Veled Çelebi tarafından 1311 [1893/1894]'de Osmanlı Türkçesi ile kaleme alınan ve ilk defa günümüz Türkçesine aktarılan bu eser medeniyet dünyamızda hakkında çok sayıda eser kaleme alınmış Leylâ ile Mecnûn hikâyesinin ortaya çıkışını ve kaynağını kadim kaynaklar yoluyla araştıran ve ortaya çıkaran bir eser. Veled Çelebi bu hikâyeye atası Mevlâna'nın bir beytiyle başlıyor: "Dostları anmak kutludur dosta/Bilhassa biri Leylâ, öbürü Mecnûn olursa." Eseri kaleme alma sebebini Veled Çelebi'den okuyalım: "Leylâ v

Türk Edebiyatında mesnevi alanında ortaya konan Yusuf ve Züleyha hikayeleri çok çeşitli şairler elinde işlenmiştir. Ancak, bunu en güzel tarzda ele alarak çeşitli motiflerle süsleyerek işleyenlerden biri de, Fatih Sultan Mehmed Han'ın hocalarından alim ve devlet erkanından ünlü Ak-Şemseddin'in oğlu Hamdullah Hamdi'dir.Hamdi'nin Yusuf ve Züleyha mesnevisi üzerinde çalışırken en eski istinsah kaydı taşıyan on adet el yazma nüshayı bir araya getirerek karşılaştırdık ve bu karşılaştırma neticesinde ortaya çıkan

Divan edebiyatı geleneğini sürdüren Ali Salâhaddin (d.1877-ö.1939), telif ve tercüme niteliğinde çok sayıda eser kaleme almıştır.Tehzîbü’ş-Şiyem fî-Nazmi’l-Hikem adlı eseri, beyit, kıta ve mesnevi nazım şekilleriyle yazdığı 1000 şiirden oluşmaktadır. Şiirlerinde, her dönem geçerli genel ahlaki konuların yanı sıra dönemin şartlarına göre kaybolan ve yozlaşan değerleri de işlemiştir. Yaşantısından edindiği bilgi ve tecrübeyi okuyucusuna şiir yoluyla paylaşan şair, kimi zaman uyaran ve yasaklayan, kimi zaman d

Sâdî-i Şîrâzî, İslâm medeniyetinin en önemli ediplerindendir. Klasik dönemde bu dille ve bu dile ilgisiz kalamayacak şekilde edebiyatla uğraşan her milletten edip, âlim ve entelektüel bir şekilde Sâdî’nin eserlerinden etkilenmiştir. Eserlerini kaleme aldığı zamandan bugüne 750 yılı aşkın bir zaman geçmesine rağmen onu eserlerinin her biri cazibe merkezi olmaya devam etmektedir. Müsteşriklerin Sâdî’yi keşfinden sonra Batı dünyasında da hatırı sayılır bir ilgiye mazhar olmuştur. Onun her biri şaheser olan Dîv

Osmanlının son devrinde yetişmiş ve müktesebatını Cumhuriyet dönemine de taşımış, kültür ve dil alanındaki çalışmalarıyla bilinen aydınlarımızdan Kilisli Muallim Rifat’ın hatıraları bizlere dönemin kültür ve yayın hayatı, devlet bürokrasisi, insan tipleri hakkında kapılar aralamaktadır. Hatıralarına; “Küçük görünen bir iş bazen büyük bir işi tashih eder yahut bir noktasını olsun aydınlatır. Binaenaleyh ben de kendimi bildiğim günden beri nerede okudum, kimlerden okudum, neler gördüm, kimlerle görüştüm, ne g

Sâdî-i Şîrâzî, İslâm medeniyetinin en önemli ediplerindendir. Klasik dönemde bu dille ve bu dile ilgisiz kalamayacak şekilde edebiyatla uğraşan her milletten edip, âlim ve entelektüel bir şekilde Sâdî’nin eserlerinden etkilenmiştir. Eserlerini kaleme aldığı zamandan bugüne 750 yılı aşkın bir zaman geçmesine rağmen onu eserlerinin her biri cazibe merkezi olmaya devam etmektedir. Müsteşriklerin Sâdî’yi keşfinden sonra Batı dünyasında da hatırı sayılır bir ilgiye mazhar olmuştur. Sâdî’nin birçoğu türünün zirve

18. yüzyılın ikinci yarısında yaşayan Erzurumlu Rahmî, âlim ve müderris bir şairdir. Anne ve baba tarafından Şeyhülislâm Ebû SuØūd ve Şeyhü- lislâm Bahayį Efendi gibi köklü iki âlim sülaleye dayandığı şiirlerinden anlaşılmaktadır. Dîvânı eldeki tek nüsha olan Almanya Millî Kütüphanesi (Staatsbibliot- hek, Berlin) Türkçe Yazmaları, No: Ms.or.fol.3318 kayıtlı nüshadır. Rahmî, Dîvân’ını dinî içerikli şiirler ve diğer şiirler şeklinde tertip etmiştir. Örneğine az rastlanan bir usulle oluşturulan dîvânın ilk böl

XVII. yüzyılın ikinci yarısında Diyarbakır’da dünya gelmiş olan Refī‘ Klasik Türk edebiyatı ekolünün son dönem şairlerindendir. İlk gençlik yıllarını Diyarbakır’da geçiren Refī‘, 1786’da Sultan I. Abdulhamid devrinde otuz yaşlarında iken İstanbul’a gelmiş ve Diyarbakır valiliği yaptığı sırada tanıştığı Sadrazam Yusuf Ziya Paşa’nın himayesine girmiş, ona kasideler sunmuştur. İstanbul’da ne kadar kaldığı bilinmeyen şair, mesleği itibariyle birçok şehirde bulunmuştur. Devrinde şairliğinin yanında ilmi, açık sö

Eski Türk edebiyatının en köklü ve önemli sahalarından biri bugün “Klasik” vasfıyla nitelendirdiğimiz Divan Şiiri sahasıdır. Bu on asır içinde milletimizin duygu ve düşünce hayatını dille ifade etmede mükemmelliğe ulaşmış olan edebiyatımızın adı Divan Şiiri’dir. Türkler İslam medeniyeti dairesine girdikten sonra zamanla alfabelerini de değiştirmişler ve Arap harflerini kullanmaya başlamışlardır. Bu önemli değişiklik, Türklerin Anadolu’ya yerleşip burada Türkçeyi edebiyat ve devlet dili olarak geliştirmeleri

İhsan Ozanoğlu Divanı, 1923-1973 yılları arasında elli yıllık bir sürede kaleme alınanbir eser olarak, şairin genç yaşta başladığı “Divan” yolculuğunun Cumhuriyet dönemindemeydana getirilmiş bir örneğidir.Halk Edebiyatından beslenerek şiirlerini meydana getiren Ozanoğlu’nun, DivanEdebiyatı sahasında da kendini geliştirmesi ile Arapça ve Farsça ’ya olan hâkimiyetimürettep bir Divan oluşturmasındaki zorlu yolu aydınlatmıştır.İhsan Ozanoğlu Divanı klasik Osmanlı divan şiiri geleneğine uygun bir şekildesınıflan

İki çift ayak dünyadaki pişmanlıklarla dolu hayatlarına adımlarını atarken artık insanlığın macerası da başlamış oluyordu. Âdem ile Havva nasıl cennetten kovuldu? Kâbil, Hâbil’i nasıl öldürdü? Peygamber İbrahim ateşe nasıl atıldı? Yusuf ile Züleyha nasıl dillere destan oldu? Bunun gibi nesillerden nesillere anlatılan mistik anlatımlara gelin bir de Ahmet Cevdet Paşa’nın anlatımı ile tanık olun.

Elinizdeki kitap, XVIII. yüzyılda Arap dünyasının Batı ile temasının başlamasıyla birlikte edebiyata yansıyan modernleşme hareketini inceliyor. Bu dönemde, Arap aydınları arasında geleneksel Arap Edebiyatı'na bağlı kalanlar olduğu gibi, Batı Edebiyatı'nın etkisini kabul eden ve edebî topluluklar kuranlar da vardı. Mahmûd Sâmî el-Bârûdî tarafından öncülük edilen Medresetü'l-İhya ekolü, geleneksel Arap şiirinin kalıplarına bağlı kalmayı tercih ederken, diğer gruplar ise bu grubun karşısında yer alarak gelenek

Şâhidî, 16. yüzyıl şairleri arasında yer almaktadır. Osmanlı devletinin uzak bir eyaleti olan Mısır’da hayatını sürdürmüştür. Şâhidî, Gülşenî tarikatına intisap etmiştir ve Gülşenîliğe gönülden bağlıdır. Kendisini âşık ve Melami olarak zikreder. Ancak o, mutasavvıf şairler arasında yer almaz. Nitekim şiirlerinde Gülşenîliği ve fikirlerini yayma amacı taşımaz. Sade bir dille samimi ve canlı bir ifadeyi yakalayan şair, Fuzûlî’den ziyade şiir sultanı olarak gördüğü Bâkî’nin etkisi altındadır ve onun üslubunu b

Ankara Üniversitesi, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde, Klasik Şark Dilleri Kürsüsü’nde Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde görev yapan, doktora çalışmasında Arap kaynaklarında Osmanlıları inceleyen Doç. Dr. Şevkiye İnalcık (v. 1989) bu eserinde dillere destan olan “Leylâ ve Mecnûn” aşk hikâyesini orijinal metinler ışığında karşılaştırmalı olarak değerlendiriyor. İslam milletleri edebiyatında, yalnız klasik edebiyatta değil, halk edebiyatında da asırlarca işlenmiş olan “Leylâ ve Mecnûn” aşk hikâyesinin kahr

Destanlar, günümüz toplumların belleğine etkili ve kalıcı olarak tarihten önemli olaylar aktarmaktadır. Sonradan derlenmiş sözlü destanların yanında, bu türden edebi yönü ağır basan, yazar tarafından önceden derinliğine araştırılarak yazılan destanlarda ise, şiirselliğin yanında çok önemli bir öğreticilik söz konusudur. Destan, Zeki Büyüktanır`ın ürettiği edebiyat türleri içerisinde çok başarılı olduğu bir alan. Şeyh Bedreddin Destanı`ndan başka yazdığı Pir Sultan Abdal Destanı, Anadolu Ulusal Kurtuluş Dest

Hezarfen Hüseyin Efendi Kitab-ı Lügat-ı Hindi Kısa Özet Türk milletinin toplumsal hafızasını söz varlığı vasıtasıyla günümüze aktaran Türk sözlükçülüğünün bugünkü verilerle bin yıllık geçmişi vardır. Kaşgarlı Mahmud`un ölümsüz eseri Divanü Lügati`t-Türk`le başlayan Türk sözlükçülüğü zamanla oldukça gelişmiş ve bir gelenek halini almıştır. Türklerin tarihî süreç içerisinde farklı coğrafyalara yerleşip değişik dil ve kültürlerle temas etmesi tek dilli, iki dilli ve çok dilli pek çok Türkçe sözlüğün yazılması

“Gördüm ki Allah devlet güneşini Türk burçlarında doğduruyor, bütün felekleri onların hükümranlığı ile döndürüyor. Onlara Türk adını verip hükümran kılmış ve onları dönemin egemen gücü eylemiş. Dönem insanının idaresini onların eline vermiş ve onları insanların başına getirip hak yolda desteklemiş. Onlara intisap edip yollarında yürüyenleri yüceltiyor, istedikleri her şeye nail eyliyor ve yaramaz insanların eziyetinden koruyor. [O zaman anladım ki] aklı olana yaraşan, oklarına hedef olmaktan korunabil

İslam Dünyasında dokuzuncu yüzyıldan itibaren, düşünce sisteminin yeniden şekillendiği bilinmektedir. Belli başlı bilimsel çalışmalar arasında astronomi, matematik ve tıp çalışmalarının yanı sıra, İslam Dünyasının yayıldığı bölgelerle ilgili, yöresel bitki ve hayvan örtüsü konusunda çalışmalara rastlamaktayız. Bu çalışmaların daha çok, coğrafi bölgelere bağlı olarak, astronomi çalışmalarıyla destekli şekilde, geliştiği belirlenmektedir. Kazvinî eseri Nüzhetü’l-Kulûb'ta hayvanlarla ilgili bilgi verilirken,

Edebi zevk ve estetik zekaya sahip olan Yavuz Sultan Selim hakkında, dönemin tezkireleri övgüyle söz ederler. İyi bir Farsça ve şiir bilgisine sahip olan şairin, İranlı şairlerden Sadî, Camî, Selman, Hafız ve Kemal-i İsfehani gibi şairlerden etkilendiği görülmektedir. Osmanlı sahası şairlerinden de Kemalpaşa-zade, Taci-zade Cafer Çelebi, Müeyyed-zade, Revanî, Sürurî, Halimî gibi sanatkârlar; takdir ettiği, sohbet meclislerine kabul ettiği şairlerdendir. Şiirlerinde ağırlıklı olarak aşkı işleyen Sultan Seli