Çile ve Azim Dolu Bir Yaşam Öyküsü

Göçebe ömrümün özetidir bu,
Şimşeğin ucunda sönen bir ışık.
Sabah bir solukta akşamı buldu,
Sesler ve ışıklar her şey karışık.

Sessizliğin düğümüne dönüşür,
Acılar içimde kör düğüm bağlar.
Geceyi ıslatan yağmurlar üşür,
Her köşe başında bir anım ağlar.

Kalabalık yollar şimdi kimsesiz,
Sokaklardan kim götürdü sesleri.
Odalarda feryat ağızsız dilsiz,
Bütün bu olanlar kimin eseri.

Yazık duvarlara astığım günler,
Günler ki hep gecelerle bitişir.
Ömür boyu yaşadığım sürgünler,
Diyorum ki bitsin artık yetişir.

Kırık artık düşlerimin kanadı,
Hangi kapılarda saklıdır yüzün.
Bir an önce çık gel bırak inadı,
Son nefes altında saklanan hüzün.