GÖZLERİN

Düşmüş kara bir sevdaya ağlıyor,
Yine yaralanmış yaşlı gözlerin,
Düşmanlarım bile halim soruyor,
Göz ucuyla bakmaz bana gözlerin.

Ben onu sevmiştim o başkasını
Silecektim onun ben gözyaşını
Bana bu baharda kara kışını
Yaşattı yâr senin kara gözlerin

Koydu içerime dert ile verem
Olmuş Aslı etti beni bir Kerem
Merhemi de yok ki yareme sürem
İki damla dökmez bana gözlerin

Ferhat gibi dağlar delerim sana
Sen yeter ki Şirin yüzün dön bana
Aşkından tükendim bak yana yana
Niye uzaklardan bakar gözlerin

Beni çölden çöle salan Leyla mı?
Bunun gönlü taş mı yoksa yayla mı?
Mecnun gibi edecekmiş öyle mi?
Aklımı başımdan alan gözlerin

Daha gider miyim Sivas eline
Kapılıyorum rüzgarına yeline
Ne olur çıkma şu Yılmaz’ın yoluna
Yalandan yüzüme güler gözlerin