Kültürler atığı -ister beden ister ev atığını- pis, uğursuz, değersiz, tehlikeli, tabu olarak görmüş ve nasıl bir muameleye tabi tutulması gerektiğini kesin kurallara bağlamıştır. Gerçi atıktan fayda da sağlanmıştır, mesela patlayıcı yapımında kullanılan kuş gübresi, yakıt ve inşaat malzemesi olarak kullanılan tezek, halk hekimliğinde tedavi amaçlı kullanılan idrar ve dışkı, ve günümüzde dönüşüme alınan kağıt, plastik, cam. Toplum hayatında atık ile ne yapılacağı Şehreminicilikten Belediyeciliğe şehir hizmetlerini yakından ilgilendirmiştir. Edebiyatımız çöp ve çöplüğü değersizlikle özdeşleştirmiştir. Tezek kokusunun hakim olduğu köylere bakış açısı siyasetteki yaklaşımları da belirlemiştir. Bugün atıklardan ekolojik, biraz da estetik kaygılarla söz edilmektedir. Atık cam şişeler koleksiyon objeleri de olmaktadır. Gübre, Tezek, Çöp Kitabı; atığı tüm bu açılımlarla ele almaktadır.