Acıyla yitiriyorduk her şeyi. Ruhum bumerang gibi geldiği yöne hızla geri dönüyordu. Memleketin çekilmeyen fotoğraflarını çekmiştim. Vicdana ve akla sığmayan kareleri çekmemin amacı vardı. Fotoğraf makinemi elime alıp düşüncelere daldım. Belki de başkalarının acısını hissettirecek, sorgulatacak ve düşündürecekti bu kareler. Ancak bir fotoğraf sergisiyle çektiklerimi paylaşabilirdim. Biliyordum çünkü. Çiçek, böcek, manzara ya da aile fotoğrafı değilse eğer huzur kaçıran fotoğraf karelerini, çerçeveletip duvarına asmazdı kimse.