Padişah şöyle bir düşünmüş ve:
“Onların sırrını sadece onları avlamaya talip olanlara veririm.
Söyle bakalım bu görevi gerçekten istiyor musun?”
Siyam hiç düşünmeden “İstiyorum.” demiş.
“Madem öyle, iyi dinle.” demiş padişah ve anlatmaya başlamış:
“Zamanın kuşları her zaman ve her yerdedir ve sana hem yakın hem uzaktır.”
Siyam’ın kafası karışmış karışmasına da belli etmemiş.
İçinden “Tamam.” demiş. “Bu tam benim harcım olan bir av, imkânsıza yakın ve büyük.”
“Peki demiş neye benzer bu kuşlar?”
“Gözünün gördüğü her renkten bir renk, kulağının duyduğu her sesten bir ses taşırlar.”