Babam elimi tuttu. Babam ilk defa beni dövmek yerine elimi tuttu; o günün hayatımın en güzel günü olacağını sanırdım ama o gün Zeynep’i toprağa verdiler .Babamın beni ilk defa sevdiği gün Zeynep’i toprağa verdiler. Sonra babam da Zeynep de karanlık bir boşluğun içinde yitip gittiler. Zeynep’i pamuklara sarıp sarmalamak istedim ama Zeynep’i beyaz bir gelinliğe sardılar. Hayatımdaki hiçbir Zeynep’i pamuklara saramadım. Bütün Zeyneplerin başına çok kötü işler geldi. Bu kötü işler sırf ben o Zeynepleri sevdim diye başlarına geldi. Ne babamı ne de Zeynep’i bir daha gördüm o günden sonra. O günden sonra altından tarak yaptıracak bir Zeynep’im hiç olmadı benim.
“Deprem oldu.”