun ve çözümü sevgide bulmak suretiyle yeniden doğuşunun öyküsü... Elindeki bu kitap hayatı kilitlenmiş bir adamın kendini içinde bulduğu ruhsal ve fiziksel durumlara karşı giriştiği amansız mücadeleyi anlatıyor sevgili okur. Kendini içinde bulduğu anlamsız rutinin pençesinde kıvranan bir akademisyen olan Zeno kendisine bir komplo kurulduğundan emindir. Çevresinde gelişen her

Orkun Ateş, 1978 yılında Erzurum´da doğdu. 2000 yılında Orta Doğu Teknik Üniversitesi Metalürji ve Malzeme Mühendisliği Bölümü´nden mezun oldu. Farklı kültürlere, yabancı dillere, yaşam biçimlerine ve felsefelerine duyduğu derin ilgi yazarı bu alanlarda çalışmalar yapmaya yöneltti. İngilizce, Almanca, İspanyolca, Arapça ve Swahili dillerini bilen yazar, ilk kitabını Almanya´nın Köln Üniversitesi Afrika Bilimleri Bölümü´nde almış olduğu Swahili dil eğitiminden sonra yazmaya başladı ve yabancı dilde yazdığ

Türk Devletinin yaşam sırrı, Cumhuriyetten önceki Os-manlı Devletinde özgüvenin kibre dönüşmesi, kibrin ay-mazlığa bürünmesi evrelerinde unutulmuş gitmişti. Yaşam sırrının unutuluşu yok oluşa götürüyordu onu. Sona bir adım kala Mustafa Kemal adlı bir bilirkişi çıktı ortaya. Yitmekte olan o sırrı, yüreğindeki yurt sevgisine zekâsının enerjisini katarak keşfetmişti. Türk Devletini yeniden yaşama geçirmenin en iyi aracı Cumhuriyet Güneşiydi. Ne var ki o mutluluk, ululuk güneşi, rezeleri körlenmiş, kilidi yuvas

"Siz hiç çocuğunuzun yerine bir haritayı sevdiniz mi?" "Kendine düşecekler başka topraklar arayan yıldırımdın artık sen." "Bunca uzun yıllardan sonra aşkım, ancak iki kaşımın arasındaki derin çizgiden okunuyor ve bilmelisin ki ruhum her zaman sana en temiz yerinden dokunuyor." "Düşlerindeki gülüşlerimi omuz başlarında sakla." "Anne, ben artık küçük tahta bir köprüyüm."

Birth is a debt sentence. I took a loan from the very first day of my birth; that loan was earth. I became a universal tenant, a natural debtor, indebted to the earth, indebted to my generation and to posterity. I am paying my debts as days go by. Unforgiving Journey, Dilem, Sunrise in Istanbul, The Political Pot Keeps Boiling and Election Day can bear me witness that my debts are gradually fading away into that final hour of judgement. 1:40 AM, Istanbul E.N Yongka ?If death equates power, then count on