Mezâmir, Fâik Âli Ozansoy’un 1910-1924 yılları arasında yazdığı ve önemli bir kısmını Servet-i Fünûn,
Rübâb, Şehbâl, İctihâd, Utârid, Hürriyet-i Fikriyye, Edebiyyât-ı Umûmiyye Mecmûası, Safahât-ı Şiir ve Fikir, Nevsâl-i
Edebî Süs ve Yeni Turan gibi sanat ve edebiyat dergilerinde yayımladığı fakat Fânî Tesellîler ve Temâsil kitabına
almadığı şiirlerini ihtiva eder. Genellikle tabiat, aşk ve ayrılık temasını işleyen bu şiirlerde Servet-i Fünun
Edebiyatı’nın estetik anlayışı hâkimdir. Müstakil bir kitap olarak ilk defa okuyucuyla buluşan bu eser, hem
edebiyat tarihçileri hem de edebiyat meraklıları için önemli bir kaynaktır.