Giuseppe Scardozzi tarafından hazırlanan “Phrygia Hierapolisi” serisinin yedinci kitabı, 2008 yılında yayınlanan Atlante di Hierapolis di Frigia kitabının tamamen yenilenmiş versiyonudur ve İtalyan Arkeoloji Heyeti’nin son yedi yıldaki çalışmaları sırasında elde ettiği verileri sunmaktadır. Çalışmanın ana çekirdeği, Ulusal Araştırma Konseyi Arkeolojik Eserler ve Anıtlar Enstitüsü (IBAM) araştırmacıları tarafından hazırlanan kentin ve nekropolislerin arkeoloji haritasıdır. Kitap, Heyet bünyesinde görev alan

Arkeoloji’de bölgesel anlamda yapılan araştırmalar son 20 yılda ivme kazanmış ve köklü bir şekilde arkeolojik söylemleri değiştirmiştir. Bölgesel çalışmaların arkeolojiye getirdiği yeni bakış açısıyla arkeolojik yerleşimler bütüncül bir şekilde yani kırsal ve kentsel alanlar bir arada ele alınarak değerlendirilmeye başlanmıştır. Bu konu üzerine bir sempozyum organize etmek istememizdeki amaç, Anadolu arkeolojisinde, yerleşimlerin dinamikleri ile birlikte ele alınması gerekliliğinin yeni çalışmalar nezdinde

Bu serinin ilk temasını oluşturan “Yerleşim Sistemleri ve Mekân Analizi”, arkeolojinin yüzey araştırması ve kazı olmak üzere iki temel pratiğine ilişkin geliştirilen analiz yöntemleri ile kuramsal yaklaşımları ve bu yaklaşımların Türkiye Arkeolojisine yansımalarını kapsamaktadır. Bu kitapta, yüzey araştırması ve kazılardan elde edilen maddi kültür kalıntılarının, geçmişte yaşayan insanların sosyal, siyasi ve ekonomik yaşamlarının izdüşümü olduğunun ön kabulüyle hareket ederek kaleme alınan farklı dönemleri

Hierapolis Pamukkale Arkeoloji Rehberi Kısa Özet Phrygia Hierapolis``i (Pamukkale) rehber kitabı, sit alanı ve Hellenistik - Roma Dönemi kentiyle ilgili en kapsamlı yayındır. İtalyan Arkeoloji Heyeti, 1957 yılından itibaren, Türk yetkililerle yakın işbirliği içerisinde, geniş bir kazı ve onarım programı yürütmektedir. Hierapolis, çok sayıdaki lahitleri, mezar şapelleri ve büyük tümülüsleriyle, Anadolu``nun en zengin nekropolisine sahip antik kentidir. Sıcak su kaynağının oluşturduğu beyaz traverten havuzla

Bu çalışmada ülkemizde fazla ilgi görmeyen bir konu, Orta Amerika Arkeolojisi ele alınmış, ayrıntıya girilmeden kısa bir GİRİŞ’in sunulmasına çalışılmıştır. Yeni Dünya uygarlıkları insanın kendine özgü biricikliğine somut bir örnek oluşturur. İnsan, dünyanın neresinde ve hangi zaman diliminde olursa olsun, insandır ve yaratıcı gücü de daima ege-men olmuştur. İnsan, Yeni Dünya’da da bu yaratıcı gücü sayesinde bağımsız olarak besin üretimine geçmiş ve yaşamına yeni bir yön verebilmiştir. Amerika kıtasında kar

Bu kitap sürprizlerle dolu, şimdiye kadar gördüğünüz yemek tariflerinden farklı, bir arada görmeyi ummadığınız malzemeler ustaca birleştirilerek her birinde vurucu tatlar keşfedilmiş, ayrıca aralara serpiştirilmiş sürpriz ipuçları da cabası… “Balın içine bir parça fitil koyup ucuna yak; fitil yanarsa bal tazedir.” Romalılar arasında Apicius adı şikemperverliğin zirve noktasını temsil ediyordu. Yarı gerçek yarı efsane; farklı dönemlerde yaşadığına inanılan ve her biri damak tadı düşkünlüğünü bir öncekin

Prehistorya`ya Giriş Prehistorik Arkeoloji Kısa Özet İnsan, yeryüzünde görüldüğü andan itibaren, daima yaşadığı çevrenin koşulları ile çevresindeki diğer canlılarla, hatta bulunduğu toplumun bireyleriyle rekabet içinde olmuştur. Bu rekabet bazen çok tehlikeli boyutlara kadar ulaşmıştır. İnsan, başlangıçtan ltlbaren çevresindeki canlıları ve çevresinde meydana gelen doğa olaylarını merak etmiş, bunların nasıl gerçekleştiğini anlamak ve öğrenmek istemiştir. İnsanın bugünlere ulaşmasında en büyük etken, sahip

İlyada destanında Akhilleus’un kalkanın üzerindeki sahneler içinde bağın ve bağbozumunun canlı bir tasviri vardır: “Tanrı kalkana koca salkımlar yüklü bir bağ kodu, altından güzel bir bağdaı bu, kara kara üzümler sarkıyordu, salkımlar gümüş sırıklara yaslıydı boydan boya. Göktaşından bir hendek çizilmişti, kalaydan bir çit çizilmişti çepeçevre. Bir tek dar yol vardı bağın içinde, bağ bozumunda oradan geçilir yürünürdü, kızlar, delikanlılar, çocuklar gibi şen, bal gibi tatlı yemişler taşıyorlardı sepet s

Sâsâniler, tarih boyunca İran coğrafyası ve çevresinde varlık göstermiş en önemli figürlerden birisi olmayı başarmışlardır. En eski çağlardan itibaren Doğu-Batı rekabetinde uzun yüzyıllar boyunca “doğu” coğrafyasının lideri ve temsilcisi konumundaki Sâsâniler güçlü siyasi varlıklarının yanı sıra dini, mimari, sanat ve arkeolojik kalıntılar bakımından da son derece önem taşımaktadırlar. Günümüz İran toplumunda son derece saygı gören ve kültürel birer miras olarak kabul edilen birçok Sâsâni figürü bulunm

Çok önemli ancak az çalışılmış bir alana disiplinlerarası açıdan yeni bir bakış. Eski çağlardaki evlerin maddi kalıntıları ile günlük yaşama ilişkin metinsel kanıtlar, bu konutların mimari ve dekoratif özelliklerini ve özel mekânların kullanılma biçimlerini anlayabilmemiz için olmazsa olmaz niteliktedir. Antik evler, içlerinde hem özel hem de kamusal faaliyetlerin gerçekleştirilebildiği yapılar olarak, eski toplumların sosyal, iktisadi, siyasi ve dini yönlerine ayna tutar. Ne var ki, eski çağlar hakkında

Ortodoksluğun ve Hellencenin hâkim olduğu, kendini her zaman “gerçek Roma” olarak kabul etmiş bir devletin sınırları içinde yaşamakta olan Bizans Yahudilerinin kültürel kimliklerinin dayandığı temel kaynaklar: Musa Yasaları ve diğer kutsal metinlerle belirlenen dinsel gelenek, Hellenistik Kültür ve Roma hukuku tarafından belirlenen kamusal kimlikti. Bizans Yahudileri kendi hanelerinde veya komünyon sınırları içinde Musa yasalarına: genel kamusal hayatta ise Roma hukukuna bağlı, Hellence konuşan vey

Hadrianus hayat felsefesi olarak ölümsüzlüğü arayan bir imparatordu. Sanata ve mimarlığa olan hayranlığı belki de onun bu isteğini dolaylı bir yolla başarmasını sağladı. Bugün İmparator Hadrianus dendiğinde akla gelen en önemli eserler hala varlıkları devam eden karmaşık bir geometriye ve plana sahip devasa yapılardır. Bu felsefenin etkisiyle Anadolu'daki Roma dönemi imarlaşma süreci düşünüldüğünde en zengin dönem İmparator Hadrianus dönemidir. Hadrianus Anadolu'yu MS 123-124 ve MS 129-132 yılları arasın