Roma’nın ilk kralı Romulus tarafından düzenlenen takvimde bir yıl, martla başlayıp aralıkla biten on aydan oluşmaktaydı. 304 günden oluşan bu takvimde bir yıl, otuz günlük altı ve otuz bir günlük dört ay olacak şekilde hesaplanmıştı. Roma’nın ikinci kralı olan Numa Pompilius, yürürlükteki bu takvimi düzenledi, takvime "ocak" ve "şubat" olarak adlandırılan iki ay daha ekledi ve bir yılı, on iki aya böldü. Böylece Romulus’un 304 günden oluşan eski takvimine elli gün eklenmiş ve bir yıl, 354 gün olarak düzenlenmiş oldu. Daha sonra Numa, bir yılın toplamının tek sayı olması için, yıla bir gün daha ekledi. Daha önce varolan on ay düzenlendi ve ocak, yılın ilk ayı oldu.
Numa’nın düzenlediği ve 355 günden oluşan bu takvimde bir yıl, güneş yılı ile karşılaştırıldığında on gün eksikti. Bu nedenle Gaius Iulius Caesar yürürlükteki takvimi yeniden düzenledi ve ona son şeklini verdi.
Publius Ovidius Naso’nun kaleme aldığı “Fasti” adlı eşsiz eser ve diğer antik kaynaklar incelenerek yazılan bu kitap, antik Roma takvimine göre ocak ayından başlayarak ilk altı ayda kutlanan festivalleri, birbirinden değişik ve ilginç ayinleri gün ışığına çıkarmakta ve çok önemli bilgiler vermektedir.