Kedi Medi, son günlerde iyice mutsuz görünüyordu. Sorun, sahibi olan kişiden kaynaklanıyordu. Unutkandı biraz. Biraz da vurdumduymazdı. Medi, onun pasaklı biri oluşuna da katlanıyordu. Ama bazen içmeye bir damla su bile bulamıyordu. En kötüsüyse evde tutsak hayatı yaşıyordu. Neredeyse bir yıl pencere önünde yatmıştı. Ağaçlara, kuşlara, o güzelim kedilere yaşlı gözlerle bakmıştı. Gördüğü kedilerin çoğu sokak kedileriydi. Yaralı, kirli ve açtı hepsi. Ama biri vardı ki, onu hiç unutamadı. Iki kez görmüştü üst

Badem gözlü, sırma saçlı çocuklar olur da kel çocuk olmaz mı? Keloğlan da bunlardan biri. İçinizden biri. Bu masalı yazan, okuyan gibi. Başı kel ama sırma saçlılar unutulur da Keloğlan unutulmaz. Binlerce yıldır masalların içinde yaşar durur.

Binlerce karınca dışarı döküldü. Sevinçle çalışmaya başladılar. Ama içlerinde bir korku vardı... Ormanda kocaman ayakları, kocaman kulakları olan bir dev yaşıyordu. Bazen karıncaların yuvalarına basıyor, hepsini birden eziveriyordu. Bu yüzden geçen yıl binlerce karınca ölmüştü. Karıncalardan biri arkadaşlarına sordu: Yine o fil denen koca dev yuvamızı yıkar, arkadaşlarımızı öldürürse ne yapacağız?

Bu gemi enrede durursa orada ineceğim. Çalışabileceğim bir sirk bulmak istiyorum kendime. Ne dersin İstanbullu Martı? Martı biraz düşündükten sonra; Buna sen karar vereceksin. Geminin erzak deposunda saklanmak kolay. Limanda seni büyük bir macera bekliyor. Pasaport kontrolü yapıldığında ne yapacaksın? Sınırdışı ederler seni. Bunu hiç düşündün mü? Özgürlüğüne kavuşmadan ne cambaz olabilirsin ne sihirbaz. Limana yaklaşınca okyanusa atlar yüzerim. Peh!.. Köpekbalıkları seni bir lokmada yutar. Öyleyse bana

Hasan uzaklardan köpek seslerine benzeyen ulumalar duydu. Uzakta, karlar üstünde hoplayan, zıplayan hayvanlar gördü. Bu hayvanlar köpek değildi. Bunlar Hasan'ın çok iyi tanıdığı azgın, aç kurtlardı. Hasan'ın korktuğu başına gelmişti. Hemen aklını başına topladı. Bir maymun çevikliği ile yanındaki çam ağacına tırmandı. Hasan'ın kokusunu alan kurtlar birer birer çam ağacının dibine geliyorlardı. İşte iki kurt gelmişti. Derken birçok kurt daha geldi. Çam ağacının dibine o kadar çok kurt toplanmıştı ki, Hasan a

İnip yola koyulduklarında beklemedikleri bir şey oldu. Kar, ince ince yağarken birden yoğunlaştı. Lapa lapa yağmaya, görüşlerini engellemeye başladı. Önlerini göremez durumdaydılar. 'Kol kola görelim,' dedi Gizem. Girdiler. Bu güven vericiydi. Daha da önemlisi ; Haydut'un önde yürümesi, bir izci gibi yol göstermesiydi. 'Aferin Haydut !' Zor bir yolculuktu. Gizem birden durdu. 'Ne oldu ?' Öteki, mavi gözlerini Yılmaz'a dikti. 'Biliyor musun ?' dedi. 'Neyi ?' diye sordu Yılmaz, şaşkınlıkla. 'En iyi, en gerçek

Deniz oturdukları apartmanın kapısına geldiğinde yürüyemeyecek kadar yorulmuştu. Olanları düşündü; Cem'e bir şey olmamıştı. Ama maç da yarım kalmıştı. Yine de kendini avutacak bir şey buldu. Yenilgiden kurtulmuştu. Rakipleri yendik diyemeyecekti. Ama kızların yaptığını unutmayacaktı. Hele o Gülcan'ın... Fakat kendini öyle yorgun hissediyordu ki... Yürümeye gücü kalmamıştı. Sanki sırtında bir başka çocuk vardı da onu taşıyordu. Kendi kendine: Çok koştuğum için herhâlde çok yoruldum, dedi. Zor yürüyordu. Hiç

Yazar, uzun süredir çocuklar için bir 'ada' romanı yazmayı düşünüyordu. Kitabın adını da bulmuştu : 'Benim Issız Adacığım' iyi ama bu ada nerede olacaktı ? Denizde mi, gölde mi yoksa ırmakta mı ? Epeyce düşündükten sonra kararını verdi : Ada, ırmakta olacaktı. Büyükçe bir kağıda, resim-kroki karışımı bir şey çizdi. Irmağı, adayı, yolları, denizi, ırmağın yukarısındaki demir köprüyü çizdi. Evleri unutmadı. Kağıdın bir köşesine isimler yazdı : Roman kahramanı, aile bireyleri ve bazı arkadaşlar... İşin içinde

Gözüne giren güneşle uyandı o sabah Cem. Saate baktı, çok erkendi. Niye uyandım ki ben şimdi, diye sordu kendine. Sonra hatırladı. Okulun son günü gelmiş çatmıştı. Ve Cem çok heyecanlıydı. Çünkü sınıftaki herkes gibi o da karnesinin derdine düşmüştü. Nasıl bir karneyle karşılaşacaktı acaba? Merakının en büyük nedeni de şuydu: Eve iç açıcı bir karne getiremezse, babasına aldırmayı düşlediği hediyeyi rüyasında görürdü artık. Bu düşüncelerle heyecanlanmış hem de huzursuzlaşmıştı. Sağa sola döndüyse de yatağınd

Troya kenti sağlam surların içinde çok güzel bir kent... Zenginliği, binaların güzelliği ile denizlerin ötesinde bile bilinen bir kent... Yüzlerce kez kuşatılmış ancak kimse Troya'yı ele geçirememişti. Halkı gururlu, kimseye boyun eğmez. Sarayları, tapınakları altınlarla, mücevherlerle süslüdür. Herkesin gözü de Troya kentinin üstünde... Troya kralı Priamos'un on dokuz çocuğu vardı. Karısı Hekabe yirminci çocuğa hamile kaldı. Hekabe, çocuğunun doğumunun yaklaştığı günlerden bir gece bir rüya gördü. Rüyasınd

Senden, benden önce korkunç kertenkeleler vardı yeryüzünde. Yani dinozorlar. Boyları kırk metreyi, ağırlıkları yüz elli tonu buluyordu. Onlar el ele tutuştuklarında kocaman zincir oluşturuyorlar, görünen ve görünmeyen ufuklara ulaşıyorlardı. Bir oyun, eğlence kurup da üst üste çıksalar yıldızlara değiyordu başları. Tam altmış beş milyon yıl önceydi bu. Güçlüydüler. Mutluydular. Gün geldi, el ele tuttukları zincirleri kırıldı. Kuleleri yıkıldı. Biz gider olduk bu dünyadan, dediler. Çünkü yeryüzü ar

Milattan önce 1800'lü yıllar. Uruk, Mezopotamya'nın en önemli kentlerinden biri. Halkı zengin, yapıları görkemli, birçok ülkenin gözü üzerinde olan bir kent. Uruk kentinin kralı Enmerkar, bir gün falcısını çağırdı: Etrafımızda bu kadar kem göz var. Bak bakalım falına. Bizi bekleyen ne gibi tehlikeler var. Falcı günlerce odasına çekildi. Yedi katlı Ziggurat'ın üst katında odasına çekildi. Yıldızların hareketlerini gözledi. Yedi gün sonra Kral Enmerkar'ın karşısına çıktı: Efendim! Şu anda bir tehlike görünmü

Bir grup öğrenci laboratuvarda deney yapıyordu. Barutla parafin bileşkesinin tepkimesi beklenenden büyük oldu. İkinci dünya savaşında Japonya'ya atılan atom bombası yeniden tetiklenmişti sanki. Bir anda ortalık toza, dumana kesti. Bir kibrit aleviyle başlayan patlama büyüdü de büyüdü. Deney masasının çevresinde bulunan tüm çocuklar bu patlamanın etkisiyle çok uzaklara savruldular. Uçtular da uçtular. Dağlar, denizler geçtiler. Ateş çemberlerine girip çıktılar. Canavarlarla dolu gi

Ömer Seyfettin benzersiz bir biçemle yazdığı öykülerini kişisel deneyimlerine, tarihsel olaylara ve halk arasındaki geleneklere dayandırmıştır. Günlük konuşma diliyle yazması öykülerine canlı ve etkileyici bir nitelik kazandırmıştır. Çok değişik konuları işlediği yapıtlarında ayrıca yergilere, tartışmalara, komik durumlara ve toplumsal yorumlara da yer vermiştir. Set İçindekiler; Ant Cesaret Diyet Forsa Gizli Mabet Kütük Pembe İncili Kaftan Perili Köşk Topuz Yalnız Efe Ömer Seyfettin Dizisi Test Kitabı

Bilim ve Teknoloji Bilinçli Tüketici Çevre Koruma Gezi İzcilik Kütüphanecilik Sağlık Satranç Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Spor.