"Elimde kitap, vagonların içinde geziniyordum. Tren belki şehirlerden geçiyordu bazen, bazen
yaratıcısından başka kimsenin hatırlamadığı ıssız bozkırlarda uflaya puflaya dumanını savurarak karanlığı
yarıyordu ve belki de bazen hiç kımıldamıyordu da biz aciz yolcular, onun bizi yalnızlığımızdan çekip
çıkarıp güneşli hafta sonlarına taşıyacağına inanarak mutlu olmaya çalışıyorduk."
Hayat; anılar, yalnız hatırlanmak için yaşanan anlar, yazıldıkça yaşandığına inanılan günler ile geçmişi
geleceğe bağlayan bir hikâyeden ibaret değil midir?