Direniş Öyküleri biten bir süreci anlatmak niyetiyle değil, büyük bir dalgaya bir damla katabilmek amacıyla oluşturuldu.

Direniş Öykülerinde yedi ayrı kentten, on sekiz yazar bir araya geldi. Her biri kendi kentinin izlerini taşıyor. Her bir öykü Gezi'deki gibi, kendi içinde özgünlüğünü, bütünlüğünü koruyan bir farklılığın sesi oluyor. Bu ses, kimi zaman ölen çocuklara, kimi zaman mutsuz, kıyıda kalmış bir insana, revirdeki sağlık görevlisine, kimi zaman bir LGBT bireyine, kimi zaman parkta yatan evsiz bir çocuğa, dışarı çıkamayan bir hastaya, eve sıkıştırılmış bir kadına, kimi zaman da katledilen Kürtlere ait. Bu kitaptaki öykülerin, tüm sesleri taşıdığını iddia etmek mümkün değilse de çeşitliliğin Gezi'yle koşut olduğu rahatlıkla söylenebilir.
Kitaptaki öyküler ve yazarları:
Giden Çocuklar İçin: Müfredat - Ahmet Büke, İHA - Melike Uzun, Kemiklerin Soğukluğu - Ozan Utku Akgün, İz - Betül Tarıman, Bulmaca - Mustafa Orman, Bir Cinayet - Semra Topal, Susamayan Adamla Ada Gezisi - Ersin Karahaliloğlu, Gece de Aklını Yitirir - Ayşe Başak Kaban, Mami - Süreyya Köle, Yaşam Koridoru - Ayşe Akaltun, Buradayım - Belma Fırat, Benim Adım Boran - Semih Öztürk, Benden Önce - Pelin Temur, Kaybolan Yara - Şükrü Keleş, Yatılının Son Günü - Sibel Öz, Karanfil - Kübra Ceviz, Meyve Bahçesi - Gizem Gürer, Unutulan - Derya Sönmez