Her hak mücadelesi öncelikle farkında olmakla başlar. Pek çoğumuz bu mücadeleye atılmadan
evvel sokaktaki bir hayvanın aç olabileceğini, üşüyebileceğini, herhangi bir şekilde
yaralandıklarında canlarının yanabileceğini belki de düşünmüyorduk. Birileri yiyeceklerini
verir Birileri yaralarını sarar Birileri evine alır düşüncesinden, bugün artık, Ben
olmazsam, sen olmazsan, o olmazsa, biz olamayız noktasına geldik.
Elbette hiç kolay olmadı; bazen sokaktaki, apartmanlardaki insanlarla, bazen devlet aygıtının
kurumlarıyla ve bazen de en yakınımızdakilerle verdiğimiz bireysel mücadele, bugün artık
topyekûn mücadele edilen örgütlü yapılara dönüştü. Bu konuda yediden yetmişe her yaşta
insanın her türlü katkısı çok önemli. Bu bağlamda kimileri kapısının önüne bir kap su koyarken
kimileri arabasının bagajını yiyecekle doldurup ormanlara terk edilen hayvanları beslemeye
koşuyor, barınak ziyaretleri yapıyor. Pek çoğumuzun evinde sokaktan yaralı olarak alınıp,
iyileştirilip sahiplenilen hayvanlar var.
Hayvan sevgisi çoğunlukla ailede başlar, çevresel etkilerle beslenip büyür ve sonrasında
yaşam biçimi hâlini alır. Bazen de yukarıdaki küçük öykümüzde olduğu gibi beklenmedik bir
olayla perçinlenir.