Salonda oturduğum sürede pikabıma koyduğum herhangi bir plak, sessizliğin huzurunu
kaçırıyor ve hatta bana daha da düşman olmasına sebep oluyor. Peki, bu benim umurumda
mı? Elbette değil lakin bir müddet sonra yine kazanan yalnızlık ve onun kadim dostu sessizlik
oluyor. Neyse ki bu zafer kutlamasına kadar ben pikabımda çalan müziği dinliyorum ve biraz
olsun müzikle kendime geliyorum zira biliyorum ki müzik de olmasa iyiden iyiye yalnızlığın ve
sessizliğin ortasında çıldıracağım. Bu durum da özetle, yalnızlığın ve onun kadim dostu
sessizliğin ekmeğine yağ sürecek muhteşem bir fırsat!