Çocuksu büyüklerin pencerelerinden
sarktığı evler; anımsanmayı bekleyen geçmiş
parçalarının mandallarla tutturulduğu iplere
gerili balkonlar; parke taşlarında boş
konserve kutularının yuvarlandığı, duvarları
plastik top sesleriyle dövülen, şen çığlıklı
mahalleler; bir koşu gidilen tezgahı sakızlı
bakkallar... ama zaman O zaman değil.
Zamanı avuç avuç kuru yapraklar gibi
havaya savurdu çocuklar. Duvar saatinin
rakamları söküldü; kuşlara döndü, uçtu
saatler. Büyüdü geçmiş. Erkekliğin zulmünü
keşfetti oğlanlar. Kaybetmeyi reddeden
kadınlara ait dünyalara açılıyor artık kapılar.
Meliha Yıldırım'ın açtığı kapının
eşiğindesiniz: yenilgi bilmez kadınlar
kucaklayacak sizi, Fikriye ile Latife'nin
yanından geçeceksiniz, Tanzimat
edebiyatçılarına kulak misafiri olacak,
hayatın tesellisini bir sahil berraklığında
arayanlara dönüşeceksiniz belki de.
Gündelik telaşlarınıza aşina, yaşantınızda
saklanıp kalmış mucizelerin peşinde,
zamanın sınırlarını bilen, yüreğinize komşu
öyküler.