´Gönül ne kahve ister ne kahvehane

Gönül ahbab ister kahve bahane´

Yarım yüzyılı aşan süredir bu dünyada konuğum. Duyduğum bunca tekerleme arasında en çok yukarıdaki beyti severim. Dostluk, arkadaşlık, yarenlik, sohbet, muhabbet gibi keyifli birlikteliklerin içilen kahve etrafında oluştuğunu ne güzel anlatır bu beyit. Kahve bir anda toplumsallığın, sosyal uyumun, doğaya uymanın keyfi oluverir.

Ya da tek başına işin içinden çıkamadığımız durumlarda ve zor karar anlarında şaşmaz bir yol gösterici oluverir kahve. Bu defa kahve, tutku ve isyandır yalnızlığımızda.