Necati Şahin şiir, destan, düzyazı ve senaryo tekniklerini kullanarak, yüreğinin derinliklerinden yükselen kelimeleri ayıklamış, damıtmış ve hakikatin hatırına gönül indirmiş!
Türkiye’nin deprem gerçekliğini; 1939 Erzincan depremini, Türkiye'de en çok can kaybına yol açan Kahramanmaraş depremlerini (6 Şubat 2023), “Zelzele Destanı” ile bizlere sunuyor.
Yazar, zelzelenin derin yaralarını, acılarını ve insanların fedakârlıklarını, devletin “zelezele” karşısındaki yetersizliklerini destansı bir dil ile anlatıyor. Büyük bir acının farklı farklı hikâyelerine tanıklık ediyoruz. Her hikâye ait olduğu tarihsel ve toplumsal koşulları ve o toplumun dilini, ruhunu temsil ediyor.
Arı bir dil ve arıtılmış bir anlatı bizi sarıp sarmalıyor! Okur ile metin, metin ile yazar, yazar ile okur arasında mesafeyi kaldıran bir dili var Şahin’in.
Kevnü mekânda bulunan tüm “canların” birbiriyle olan ilişkisine, sorumluluğuna, dayanışmasına ve kolektif yaşamın iç cazibesine dikkat çekiyor. İnsanın insana, insanın doğaya, insanın hayvana muhtaçlığını en yalın haliyle ruhumuza serpiştiriyor.
Eskimiş yazınsal denemelere inat, bir yazı/yapı ustasının otantik sesi kendi çatlağını bulup bize kadar ulaşıyor!
Metinlerin ritmi eserin sonuna değin kendisini koruyor. Bunalmıyorsunuz! Her metinin ritmi sakin ve ölçülü, hayat dolu ve güçlü! Bu sebeple sıkılmıyor, her satırda “hayat yüzümüze ve ruhumuza fışkırıyor!” Acımasız karanlığa karşı, adeta parlak bir ışık huzmesi gibi satırlar, sel olup bilincimize ve kalbimize akıyor!
Hakikatin sarmalı, daha geniş alana sahip olacak, o ses çatlağını bulup, kendi bedenine ulaşacaktır.
Şahin’in emeğine, yaratıcı, yazınsal kalemine sağlık!
Aşk ile…