Sevgiyle öptün beni Ağacım yeşerdi Şimdi Tüm güller ansızın solabilir Bir yaz gecesi her şey olabilir Bu kalp! bu gizli duvar Ona çarpıp savrulan rüzgâr Bir sırdı, unutuldu Aramızda hala Söylenmemiş şeyler var

Kadim bir şiir tarihini kucaklayan coğrafyamızda; son derece renkli, hareketli, yenilikçi modern şiirin yüzyıla yaklaşan varlığı düşünüldüğünde "2000'ler Şiiri"nin, siyasal/sosyal değişimler ve kırılma noktaları ile Türk şiiri için bir dönemeç olduğunu söyleyebiliriz. Bir "estetik kalkışma"ya gidileceğinin işaretini veren, birbirine benzemeyen, farklı kaynaklardan beslenen, dip okumalara açık, eleştirel, politik, estetik, kişisel ve çok yönlü bir bakışın getirdiği bu şiirin böyle bir çalışma ile sunulması ö

Onca düş tek bir yatağa sığamazdı. Hayatım, sayısını unuttum, odalara saçıldı. Dönüp toparlamaya çalışsam, gövdem sonsuz bir çarşafın kıvrımlarına dağılmış, gecelerim hep kısa kalmış. Zaman ağır adımlarla geçip gitmiş içimden, o kadar ki: Kafamın dibinde bir delik, yaşadığım her coşku, her bozgun, doğru firarlarla hepten yanlış üstüne gitmeler, bende ne varsa sanki oradan boşluğa gerisin geri boşalmış yarıdan çoğu silinmiş bir replika, karşımdaki aynada deliksiz uyku

Birdenbire başlıyor: Yağmur, yağmur sonrası, yağmur sonrası kokusu. Gölgemizi sürdürüyoruz geceboyu; başımızı kaldırsak o unutulmaz gök, umulmaz, ölümlü toprak eğsek başımızı, kanayan göğsünden. Uzaktan yangın sandığımız bir serinlik vuruyor topal bir çocuğa olanca yanlışlığı ile bakan yüzümüze: Toplanıyoruz bir anda, aynaları gizlemeye gözlerimizin kuytu irisinde, toplanıyoruz ve birdenbire başlıyor: Sessizlik, ışık, ve havalanıyor çözümlenmez kuşu içimizin.

Ben bir zamana açılsaydım yenilmezdim Taşın oğullarına yakarıp Güneşin boğulduğu kıyılarda Dili dağlanmış kederimle Anlatsaydım çocukluğunun atlarını Ölülerin doğurduğu kahrı Ebet dağılmazdım bu sularda Bir dağın sözüyle Akşamı getirdim size ölmüş Varın, beni süsleyin güzelleyin bir aşka götürün ölmüş!

Doysun diye gözleriniz bu yeşil Bu provasız çırılçıplak bahar Sayın ki başka görgüler başka bedenlerdesiniz Kim bilir bugün kimi incittiniz? Sırf bu yüzden ölüyoruz, ahlamak için Bir gülün dediğini sağırın bahçesinde Bir de konuşmadan söylenenleri Söyleyin bugün kimi incittiniz? Kim bilir kime eğilmiş Kim bilir hangimizin çekirdeğinde günah Doğrulun bugün kimi incittiniz?

Sizin için tuttum beş gül getirdim Sevgili, durup dururken beş kırmızı gül getirdim, kan. Beş beyaz gül süt, beş sarı gül altın yaprak, tuttum beş pembe gül getirdim Sevgili, tan. Başka bir el koparmış onları, benim elim bunca korkak: Bir dikmeyi bilirim, bir de dokunmayı: Tepeden tırnağa teniniz yangın beldem, sizin için beş siyah gül parmaklarım, kömür. Toprak, temas, sahi bir de ak kâğıt, seçtiğim kelimelerin arasında nedense mağrur, ilerlerim karda bıraktığım izler birer ağıt, ayırdım dikenleri: Sizin

Keder gibi ödünç kahkaha gibi karanlık neş'e gibi yapraksız ve kasaba gibi akşamsız bu şiir peşimden bir başkası gibi geldi ve ben yalnızca mırıldandım onu mırıldanmak belki de yetinmektir diye şiir yerine ödünç kederle ....

Dibi bilirim, diyor. En büyük kökümden bilirim onu: Seni korkutur. Ben korkmam oradan: ben oraya gittim. Deniz mi içimde işittiğin, Onun doyumsuzlukları mı? Yoksa hiçbir şeyin sesi mi, şu senin deliliğin hani. Bir gölgedir aşk. Nasıl da yalan söyler ağlarsın ardından, Dinle: bu onun toynakları: alıp başını gitti, at gibi. Yetişkin yaşamının büyük kısmını depresyon halinde geçiren Sylvia Plath 1963'te 32 yaşındayken kendi eliyle hayatına son verdiğinde arkasında özgün şiirlerini bırakmıştı. Depresif ruh h

40 ŞİİR ve BİR... Bu sabah şu denizi kirala, mavi mavi hatırlayalım birbirimizi, bu öğlen güneşi kirala da bir daha soğukluk girmesin aramıza, bu ikindi tembelliği kirala, belki gölgesinde kedin olurum senin, bu akşam bahçeyi kirala, elimizde büyüsün gül, menekşe, yasemin, bu gece uykuyu kiralarsan, rüyama yalnız senin gözlerini konuk ederim, bu bahar bu gövdeyi kirala, vücut kitabında tozlandı kelimelerim.

Geçti mi diye soruyorsam bakma; geçmesin diyedir Geçti mi periler, sana armağan ettiğim ilk şiirden Geçti mi ısmarladığın kahve, ?sohbet muhabbet" dersin Geçti mi hangi deprem, hangi yangın becerebilir Geçti ağrım sevgilim, geçti o ilk gün, her gün içimden

Türk şiirinin hüzzam sesi Metin Altıok, kim bilir kaç kez şiirlerini yazdı ölümün? 2 Temmuz 1993'te Madımak Oteli'nde çıkartılan yangında yaşamını yitiren 36 kişiden biri olmadan önce yazdığı son yazısı ?Kendini Ödemek"te yaşamın verimliliğinden yararlanan her insanın üretime katılmasının ve kendini ödemeye zorunlu olduğunun yine altını çizdi. ?Şunu hemen belirteyim ki birey açısından, insanın kendine yabancılaşmasının en etkin panzehiri, elden geldiğince üretken olmanın yanı sıra ?okumak'tır. Aslına baka

Adım Enis biri kısa biri uzun iki hece, ben seçmedim o harfleri, özel isim cins isim derin sıfat her neyse sıralarını kendim kurmadım. Dîvan'ım gün gelsin öyle anılsın, sözüm tıpkı onun gibi kaybolmuş fısıltı dolaşsın, bir anlamın yakınına sokulmuşsam, boşlukta dilsiz ama mürekkepsiz anılsın, yankısın. Bırakalım geçip gitsin Zaman, içinde başka zamanlar başka ölçülerle durma karşılaşsın.

kim atabilir bu yükü omuzlarından gövdesi bile ağır gelirken insanın taşımaya ya da neden vakit bulunamaz hiç aşk yapmaya, dalıp gitmeye, ağlamaya sahi, zamanı kim ayarlar bay antuan kurup koskoca çarkları birbiri ardına biri için bir çan çalar ve biter hayat sahi, kim toparlar kırılan kalpleri, ne iş! sahi, kim kapar açık kalan kapıları geceleri

Kendi yağmurumda ıslandım gelirken neresinden tutsam paramparça dudakları kalıyor sadece aklımda bir kızın, yüzü çok güzel olsa da yara izleri biriktirirdim teninde sonbaharda, bakmaya doyamadığım çiçekler varken saçların yerine başında adını fısıldadım: medusa!

KALIT Kalırsa bir soru kalır benden Yanıtı var mıdır bilmem? Yazar elim upuzun bir şiir Söyler dilim içli bir türkü Kalırsa bir soru kalır benden Gökte yıldızdır o, toprakta gömü. Kalırsa bir soru kalır benden Bir de üç beş şiir, iyi kötü...

Sönmeye yüz tutmuş bir mumun son çırpınışlarında ömrüm ve daha bitmedi aşka teslim olan kalbimden dinlediğim öykü. Bir yaz gecesi düşünün ki uzak kıyılarda, süzülüp usulca girsin içeri ayın gümüşü. Ne keder, ne imkânsız ve umutsuz hayaller, ne de lâl ve yalnız kalbim sıyırıp siyah saten bir gece gibi gövdemi, çırılçıplak ruhumla seviştiğim sevgilim.

Salıncak Çocuklar, şiirlerle eğlenmeye, gülmeye ve salıncakta sallanmaya ne dersiniz? Görkem Yeltanın sizin için yazdığı ve resimlediği bu kitapta; müzik dinleyen kuşlardan balonla uçan çocuklara, küsen balıklardan sihirbazlara, köpeklerden dinozorlara, rüya koyunlarından hayallere kadar her şey var! BALONUN KUVVETLİSİ Uçan balon aldı bana babam Dikkat edecekmişim Uçar gidermiş elimden sonra Fırladım sokağa Bir de baktım uçuyorum bulutlara Ah bu babam Balonun o kadar kuvvetli olduğunu Niye söylemez ki ban

çağırınca geçmez kuş / ağlayınca yağmaz kar / aşk bir varlığa sığmaz / sürer yokluğa kadar SEVGİLİM BİR KIR ŞİİRİ sevgilim bir kır şiiri bağbozumunda buldum onu erkekler şarap içiyordu kadınlarsa eski sarhoş sevgilim bir kır şiiri bir elmada buldum onu erkeklerin gözünde uyku kadınlarsa ezilmiş üzüm sevgilim bir kır şiiri kulübede buldum onu erkekler horluyordu kadınlarsa düş çobanı sevgilim bir kır şiiri yatağımda buldum onu gözlerimi kapayınca açıldı içteki duygu sevgilim bir kır şiiri bağlar çoktan bozu

Şehirler Şehirler, kim silecek adımlarımı, şaşkınlığımı? Anımsayacak mısınız otelde yemek yediğim, ya da tiyatroya gittiğim günü? Ya gecenin aceleci adımlarını izleyip sokakları arşınladığımı? Kalabalığa çarpmasın diye kalbimi sıkıca tutup yürüdüğümü bilecek misiniz? Köprülerde ve ıssız yollarda "hepinizi seviyorum" diye haykırarak oradan oraya savrulduğumu? Son gezimde sana rastlayışım, selamlayışım ve eşlik edişim kalacak mı aklında? Şehirler, kimseler bilmez sizin dev mezarlar olduğunuzu. P. A. Fernánde