Genç, İranlı bir mültecinin unutulmaz ve eğlenceli sesiyle anlatılan, yayılan, çağrışım yapan ve çığır açan bir otobiyografik roman. “Gerçeğin sahibi kim?” “Kim konuşuyor?” “Kim inanır?” gibi soruları ortaya koyan güçlü ve çok katmanlı bir roman. “Yamalı bir hikâye, bir mültecinin utancıdır.” diyor Nayeri romanın başlarında. Oklahoma’da bir ortaokulda herkesin Daniel dediği Khosrou, sınıf arkadaşlarından oluşan şüpheli bir izleyici kitlesinin önünde durarak aile geçmişinin, yıllar, on yıllar ve yüzyıllar öncesine dayanan hikâyelerini anlatır. İşin özünde, din değiştirmeyi ölümcül bir suç olarak gören bir ülkede Daniel’in annesinin Hristiyanlığı açık bir şekilde kucaklaması ile başlayan, gizli polisten gece yarısına kadar süren kaçışlarıyla devam eden ve herhangi bir yere giden bir uçağa rüşvet vererek binip nasıl mülteci olduklarını anlatan bir hikâye var. Her yer, İtalya’nın hüzünlü beton, mülteci kampları haline gelir ve sonunda insanlar, ABD’ye sığınırlar. Farklı bir edebi üslup uygulayarak batılı anlatı yapılarına meydan okuyan Nayeri, ailesinin İran’daki uzun ve güzel tarihinin hikâyelerini adeta usta titizliğiyle duvar gibi örüp, eski masallara ve İran folkloruna zenginlik katıyor. Düşmanca tavır sergileyen bir sınıfta Binbir Gece Masalları’ndaki Şehrazat gibi, Daniel de kendi hayatını kurtarmak için bir masal uydurur ve gerçeğe olan iddiasını ortaya koyar. ÜZÜLDÜĞÜMÜZ HER ŞEY GERÇEK DEĞİLDİR; bir kalp kırıklığı ve dayanıklılık hikâyesidir; okuyucuları kendi gerçeklerini konuşmaya, duyurmaya teşvik eder.