Kürsünün ilerisinde olup bitenlerden haberdar olmak isteyen bir kaplumbağanın başı, arka saftan öne doğru uzanmış: “Ne yazıyor orada?” demişti. Hemen yanı başındaki bir maymun: “Kör müsün birader, okuman yazman yok mu senin?” diye çıkıştı. Kaplumbağa, maymunun kendisine çıkışmaya devam edeceğini bile bile: “Bi kerecik de benim için okuyamaz mısın maymun kardeş?” demişti çekinerek. “Yahu sen ne biçim bir hayvansın arkadaş? Okuman yoksa kulağın da mı duymuyor şu bağırışları?” dedi hiddetle. Kaplumbağa, maymunun çileden çıkacağını kestirmişti; lâkin merakı, endişesini bastırdığından: “Maymun kardeş, ben sağırım, kulağım pek iyi işitmez benim. Ne olur benim için de bir okusan şunu, olmaz mı?” Bu sefer maymun, kaplumbağanın kabuğunu yumruklayarak: “Sen özgürsün., sen özgürsün!..” diye olanca gücüyle bağırmıştı. “Özgürsün sen.. Yok öyle değildi.. Sen özgürsün., özgür.. Sen özgürsün kaplumbağa kardeş, sen özgürsün., anladın mı şimdi. Sen öz-gür-süüünnnn!..” Kaplumbağa, kaya gibi sert kabuğundaki yumruk darbelerine aldırmaksızın: “Anladım maymun kardeş, anladım ya., ben özgürüm.. Bırak artık vurmayı canım..”