İyi insanlar, iyi niyetlerinden vazgeçtiler. Kötü olmayı tercih etmediler ama iyi niyetlerinden vazgeçtiler. Bana sorarsan bu da bir kötülüktür.

Hep suçlardan bahsederiz. İnsan; insana karşı savaşıyor, başka bir şeye karşı değil! Dünyada, savaş olur. Biz deriz; çocuklar ölüyor, insanlar ölüyor... Cinayetler oluyor, kadınlar ölüyor... Yine suçtan bahsediyoruz. Bireysel olarak da, başımıza bir şey gelir. Ya deriz şundan oldu, bundan oldu... Yine suçtan bahsederiz. Düzen bozuk deriz; şu yüzden, bu yüzden... Yine suçtan bahsederiz. Bu, dünyanın her yerin de böyle. Herkes güneşe bakıyor.Ama ayın etrafındaki karanlığı kimse görmüyor!

Bir insan bir insanı kolay sever çünkü kalp herkeste var. Ama bir insan bir insanı kolay anlayamaz çünkü akıl herkeste yok. O cümleleri okuduğumda, hiç tanımadığım yüzyıllar önce yaşamış bir insanın beni anlaması, içimde sevinç dolu bir duyguya yer açmıştı.

Yoksul olmak her şeyden yoksun olmakmış. Bunu seni tanıyana kadar hiçbir zaman hissetmedim. Ama seni tanıdığım o an, her şeyden yoksun olduğumu hissettim. Belki de hislerim doğruyu söylüyordu. Her şeyden yoksundum. Daha ismini bile bilmediğim bu insanın 138 karşısında, kendimi okyanustaki bir damla su gibi hissediyordum. Bu hayatta güvendiğim tek şey hislerimdi. Hiçbir zaman beni yanıltmadı. Ama bu sefer yanılmak istiyordum.