Sevgili okuyucularım Bizler köy kökenli insanlarız. Köyde çelik atmayı, pıstan patır oynamayı, masal dinlemeyi, çobanlık yapmayı iyi biliriz. Şehirliler; Üç koyunu güdemez sözünü. Bizim için söyleyemez. Çünkü bizler yüzlerce koyunu gütmüş insanlarız. Her çocuğun köy hayatı yaşamasını dilerim. Çünkü tabiatla baş başa olmak köy hayatında olur. Bir çocuğu bundan yoksun etmek hayatı tanıtmamaktır. Mutlaka köy hayatını yaşayın. Yaşayamıyorsanız bu kitapla tanıyın. Bizde bir deyim vardır. Vali olmuşsun ama adam

Bir gün seksen vagonlu uzun burunlu kırmızı bir dizel tren, tam köyün girişinde arıza yaptı. Yarım saat geçmeden neredeyse bütün köylüler demiryolu köprüsünün altından geçerek, demiryolu boyundaki yamaca otuzar, kırkar santimetre aralarla çömdüler. Çok uzaklardan bakan biri leylekler gelmiş sanabilirdi. Köyün kahvesi trenin bulunduğu yere yüz metre mesafedeydi ve kahveci, kahvenin önüne çıkmış sinirli hareketlerle, yerdeki boş sigara paketlerini tekmeliyordu. Çünkü, kahvede müşteri yoktu ve herkes treni izl

Körpem Sen yolumu aydınlatan umut ışığım Gönülde kuruyup, solmadın körpem Baka kaldım ardından, sana aşığım Neden bende taze kalmadın körpem Beni zincirle gerip salmadın körpem. Gittin geri dönüp te bana bakmadın Çok yalvardım ama beni takmadın Yolunda yürüyecek hal bırakmadın Nedense yanımda olmadın körpem Niçin bende taze kalmadın körpem. Bir daha hiç dönmedin beni unuttun Mutlak döner diye, kendimi avuttum Bak hala seninleyim sözümü tuttum Sevdan bende kaldı almadın körpem Beni zircirle gerip salmad

Öğretmenim Sen Hiç Boyun Eğmedin !... Kitapta, çiçeği burnunda bir öğretmenin; mesleğinin ilk yıllarındaki (11 ) fırtınalı yaşam öyküsü; sevdası, hasreti, tutkuları ve direnişi canlı tanıkları ile anlatılmaktadır. Aynı zamanda görev yaptığı 1970 - 1980'li yılların siyasi ve eğitim ortamına ışık tutmaktadır. Bu dönemlerde kurulan MC hükümetleri ile akabinde gelen baskıcı askeri yönetim (12 Eylül ) döneminde; ağır işkence ve baskılara uğramış; saldırı, sürgün ve cezalar almıştır... Kitabın önsözünde belirtild

Kırk yıl önce yaşananlar bir kez daha gün yüzüne çıkıyor. Tankların sadece sokak aralarından değil yüreğimizin tam üstünden geçtiği o günlere yolculuk ediyoruz. Yazar Ahunur Açıkbaş ilk kitabı Son Sardunyalar'da 12 Eylül dönemini çok farklı bir bakış açısıyla anlatıyor. Karakolların sadece mahallelerde değil dönemin zalimlerinin kararmış vicdanlarında kurulduğu günler... Kayıp sevgililere olan hasretin, aşkın, adresi belirsiz mektuplara yazıldığı o karanlık günler. Bir sarılmanın, bir bakışın bir ömre bedel

Düşünce üreten, emekli kamu emekçisi ve duyarlı bir yazarım. Doğruları, eğrilerden ayıklamaya çalışıyorum.Politikacıların her şeyden önce iyi bir empati (duygudaşlık )yapması lazım. Anadolu insanımızın son yarım asrı; hep yokluk, açlık, kuyruk, kemer sıkma; sağ- sol çatışması, mezhep kışkırtıcılığı/ Alevi- Sünni ve etnik ayrımcılık/ ırkçı ve şoven yaklaşımlar; darbeler, gözaltılar, intiharlar, işsizlik, vurdumduymazlık ve sürgünlerle geçti.KHK ile yaşanan mağduriyetler!... Yerel yönetimlerde yaşanan kayyıml

Güneş Tütsülenmiş bir gecenin Sis çökmüş saatlerinde Ortadan ikiye ayırdım Ne kadar resim varsa eskiden kalan Yelkovandan hızlı akrebi Tüm zehrini kusarken zamanın Bütün hüzzamlarını kapattım gecenin Yeniden duydum kuşların kanat çırpışlarını Madem ki duymadın bunca yıl Ne dertlerden dağımı Ne sabahlara kadar ağladığımı Vazgeçtim bende bu gece yarısı Rast makamında gülüşlerim var şimdi Güneş süslüyor artık sabahlarımı...

Paylaştım düşüncelerimi sizlerle, yazdım esintilerin usuma düşürdüklerini içimden geldiği gibi... Bazen bir görüntü, bazen bir haber, kimi zaman bir sohbet, kimi zaman bir şiir, bir söylem, bir öz söz oldu esintinin kaynağı... Anlattım elimden geldiğince, döktüm içimi yaprak yaprak... Ortak ettim sizleri 'Yunusbalığım'la dostluğuma... Her biriniz dostum, dert ortağım, sırdaşım oldunuz... Paylaşırken içimdekileri sürç-ü lisan ettimse affola...

Kargalar Bile Güldürür... Karikatürist ve yazar Aziz Yavuzdoğan'dan yeni bir karikatür kitabı... Yavuzdoğan, kargalar üzerinden toplumsal gerçekliğe gülünç, sıradışı, eğlenceli, hicivsel bir dille yaklaşım sergiliyor... Kitap, toplumsal işlevi ile güldürürken sorgulamayı sağlayan bir eser... İnsan ile insan arasındaki ilişkiyi değiştirebilecek zihinsel dönüşüm, insanı ve toplumsal gerçekliği sorgulayan mizah anlayışı söz konusu... İnsanın sınırlılığının aşılması, yönünde, karşı-yazgı oluşturan çizgili b

Ne sen cennetsin artık, ne de ben yasak elma, yalnızlıktan kovulmuş, iki günahkarız seninle. Ne sen bir damla yağmursun, ne de ben aylardan eylül, ikimiz de yazdan kalma, bir akşam güneşiyiz sadece. Ve, ne hüznün sonbahar artık, ne de gülüşlerin yaz. Gidişinin ardından, gelecek her mevsim, 'ayaz'... -Eren kazım Yıldırım

Ankara'da taksi şoförlüğü yaptığı günler; gençti ve epey yakışıklıydı da. Gece şoförlüğü yapıyordu. Bar ve eğlence yerlerinin önünde beklerdi hep. Eğlenceden çıkan bay ve bayanları taşırdı evlerine. Dört yıldır aynı mesleği yapıyordu. Ama o da yavaş yavaş ayak uydurmaya başlamıştı bu sefil hayata. İçkiyle tanışmıştı ve epey de içiyordu. Hatta barlardan birinde çalışan bir bayanla da yasak ilişki kurmuştu. Denizin Getirdikleri Yazın arkadaşıyla fotoğraf çekmişlerdi Türkiye'de bol bol. Elinden geldiğince o

Bütün canlılar gibi, uzağa ya da yakına olan bir konar göçerliktir hayat. işte bu seyahatimizde herkesin bağlı bulunduğu topraklar belirler kültürümüzü ve edebiyatımızın en ince noktalarını. Küçük bir ilçeden yola çıkılıp bütün bu topraklar üzerindeki insanlarımızın bir araya gelerek nasıl bir bütün olduğunu ve bu bütünlüğün içinden tasavvufumuzun ne kadar önemli ve vazgeçilmez bir değer olduğunu içeren, roman tadında ve bire bir yaşayarak kaleme aldığım bir kitap. -Turan Özbudak

Anadolu'nun yayla köylerinde varlıklı veya geniş aile değilsen vay haline! Köyde kim güçlüyse, egemenlik ondadır; her dönem yandaşı da olur, idareden destek de bulur. Köyde kaba kuvvete dayalı, feodal düzen hüküm sürerken; yaşam kavgası veren yiğit, ırgat Cuma'nın ve vefalı karısı Emik ile ondan sonraki kuşak; oğlu Hasan Çavuş, torunları Pehlivan Abidin ile abisi Musa'nın yaşam serüveni anlatılır. Roman; Abidin Pehlivan etrafında şekillenir, gelişir ve odak noktası olur. Kırsal kesim; özellikle köylerin

Köyün Arazisi oldukça genişti. Yedi köy ve doğudan bir ülke topraklarıyla sınır komşusuydu. Doğusunda uçsuz bucaksız bir dünya vardı. Orada yaşam çok farklıydı. Tarlalarda sınırlar yoktu. Göz alabildiğince geniş ve düzenliydiler. İlkbaharda işler başladığında ise; tarlalarda sürüm ve tohumlama makinelerle yapılıyor. . Hasat zamanı geldiğinde yine makineler kullanılarak halk birlikte çalışıp birlikte üretiyordu. Bu iki sistemi birbirinden ayıran sadece bir telörgü ve genişçe bir iz yolu vardı. İşte bu, 'te

Bir Yolunu Bulmuştuk... adlı bu kitap; ülkemizdeki kırk bine yakın köyün neredeyse yüzde doksanından fazlasında okulların bulunmadığı bir dönemde fikir babalığını Mustafa Kemal Atatürk'ün, siyasi mücadelesini Hasan Ali Yücel'in, uygulama yükünün İsmail Hakkı Tonguç ve yakın mesai arkadaşlarının çektiği çalışmalarından biri olan Köy Enstitülerinin neden kapatılmak istendiğinin şiirsel bir dille anlatımıdır...

Nokta... Nokta... Gözüm sey'reyledi Cins-i lâtifi Ne desem ki size bilemiyorum!.. Lûgat-ı kebir de yok ki tarifi Nokta, nokta, nokta; Nokta diyorum. Hele bir görseniz selvi boyunu, Siz de severdiniz her bir huyunu. Sordum, soruşturdum; Asil soyunu Nokta, nokta, nokta; Nokta diyorum. Dolu başak gibi eğer başını, Gerilmiş yay gibi çatar kaşını, Şeytan kovar gibi atar taşını, Nokta, nokta, nokta; Nokta diyorum. Okyanuslar ne ki maviş gözünde!.. Kehanetler gizli her bir sözünde, Yaradanı saklar sanki özünde

'Bir son verme zamanı geldi. Silahı kafama doğrultup tetiği çekeceğim ve bam! Bu hayattan kendimi kurtaracağım.' Ölümün kol gezdiği bir ortamda o korkusuzca savaşıyordu. Onun için hayatta kalmak ölmekten daha korkutucuydu. Birileri onun hayatını çalmışlardı. Uzaklarda aradığı hırsız yanı başındaydı...

Karadeniz'in gizemli bir dağının gizli dehlizlerinde, asırlardır uykuya yatmış kayıp şehrin insanlarını ve izlerini anlamak. Yemyeşil bir coğrafyanın eskimiş, kırışmış fotoğrafındaki silik çizgilerini çok ötelerden günümüze taşımak. Yüzyıllardır demlenen anıları ve onlarla bir yaşamı, renkli düşlerle süsleyerek, bir süre beraberce soluyabilmek. Tarihin tozlu camlarını ellerimiz, yüreklerimizle silmeye çalışarak, en uygun zamanda en net görüntüyü yakalamak ve günyüzüne çıksın diye fotoğrafını çekmek yaşananl

gökyüzünün mavisini sen aldın siyahını bana bıraktın kim yada kimler benim kadar acı çekiyor aşk hayatımda bir başlangıç mıydı yoksa son muydu... sen yoksun güneş doğudan batıyor batıdan doğuyor gün ışığı pencereme girmiyor artık... Sayın şiir sever, gönül dostları; 2005 yılından itibaren ayrılık şiirleri yazmaktayım. Şiirlerim ayrılık üzerine yazılmıştır, dolayısıyla da acı ve hüzün kokar. Kitabımda her insana duygulu, düşündürücü şiirlerim yer alır. Aşk acısı çekenler, sevda yükünü sırtlayanlar, yürekl

Biriktirdim hüzünlerimi damla damla, gözyaşı gözyaşı Kahkahalarda sakladım onları, gülümsemelerle süsledim. ve kaldırdım yüreğimin en derin köşesine kimseler görmesin diye. Dar geliyor şimdi yüreğim, zorluyor damlalar bendini Açtım yüreğimin kapılarını nehirlerle buluştu hüzünlerim Yaşamımın farklı adımlarında benimle yürüyüp yaşadığım her anı değerli kılan herkese sonsuz sevgilerimle... - Gülsevin Eren Güngör