İbrahim Aşkî [Tanık] (1873-1977), bir asrı aşan yaşamıyla Osmanlı ve Cumhuriyet’in en çalkantılı dönemlerine soyadı gibi tanıklık etmiştir. Olayların sıradan bir izleyicisi değil; okuyan, düşünen ve öğreten bir birey olarak kendini ve çevresindekileri sürekli olarak canlı tutmaya çalışmıştır. Ortaya koyduğu eserleri bu konudaki çabalarının bir yönünü, uzun yıllar yaptığı matematik ve edebiyat öğretmenliği ile yetiştirdiği öğrencileri ise çalışmasının bir diğer yönünü göstermektedir.

İngilizcenin yanı sıra Arapça ve Farsçayı bu dillerde yazılan edebî-dinî eserleri tercüme edebilecek kadar iyi bilen Aşkî, Doğu ve Batı kültürüne hâkimdir. Başta eğitim olmak üzere tasavvuf, felsefe, matematik, edebiyat ve mühendislik alanlarında derin bilgi sahibi, çok yönlü bir kişiliktir. Hayatı boyunca ahlaki bir tavra sahip olan Aşkî, eserleri ve davranışlarıyla örnek olup gençlere ve çevresindekilere bir bakıma yol göstermiştir.

Bu çalışmada, çocuk edebiyatı ve eğitimi konusunda önemi göz ardı edilen Aşkî’nin hayatı, edebî kişiliği ve eserleri, çocuk ve eğitim kavramları çerçevesinde değerlendirilmiş, onun eğitimci yönü ve eğitimle ilgili eserleri de bir bütün olarak ele alınmaya çalışılmıştır.