Yunus Emre Gümüş'ün oyunları, modern sonrası tiyatroda oyun ve yaşam arasında yeni bir iletişim biçiminin, sahnedeki yeni estetik arayışın somut örnekleridir. Yabancılaşma, yalnızlaşma ve iletişimsizlik temalarını Kara Komedi türünde sahneye taşıyan oyunlar, hikâyeyi yeniden dramatik yapının merkezine yerleştirmeyi amaçlar. Oyunlarda temel çatışma, büyük anlatılar yerine küçük varoluşsal hikâyeler üzerine kuruludur. Kitaptaki üç oyunda da günlük hayattan karakterler, kimlikleri ve yönelişleri nedeniyle dışlanan ötekiler tüm gerçeklikleriyle sahneye davet edilir.