Tanınmamış Adam, toplumsal alanda büyük kitlelerin size tanıyabileceği biri olmak veya olamamak arasındaki farkı ortaya koyabilen ve bu değerleri anlatmaya çalışan bir emeğin ürünüdür.

İçimde ağlıyor uzak kentin insanı Kaybetti Güleç yüzlü çocukluğunu Oysaki, oysaki Yaşamak adına saklamıştı Dil altında çocukluğunu Koşmuyor artık Dört nala giden Atların peşinden. Tuzak kurmuyordu Güvercinlere Yıkmıyor Kuşların yuvalarını Devirmiyor serçelerin Su içtiği sebilleri Düşündükçe memleketini, Mahir yanı düşüyor Omuzlarına.. Dalından vakitsiz düşen Bir yaprak gibi. Sürüklendi Eylül sokaklarında Gençliğini asıyor yiğit, Civan yüreklere. Gözlerini dikiyor ömründeki Bağ bozumu Yıkımına, Gün uzar gide

Y ı k t ı n ! Salt kulluk eğitimi veren, Düşünmeye, araştırmaya kapalı, Şadırvanlı, dört duvarlı Adına ''Medrese'' denilen Okullarımız vardı... Yıllarca kopmuştuk; Topraktan ve de halktan. Terfii etmiştik; Üreticilikten, tüketiciliye Uymuştuk; Sömürü düzeninin geleneğine... Yıktın! Kara tahtalı, Dört duvarlı, Ezberci eğitimin saltanatını... Koydun önümüze; Yaparak, yaşayarak Öğrenmenin kolaylığını... Öğrendik; Bağda bahçede, tarlada, Tabiatın bize; Ne kadar da cömert davrandığını... Sayende anladık; D

Uçurumun Kenarında Sarı elbiseli bir kadın var Uçurumun ucunda Etekleri rüzgardan dağılmış Yanıyor yüreğinde Gece mavisi gözler Etraf gece mavisi Gözlerinde hüzün var Müjgan gözlerini kırpıyor Yıldızlar dağılmış gökyüzüne Her biri bir kenara dağılmış Rüzgar savurmuş mavileri Düşüyorlar anne yardım et Sarı elbiseli bir kadın var Uçurumun kenarında Kararsız Bir karar Ne zaman farkına varacak düşeceğine Anne bir bağır Bir bağırsan kendine gelecek Anne yardım et Çok yalnız kalmış Yıldız düşmüş gözlerime B

Ahmet Poyraz'ın evliliğindeki ve iç dünyasındaki sorunları, bu sorunlarla baş etmeye çalışması konu edinilmiş. Akıcı ve sade bir dille yazılmış öykü tadında bir roman.

Söylenecek çok şey var. Bir kuşak yavaş yavaş eriyor. İdeallerine inanan, korkusuz, içten, paylaşımcı, üstelik de, duygusal bir kuşak. Bu kuşağın bireylerinden biri olarak, gençlere söyleyeceklerim var. Bunu, hayatımdan kesitler vererek yapmak istedim. Çünkü insan, herşeyi kendi yapar. Kimse bizi bizden iyi tanıyamaz. Zor bir ülkenin, zor zamanlarından geçiyoruz. Bir acının kederini yüreğimizin odacığına yerleştirmeden, bir yenisi ile karşılaşıyoruz. Gerçek mutluluğu yakalamak için, önce kendimizle yalans

Yade'nin gözyaşları sel olmuş akıyordu. Hıçkırıklar içerisinde; Sizin dediğiniz o özgürlük, o sorgulamalar bu coğrafyada hükümsüzdür. Önce toplum özgürleşsin hocam. Önce devlet baba dediğimiz sistem bütün çocuklarına adil olsun. Buraya gelip seminerler veriyorsunuz. Buna bir diyeceğim yok. Ya sonrası? Cehaletin kurbanı bizleriz. Yaşamak için önce can güvenliği, insanca düşünmek için hak ve adalet, geleceğe inanmamız için bize geçerli sebepler sunun. Ağalık sisteminin halen hüküm sürdüğü bu coğrafyada han

Tip hakikaten güzel oynuyordu. Onun için yaşam, tiyatro idi... Rolünü kendi seçip, her gün oynuyordu. İyi de oynuyordu. Hem yazıp, hem oynuyordu. Yazıp dememin nedeni kurnazlığını anlatmak için... Yoksa o yazan biri değil. O, o tip değil; Kolpacı... Sabahtan akşama kadar içiyordu, bazen sabaha kadar... Bazen içkiden çok yorgun düşüyordu. Herifte utanma diye bir şey yoktu. Utanmayana ayıp da yok.. Bazıları ona Buzadam diyordu... Herif cool rolünü iyice benimsemişti. Parayı her ortamda buluyordu... Tip yaa!

Aylardan Kasım Soğuk ayaz olur sabahım olmaz İçimde hüzün var aylardan Kasım Sessiz figanlarim çıkmaz avazım İçimde hüzün var aylardan Kasım Akşamlar bitmez hep gece yarısı Rüyalar hicrandır Kasım sabahı Yüreğin durulmaz kanar yarası İçimde hüzün var aylardan Kasım Ağlıyor sahilde özlem rüzgarı Unutulmaz bekler ayrılık garı Canda kalır giden gururun arı İçimde hüzün var aylardan Kasım Izdırapla geçer deler bakışın Yüreğime işler gönül nakışın Tükendim kalmadı düzüm yokuşum İçimde hüzün var aylardan Kası

Sebepsiz yaprak bile kıpırdamaz deyip de sebepler üzerinde neden kafa yormayız ? Oysa suç sebebin çocuğu, suçlu ise sebebin kurbanıdır. Suça giden yolun taşlarını sebepler döşer. Suçluların çoğu, sebeplere mahkum zavallılardır... Adına tore, gelenek, görenek diyerek Kutsallaştırılan sebeplere dokunulmadıkça, asıl onlar yargılanıp toplum vicdanında mahkum edilmedikçe, yaralarımız deva bulmaz kanaatindeyim. Suçlu ayağa kalk! diyenlerin parmaklarını asıl uzatması gereken yer, sanığın yüzü değil, sebepl

Lal Kilit Tozlanmış yalnızlıkların sayfalarında ürkek adımlarla gezerken Durup, aynı göğe baktık. Tüm sıfatlarını soydum üzerinden senin, Güneşin gülüşünde Ayın gümüşünde Yağmurun düşünde Gecenin tül gibi sessizliğinde Şiir olmanı sevdim. Göğsümde çırpınan kuşun gözyaşları şahit Kelimelerim silik Ağzım lâl Dilimde kilit Seni kimseler bilmeyecek...

Okuduğunda çok şey değişir. Evet, gözlerin değişmez Ama bakışların değişir. Dilin değişmez Ama sözlerin değişir. Elin değişmez Ama kalemin değişir. Adın değişmez Ama namın değişir. Geçmişin değişmez Ama geleceğin değişir. O halde durma! Değiştir! Özgür Yılmazer

Bardağı Muzaffer Bey'in önüne bıraktığında, yaşlı adam oğlanın tir tir titreyen ellerini seyrediyordu. Sen, demek Mustafa Kemal Paşa'yı devreye koymak suretiyle kızımı istedin, bana damat oldun ha? Mehmet, şaşkın bir halde bakakaldı. Ben, dedi Muzaffer Bey, ayağa kalktı. Mehmet de hemen ayağa fırlayıp hazır ola geçti. Seni, damat olarak kabul etmiyorum. Mehmet ne düşündüğü anlaşılamayacak donuk bir ifadeyle Muzaffer Bey'in yüzüne bakarken Muzaffer Bey sözünü tamamladı. Ben seni evlat olarak kabul edi

Düşünürüm de Bu güzel ülkemiz ne hale geldi Şöyle geçmişimi düşünürüm de Kara oğlan bıyıklı Demirel keldi Sağcı solcu vardı düşünürüm de Haşhaş üretirdik tütün dikerdik Kara saban ile buğday ekerdik Denizlerden hamsi lüfer çekerdik Hamsimiz tükendi düşünürüm de Davar mal doluydu ovalar dağlar Balıklar ölmezdi temizdi çaylar Güzel giyinirdi bayanlar baylar Kara çarşaf doldu düşünürüm de Belki de bu kadar lüksümüz yoktu Sırtımız kalındı karnımız toktu Bilin bu ülkede tuzumuz koktu Kokmuş ülke olduk düşünü

Duygular Yürekten Taşınca Duygular yürekten taşınca adres sormuyor, yol bulup akıyor dileğine, dilediğince... Bu kitabımı da İlk Gözağrım, canım kızım Ebru'ma armağan ediyorum. Yarınları sağlık ve huzur dolsun. Şiir tadında olsun. Bitimsiz sevgimle. Bir yürek yolluyorum sana Bebeğim Yavrum, yavrum diye çarpan. Yanında olamadığım zor günlerine say. Ve sana Mutluluk dilekleri yolluyorum Bebeğim Kilosuz, kantarsız. Neye sayarsan say... Naime Koç Özeren

ana Yazdım... Sadece seni yazabildim ve sadece sana yazdım. Seni yazabilmek için yetenek gerekir miydi? Bilmiyorum. Seni yazdım ve sadece sana yazdım. Seni yaşadım, seni tanıdım ve sadece sana yazabildim. Zaman mekân anılar bir bir yarattı seni, Tek tek parçaladı sonra Ve ben sadece sana yazabildim. Seni yaratan parçaların arasında hep seni aradım Şimdi, çöp yığını olan anılarımız da seni aradım Ve sana yazdım...

Yaşamımızın içinde var olan ve kaybolan hayatlara bir ses, bir nefes olmuş altı (6) öyküden oluşan bu kitap, anlatımı akıcı ve sürükleyici olmasının yanında dil de anlaşılır ve sade kullanılmıştır.

Deseler ki bana Sorsalar seni Bilmem ki derim bilemem ki Şimdi nerede nasıl kiminlesin Ve bir türkü tuttururum sonra Bir şarkı söylerim Ve eski esrik bir fırtına kopar içimde Gök çatlar yer yarılır şimşekler çakar Ve suretin görünür güneş misali Sessiz gecelerin karanlık aynalarında Sonra bir sigara yakarım Bir kadeh doldururum, içinde sen İçerim hasretini yudum yudum Ve sende kaybolurum Şimdi deseler ki bana Sorsalar seni Derim ki O şimdi İda Dağında Kibelenin yanında... Mansur Şöhret

Solgun renkli küçücük bir kelebekti Ayışığında yıkarken yorgun ruhunu Sitemsiz ölümü ölümsüzlüğe davetkardı... Nesrin Cengiz

Özlerden Sözlere ve Gönülden Gözlere adlı çalışmalarımızdan sonra Beklenen Şafak isimli bir eserle okuyucularımızın karşısına çıkmak istedik. Biliyor ve inanıyorum ki, Rabbim yoluna yönelenleri, rızasını arayanları yalnız ve yardımsız bırakmayacaktır. İki günü bir birine eşit olan aldanmıştır. buyuran bir Peygamberin ümmetiyiz. Bugün dünden, yarın da bugünden daha ileride olmak zorundayız. Müslüman bir toplum ve asil bir millet olarak hayat yolculuğuna devam etmek istiyorsak eksiğimizi bileceğiz, düştüğüm