Nice karanlık dehlizlerden geçtim geldim ben bu ıssız kuzey yamaçlarına. Yurdumu bile yitirdim. Fırtına havadisleri taşıdım boynumda. Umut zehrini saçtım kirlenmiş topraklara. Diyar boylarında ne ah ettim ne de mütebessim oldum. Kitabımda bile tutamadığım hesaplarım zihnimin köşelerinde raks etti. Yıldızları ümit ettim her zaman, ayı da güneşi de sevemedim. Ama onlarsız da yapamadım. Kalemimi ellerimle kırdım, gönlümü ihanete feda ettim. Evimi özledim ne yapayım? Medeniyette alçaktım lakin güvendeydim. Orada herkes ahmak, ben neden farklı olayım? Bulamayışım zaman aşımına uğradı ezeller boyu. Arayışım gazellere döküldü âmâ dillerden. Peki, siz söyleyin ey hükümsüz hükümlerin sorgucu, hangi hakkın kuvvetiyle yargınıza boyun eğeyim?