Eski Tarz Şiirler, Fâik Âli Ozansoy’un 1902-1950 yılları arasında muhtelif yer ve zamanlarda yazdığı ve
önemli bir kısmını Çağlayan, Edebiyyât-ı Umûmiyye Mecmûası, Güneş, Hisar, İctihâd, İrtikâ, Mebâhis,
Musavver Hâle, Nevsâl-i Milli, Osmanlı Târih ve Edebiyyât Mecmûası, Peyâm, Servet-i Fünûn, Son Posta,
Süs ve Yeni Turan gibi sanat ve edebiyat dergilerinde yayımladığı; fakat matbu eserlerine almadığı şiirlerini
ihtiva eder. Genellikle aşk ve özlem gibi temaların işlendiği bu şiirlerde Divan Edebiyatı’nın şekil, dil ve
estetik anlayışı hâkimdir. Müstakil bir kitap olarak ilk defa okuyucuyla buluşan bu eser, hem edebiyat
tarihçileri hem de edebiyat meraklıları için önemli bir kaynaktır.