Yanyanayız. Yalnız... Ve dünyanın ortasında... Kalabalıktan örülmüş bir dairedeyiz. El yordamımız, kıpırdayan herşeyi çeperlerinden tanımakla dolduruyor vaktini. Körlüğü tutkulu bir gayretle bütün vadilere yayıyoruz. Bütün mutena serinlikleri tek tek kaybediyoruz. Bu fasit yürüyüşü engellemeye ne niyetimiz yetiyor, ne de gücümüz. Tutsağız; kendi dipsiz kuyularımızda debeleniyoruz. Tutsağız; kalabalık bir dairede hiçbir şey görmeden dönüyoruz. Yanyanayız. Yakında. Ve en uzaktayız. Hangi seçenek, kireç bey

Hayatım boyunca pek çok seyahatname, pek çok da roman ve hikâye okudum. Ayrıca yazdım. Bu yüzden seyahat yazısı yazmanın zorluklarını çok iyi bilirim. Hele kitap çapında olursa ve romanla bütünlenirse daha da zorlaşır. Yaklaşım sanatsal, gözlem isabetli, kalem kıvrak olmalı. Gerçek hayatla gözlem ve duygu arasındaki ilişki sağlam kurulmalı. Hayal ve hayatın iç içeliğini bozmadan yürümeli. Kısacası her şey, özenli geçişler ve dokunuşlarla yerli yerine oturtulmalı. Bu da, gözlemle özlem arasında muhteşem bir

28 Şubat'ın edebiyatı çok yapıldı denir. Edebî değil de, hamaset anlamında... Peki, gerçekten 28 Şubat edebiyata, sanata ne kadar yansıdı? Neredeyse hiç. Binlerce insanın hayatını yerle bir eden o süreçten yüzlerce film, roman veya hikâye çıkacak yerde, edebiyat ve sanat dünyası garip bir sessizliğe büründü. Elinizdeki kitap işte bu amaç için ortaya çıktı. Herkes heybesindekileri döksün, yazılamayanlar yazılsın, anlatılamayanlar anlatılsın diye. Sadece hayalleri çalınmakla kalmamış, genetiğiyle oynanmış bi

İnsanoğluyla bağ kurmayan, insanın hikâyesine ortak olmaktansa kendi hikâyesini fısıldayan topraklar vardır. O topraklarda geçirilen her saniye, yaşanan her olay insanın ruhunda derin izler ve hatıralar bırakır. Böylelikle; yaşadığı toprağa sarmaşık olmak isterken, ayrık otu gibi yaşamak zorunda kalan, hasreti ve acıyı yüreklerine mülk edinmiş insanların hikâyeleri yazılır o topraklarda. İnsanoğlunun hikâyesini toprağın kendisi yazar o topraklarda... Kayıp Topraklar, birbirinden farklı on altı hikâye ile

Söz geçiyor belki ama mânâ bir başka şey olarak bizimle kalıyor. Edilmiş onca kelâm, kurulmuş onca cümle, buğulanmış onca cam... Mânâ taşıyan katarlar olarak dura kalka geçip gidiyor ömrümüzün uçsuz bucaksız düzlüklerinden. Uzun uzun yaşıyoruz ya bu dünyada, işte hep o mânâyı damıtmak için... Söylenmişlerden, söylenmemişlerden... Bir kâğıdın üstüne dökülmüşlerden, bir camın buğusuna yazılmışlardan, bir hâfızanın derinliklerine emanet edilmişlerden... İyi ki o mânâ var. İyi ki var da, ne zaman sendelesek yık

Sarayda büyük bir sessizlik... Herkeste hüzün ve merak... Şehzade Mustafa gerçekten babası tarafından boğazlatılacak mı? Taşlıcalı Yahya, dostu Mustafa için endişe içerisinde... Mahidevran, oğlu için secdede, dualar dilinde... Hürrem Sultan, sevinçle hüznün tam ortasında... Peki Kanuni Sultan Süleyman neyin peşinde? Bir başka taraftaysa, 21. yüzyılda üç çocuğuyla Amazonlar'da kaybolmuş Hakan ve üç aykırı çocuğu: Duygu, Gaye ve Tolga... Bu aykırı aile, 21. Mustafa'nın padişahı olduğu Yeni Osmanlı'da alırsa

Hapiste karanlık hücrede tek başına dururken, öyle günler yıllar geçmişken, kimseden bir haber alamadan, kimseyle konuşamadan, dünya hani çok uzakta kalmışken birden bir ışık belirir, bir ses, bir umut... Sen tasalanma... diyen bir ses... İşte o umut ışığının öyküsü bu kitap. Işığın peşine düşmüş pervane misali, yanmaya razı, dönmemeye yeminli, çıktığı yolun taşlarını kendi elleriyle, cesaret ve sabırla döşeyen Rosa'nın hikâyesi. Yoksul çocuklara güzel günler gösterebilme umuduyla gerillalara katıldığı Per

Hıyarların değişik siyasal görüşlerde olması ne hıyarca ! Birbirlerine sanki hıyar değillermiş gibi bakıyorlar. Dünya anlayışları, insan anlayışları. Hepsi birkaç bostana sığıyor. Fırtına orada. Hıyarlığın uzun tarihi var . Seziyorum. Anamızın karnından hıyar doğmuyoruz. Bir şeyler bizi bostana ekiyor. Yaşadığımız mekanlar çirkin. Mekanı tanımıyoruz. Güzelleştiremiyoruz. Gönülleştiremiyoruz. Mekan bostana dönüşüyor. Toprakta bostan, bostanda hıyar bitti Mucize dünyadan çekip gitti. Neden hala yaşıyorum?

Siz hala orada mısınız?' El cevap: Evet, biz buradayız! Tutun ki, bu bir nöbet... ?Divanesi bir biz kaldık, Allah yolunun!' dizesinde işaret edilen divaneler sayın isterseniz. Yahut moderniteden nasip almamış nesli tükenmekte olan hayalperestler... Ne derseniz deyin. Bizler, burada durmakla yetinmeyip her daim çağırmaya devam edeceğiz. Etmeyin eylemeyin, siz de gelin buraya! Ve orada kalanların halini Ebu Salebe' ye sorun isterseniz. Kızmadan, sinirlenmeden, dudak bükmeden önce bir kez daha düşünmeye ne der

Ebuzer'i ortak manevi tarihimizin en tevekküle açık, en iğneyi kendine batıran, en bıçak sırtında yürüyen ve en anlamı çağıran güncellemesi olduğu için önemsiyorum. Hem yitirilmiş vicdanımızı yeniden aramaya koyulan ve hem de bir türlü deşemediğimiz kimlik yaralarına cesaretle neşter vuran bu yazınsal çabayı heyecan ve takdirle karşılıyorum. Ebuzer, bir yandan içimize sıkıntılar düşüren karmaşanın röntgenini çekerken, bir yandan da bağlısı olduğumuz insani damarın, yani Malcolm'ın, İmam'ın, Aliya'nın ve ö

Akif'in büyük hayallerle yazıldığı okul nihayet bugün açılacaktı. Sevincinden ne yapacağını bilemez bir haldeydi. Her sabah olduğu gibi kardeşi ve Akif anne ve babalarının hazırladığı kahvaltıyı yaptıktan sonra okullarına gitmek için yola çıktılar. Baba ve annelerinin dualarıyla uğurlanan iki kardeş sokak başında ayrıldılar. Akif kendi okuluna gitmek için hızlı hızlı yürüdü. Okula ilk gün erkenden gitmek istiyordu. Akif okulun kapısına varınca çok heyecanlandı. Sanki ilk defa okula geliyor gibi dizleri titr

Yazar, 2012 yılından itibaren dünyada meydana gelecek olan değişimleri, Çarmıh metaforu üzerinden kurgulayarak anlatmıştır. Yazarın en farklı yönü kendi sistemini ortaya koyarken, başta Kuran-ı Kerim olmak üzere tüm ilahi kitaplardan, peygamber hadislerinden, birçok büyük filozofun sözlerinden referans almasıdır. Ona göre Hazreti Peygamber 1400 yıl önce zamanı gelince sufi filozofların açıklayabilmesi için aşağıdaki hadisi buyurmuşlardır. Hayatım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki; çok sürmez Mery

Müslüman olmak zor iş, bu kesin, ama ya Müslüman kalmak?!. Asıl zor iş budur. Öylesine zordur ki, dünyayı kaldırıp omuza koymak bile daha kolaydır. Yani, er kişilerin kârıdır Müslüman kalabilmek!. Gönül ehlinin, dünyayı; bir oyun ve eğlence den ibaret bilenlerin, hakkı ve sabrı tavsiye edenlerin, adaleti gözetenlerin, infakı; sahip olduğu nimetlerin şükrünün edası için vesile bilip çokça şükredenlerin, emaneti ehline verenlerin, hülasa, gerçek civanmertlerin harcıdır Müslüman kalabilmek!.. Mangalı kucak