Köyün deruni yaşantısına, fısıldaşan
sessizliğine, kımıl kımıl akan zamana, miskin
bir kedi misali ağırdan alan hayatına alışan
ninem, masallarda karşılaştığı musibetlere
benzer bir ürpertiyle süzüyordu bizi. Ninem ki
anlatılarında yiğitleri uzaydaki denizlerden yılkı
atlarıyla geçiren, dünyanın hükümranlığını
ağustos böceklerine veren, kelebeklerin
ömrünün kaplumbağalardan uzun olduğuna
inandıran, tanısaydı Trier’in de ruhsal
yarılmalarına anlatacaklarıyla son verebilecek
olan biriydi. Velhasıl-ı kelam ahir ömründe
binbir mucizeyi kelimeleriyle süsleyip
destanlaştıran o ümmi kadın yaşantımıza bir
felaketi seyredercesine bakıyordu.