Hamdlerimiz, âlemlerin Rabbi Yüce Allah’a mahsustur. Allah’ın selamı, rahmeti ve bereketi Peygamber Efendimiz, Ehl-i Beyti, değerli ashabı ve her asırda onları izleyen mümin, muvahhit ve salihlerin üzerine olsun.Elinizdeki “Hikmet Yolcusu” isimli çalışmadaki amacımız; üzerinde yürümeye çalıştığımız “Sırat-ı Müstakim/Doğru yol” da iki cihan güneşi Hz. Muhammed ve onu izleyen Hace Ahmed Yesevi gibi tasavvuf erlerinin nasıl yürüdüğünü anlamaya çalışarak, izlerinden bazı esintileri yakalamaktı…Bu amaç ile yola

Kur’ân-ı Kerîm’in dili olan Arapça, “vahiy dili” olarak genellikle kutsal bir dil olarak anlaşılagelmiştir. Geleneksel dilbilim, erken dönemden itibaren vahyin dilini anlamaya, farklı yöntemlerle bir gramer inşa etmeye çalışmışsa da Arapçaya atfedilen bu kutsallık zaman zaman onu salt bir dil olarak ele almayı zorlaştırmış, dilbilimsel çalışmalarda farklı yaklaşımların ortaya çıkmasına yol açmıştır. Lafız mı manaya tabidir, mana mı lafza? Yoksa lafızla mana bir madalyonun iki yüzü gibi midir? Soner Gündu

Sufi Kitap, 15. yüzyılın büyük mutasavvıfı ve Halvetî pirlerinden Cemâl-i Halvetî’nin bugüne kadar ne Arapça ne de Türkçe olarak neşredilmiş olan üç risalesini Türk okuruyla buluşturuyor. Yazma Eserler Kütüphanesi’nden kitapçıların raflarına büyük emekler ve göz nuruyla çıkan bu kitap Cemâl-i Halvetî Kitaplığı’nın üçüncü eseridir. Üç kıymetli mütercim arkadaşımızın titizlikle Arapça’dan çevirerek kisve-i taba bürünen bu üç risale sırasıyla Allah sevgisini, insanın bâtınındaki dört mertebeyi ve İbn Arabî’nin

Bir imtihandır dünya… Tekrarı ve telafisi olmayan bir imtihan. Bu imtihanda kazanan sonsuz bir mutluluğu elde edecek, kaybedenlerin kimileri bir süreliğine, kimileriyse sonsuza kadar bir bedbahtlığa mahkûm olacak. Dünya imtihanımızda nelerle sınanmıyoruz ki… Kimi zaman canımızla, en sevdiklerimizin canlarıyla sınanırken kimi zaman da sağlığımızla, aklımızla, malımızla, servetimizle sınanıyoruz. İnsan için en önemli mesele bu dünyanın bir imtihan olduğunu bilmek. Bunu bilen ve bu imtihanın gereğine uygun d

Prof. Dr. Mahmud Erol Kılıç bu kitabında başta Müslümanlar olmak üzere düşünen ve gerçeği arayan tüm insanlara dört boyutlu bir yapıya sahip olan dinin/İslam’ın aslî ve nihaî amacını hatırlatıyor. Kaybolmaya yüz tutmuş bulunan Geleneğe sarılmanın ne kadar elzem olduğu konusunda son derece hayati bir ikazda bulunuyor ve şöyle sesleniyor: “Din çok boyutlu bir yapıdır. Dinin Hakikat boyutu onun esas ve kurucu yönüdür. Ancak toplumların geneline bakıldığında dinin bu metafizik yönünün ihmal edildiğini görüyor

Kur’an bize semboller üzerinden mesaj verir. Sembolün anlamı bütün zaman ve mekânları kuşatır. Beled Suresinde sarp yokuş olarak ifade edilen Akabe, bu bağ­lamda nefse zor gelen her şeyin sembol ismidir. Asıl sarp yokuş mala mülke, servete, şöhrete, makama, mansıba, zevke, keyfe kul köle olmuş nefisleri özgürlüğüne kavuşturmaktır. Bugün bu âyetin bizim için anlamı gönlü köleleştirilmiş insanları âzâd etmektir. Zamanımızda köleleştirilmiş insan o kadar fazla ki. Televizyon köleleri, bilgisayar köleleri, para

Tarihsel süreç içinde dogmatik teolojiler, mezhepler, meşrepler, tarikatlar müminleri din adamlarına sorgusuz sualsiz itaat eden mukallitlere çevirdiler. Kur’an, bu durumu “Dinlerini paramparça edip mezheplere bölünenler gibi olmayın; onların her biri, kendinden son derece emindir.” (30/32) diye tasvir eder ve insanı uyarır. Kendileri, cehalet veya samimiyetle hata yapıp uçurumdan düşünce veya atlayınca, sürü de peşi sıra telef oldu. Bu kitapta derlenen deyişler, bir vicdan çalışmasıdır ve vicdanın çalıştır

Ülkemiz tarikat ve cemaatler sorununu bütün toplumsal, kültürel ve siyasal alanlarda birebir yaşamaktadır. Çoğumuz, insanı ve onun ahlaki arınmasını amaçlayan, erdemli bir birey olarak varlığını sürdürmesini isteyen İslam dininin, neden tarikat ve cemaatler gibi iki sözcüğe sıkıştırılıp siyasi çekişmelerin merkezine yerleştirildiğini merak etmekte, hatta din konusunda bazı şeylerin pek yolunda gitmediğine dair gittikçe artan bir kaygıya kapılmaktadır. Bundan beş yüz yıl önce, bugünün Batı uygarlığında öneml

Bütün bir tasavvufu aşk kavramına indirgemek mümkün. Ancak bir koşula bağlı olarak ileri sürülen bir mümkünlüktür bu. Tasavvufi aşk, beşeri olana bir mecazi göndermedir.Mutlak hakikati, koşulsuz kavramayı hedefleyen tasavvuf nesnesine aşkla yönelmeyi biricik yöntem olarak benimser. Araya hiçbir aracı koymaksızın hakikatin kalbe doğmasını arzular. Bu doğuş belli bir yönelişin sonucu olacaktır. O halde sufi, belli bir hayat tarzının sürdürücüsü olmalıdır. Sufi, kalbinde keşfetmeyi, sırrına ermeyi istediği hak

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.s), bir gün tavaf esnasında Kâbe’ye yönelerek şöyle buyurdu: “Ey Kâbe! Sen ne güzelsin. Senin kokun ne güzeldir. Senin azametine ve kutsallığına hayranım...” Kâbe-i Müşerrefe kitabı “İnsanlardan öylesi de vardır ki, kendisini Allah’ın hoşnutluğunu kazanmaya adamıştır. Allah, kullarına çok şefkatlidir. (Bakara 207)” ayeti mucibince asırlardır aziz milletimizin gönlündeki müstesna yerini her daim muhafaza eden ve Yunus Emre’nin; Bir mübarek sefer olsa da gitsem Kâbe yol

Gözlerinizi kapatın ve zamanın, çölde savrulan kum taneleri gibi geriye akmasına izin verin. Tarih bin beş yüz yıl önceye gitsin, takvim Asr-ı Saadet’i göstersin, gözlerimiz Hane-i Saadet’e çevrilsin. Güzel Peygamberimizin hatıraları, kızlarının dilinden yüreğimize değsin. Bu kitap; kızları Zeyneb, Rukiyye, Ümmü Gülsüm ve Fatıma’nın dilinden Hz. Muhammed’i (s.a.v.) anlatıyor. Saatler geriye dönüyor, tarih yeniden canlanıyor ve... “Kızları O’nu (s.a.v.) Anlatıyor” “Babacığım beni kucağına almış, herkesin huz

Bugün için her daim camilerde, sohbetlerde, sosyal medyada cennette var olduğu ileri sürülen hediyelerden bahsedilmektedir. Terzi Baba'da (104'ncü sayfa) aşağıdaki mısralarla konuya açıklık getirmiştir.“Buyurdu kim Hüdânın cenneti varSakın zannetme köşkler hûriler varO cennetde bulunmaz köşk ve hûri Tecelli etdi lâkin anda nuriDedi âgah olun bilinki cennetOlubtur ârifinin kalbi cennetBu cenneti eğer bulmaz ise kul Olup mahrum gider ahirete olBuyurdu Hazret'i Ali dahi hemKim oldur Tanrı Arslanı Veli hemAceb

Ahlak tartışması, insanın iyi ya da kötüyü vahiyden bağımsız olarak bilip bilemeyeceğinin ötesine geçen ve içinde insanca yaşanan tarihsel-toplumsal şartları var etmeye/adil bir toplum yaratmaya yönelen bir ağırlığa sahiptir. İnsanı diğer varlıklardan ayıran en temel niteliği ahlak olarak tanımlayan insanın hâlâ ahlaklı bir dünya kuramaması hem bir ironi hem de bir trajedidir. İster vahiyle bildirilsin isterse insan sezgisel olarak bilsin, iyi ya da kötünün bilgisinin tek başına ahlakî bir dünya kurmaya yet

İnsan yaşama karşı iki radikal tutum geliştirebilir. Ya hayatı mevcut haliyle kabul eder ya da daha iyiye dönüştürmek ister. İnsan aklı mevcut gerçeği bütün çıplaklığıyla görüp karamsar bir tablo çizmek ve tedbir almak zorundadır. İnsan iradesi ise her zaman daha iyiyi umut eder ve arzular. Umut ve irade/arzu, insanın hayata tutunmasını sağlayan en büyük güçler. Kur’an’ın ‘kesin kararlılar’ (ulu’l-azim) olarak adlandırdığı peygamberleri farklı kılan bu güçlü iradeleridir. Bu güçlü iradeler, mevcut şartlar n

Allah’a Kavuşmanın Mahiyetıi Nedir? İlahi Aşkın Sırrı Nedir? Allah Kulunu Cehennemde Neden Yakar? Atalardan Gelen Negatif Etkiler Silinir Mi? Bilinçsizce Yapılan Esma-Ül Hüsna Çalışmaları Neden Tehlikelıdir? Beğenmediğin Bir Durumla Karşılaştığında Ne Yapmalısın? Hayal Ettiklerimiz Berzah Âleminde Karşımıza Çıkar Mı? Her İnsan Yaratılış Gayesine Hizmet Eder Mi? Hayal Mekanızması İle Duanın Bağlantısı Nedir? İnsanların Çoğu Cinlerın Kontrolünde Midir? Kabirde Ve Berzah Âleminde Duyu Algısı Nasıl Olur? İnsanl

Elinizdeki eser, Şeyh Süleyman el-Ulvân’ın Şeyhulislâm İbn Teymiyye’nin meşhur eseri el-Akîdetü’l Vâsıtıyye’nin şerhi olup, bu esere yazılmış şerhler içinde en faydalı olan şerhlerden biridir. Hadis ve akîde ilimlerinde derin vukûfiyet sahibi olan Şeyh Süleyman el-Ulvân bu şerhte meseleleri etraflıca ele almakta, okuyucunun kafasında herhangi bir soru işaretine yer bırakmamaktadır. Ehl-i Sünnet akîdesini Selef-i Sâlihîn’in menheci üzere anlamak ve öğrenmek isteyenler için elinizdeki kitap bir başucu eser ol

Rasûlullah sav Efendimiz’in nebevî terbiyesi altında yetişmiş olan ashâb-ı kiram, Allah ve Rasûlü’ne öyle bir muhabbetle bağlandılar ki; Onların gözlerinde ve gönüllerinde, dünyanın bütün câzibeleri âdeta bir çakıl taşı gibi değersiz hâle geldi. Onlar, yarın nefislerinin varacağı konağın kabir olacağı şuuru içinde yaşadılar. Yine onlar Allâh’a ve Rasûlü’ne muhabbetle râm olup bütün gayretlerini İslâm’ın intişârına sarf ettikleri için, Cenâb-ı Hak dünyayı onların ayaklarının altına serdi. Kısa sürede İslâm

"İslam ümmeti olarak bugünkü büyük zillete sürüklenmemizin arka planında; şüphesiz ki, Kur’an’dan ve Rasûlüllah’ın (s) güzel örnekliğinden kopuşumuz yatmaktadır. Bu halimizin sebeplerinin en başında, kitap eksenli din anlayışımızı ve kulluk eksenli hayat tasavvurumuzu yitirerek yolumuzu ve istikametimizi kaybetmemiz vardır. İbadetlerimizin, içerikten, ihlâstan, derinlikten uzaklaşıp sığlaşması, anlam ve istikamet kaybına uğrayarak şekle indirgenmesi vardır. Bizi biz yapan, bize anlam, değer ve şahsiyet kaza

Eski dünyadan bu yana görsel semboller insanın hikâyesini taşımayı sürdürüyorlar.Hayat gibi semboller de akışkandır ve zaman içinde kültürler bu akışkanlıktan beslenirler.İslam kültürü ve onun önemli bir kültürel ve estetik açılımı tasavvuf da hem kendisi yeni semboller üretmiş hem de eski sembolleri içselleştirmiştir.Mimari, musiki, klasik yazı sanatları, edebiyat ve diğer sanat türleri hayatın içinde birbirleriyle etkileşim yaşarlar. Bitki, hayvan, kozmoloji ve diğer semboller hayatı ve sanatı simgeleştir

Aleviliğe göre, daha dünya yok iken ruhlar babında musahiplik vardı; Gök yer ile, su hava ile, Cebrail Adem ile, Muhammed Ali ile musahipti. Musahiplik kişinin hayatında yalnızca bir kere gerçekleşir. Ölüm, düşkünlük ve ayrılık gibi durumlarda yenilenmesi mümkün değildir. Musahip, musahibini incitirse, bir daha derdine derman bulamaz. Bu yola girmiş kişiler artık kardeşten daha ileridir. Kan kardeşliği bu dünyada sürüp, öte dünyada bitmektedir; oysa musahiplik öte dünyada da bitmemekte, devam etmekte, sürme