Yarım Kalmış Hayatlar Fotoğrafı yazılmış gerçek hayat kesitleridir. Bunlar hayatlarımıza dokunan birer ilaç gibidirler. Bazen ağrı kesici, bazen de yeni başlangıca vitamin olurlar... Kurduğumuz hayaller birer umut üretme yakıtıdırlar. Hayal aynı zamanda, gelecek tasarımlarının ölçülüp biçilip planlaması yapılmamış ham halidir. Kuralsız ve özgürdür... Yarım kalmış hayatlar, bulanık zihinlerde, eski bir fotoğraf karesinde, yarım kalmış yazılarda, yarım kalmış devrimlerde, yarım kalmış süreçlerdir. Onları a

Zagros Frank'a manidar bir bakış attı ve konuşmasına devam etti... -Micheal Jackson mesela... Ömrü boyunca beyaz adam olmaya çalışsa da nereden geldiğini ele veren ayak tabanlarında siyahlıklar vardı hala... İnsan, derisinin altında ne ise gerçekte de odur... İnsan, rüyasında hangi dili konuşuyorsa aslı da odur. Arkadaşlarımla Türkçe konuşabilirim. Fakat rüyalarım hep Kürtçe... Durum böyleyken, kendimi nasıl inkar edebilirim ki? Nasıl bir beyazım diyebilirim ki? Estetiğe gerek yok. Ben böyle iyiyim. Bu yüz

Pişmanlıklar gözyaşlarına katılıp akıtılmamalı. Hayatta olan yakınlarımızın hayatlarını kolaylaştırmak için çaba, evlatlarımız için iyi bir istikbal tesis etmeliyiz.Ve iyi insan olmak zorundayız.Mutluluk için;Ne koala kadar yavaş ne de kırlangıç kadar hızlı olmak zorunluluğumuz yok.Biraz iş biraz aş yeterli.Fıtratın gereği bu.

Bazen aklından geçen her şeyi söylemek istersin kusarcasına! Yolda ağlayan bir çocuk, dövülen sövülen bir kadın, dilendirilen bir yaşlı, hor görülen bir eşcinsel, art arda çoğalan savaş mağdurları ve daha nice hayatların arasında gezinir yüreğin... Her dokunduğun hayattan bir parça nem kaparsın.Yazmak; algılamak ve anlamakla başlar benim için; Hayatın tüm acımasızlığına inat, insanları kucaklamak ve onlara ses olmak...Yargılamadan, yormadan sadece tedavi etmek amaçlı sarıp sarmalamaktır açık yaralarını...

Öğrendim ki, İnsanın kendiyle yüzleşmesi bir başka insanla yüzleşmesinden çok daha güç ama çok daha öğreticiymiş.Öğrendim ki, Hiçbir acı sonsuza dek sürmüyormuş sadece bazılarıyla daha çok uğraşman gerekiyormuş.Öğrendim ki, Para eksikliği mutsuzluğu etkileyebiliyormuş ama paranın artması senin mutluluğunu arttırmıyormuş daha iyi olaylar yaşayıp daha güzel görünüşe sahip olmakta olduğu gibi...Ve öğrendim ki, Ustaların dediği gibi, 'Yaşamak için bir nedeni olan kişi, hemen her nasıl'a katlanabilirmiş.'

Hayat idamesi için belkisi olmayan coğrafyanın ortasıdır Doğu'da yaşamak. Fırtına anında meşe gövdesine pineklemiş kurdun iştahla ve kararlılıkla etrafı seyretmesidir. Can taşıyan her türlü varlık hedeftir bu coğrafyada. Gaye doymak değil, ölmemektir. Olmazsa ölürsün. Varsa hayatta olursun. O yüzdendir ki ağustosun ortasında şubatın hesabı görülür.Güz gelir. Kaplumbağalar yuvasına çekilir. Leylek göç eder. Beli rençberlikten bükülmüş insanların neşe kaynağı olan torunlar, çocuklar, oğullar, gelinler, kızlar

Bu kitapta bahsi geçen öykülerde bir genç kızın maceraları işleniyor. Kimi zaman melankolik bir dönemden geçtiğimiz gerçeğini hepimiz kabul etmeliyiz. Fakat bazılarımız için, içinde bulunduğumuz bu durum beklenmedik olaylara sebebiyet verebiliyor. Bazılarımızın ve hatta çoğumuzun tahmin edemeyeceği olaylar serüveni. Sizlere bu kadar da olur mu dedirtecek cinsten. Yazarımız bu öykülerde sizleri birbirinden gizemli olaylar, entrikalar ve duygu patlamalarıyla baş başa bırakıyor. Okuduğunda herkesin kendinden b

Aşk sarhoşu, garip bir şairim ben...Ne param var, ne de pulum.Uçurtmayı bile, hayalimizde uçurtmuşuz. Bir hayale vurulmuşum, haykırmışım ben.Perdeleri yırtıyor çığlıklarım!Dünya; sana bir sitemdir, haykırışlarım!

Bir sonbahar gelmiş dayanmış gözlerinin buğusuna...Yüreğinde eski düşlerin matemi, zihninde yeni limanlara yelken açmanın görkemi, denizlerimde çığlık çığlığa bir bahar,liman arar gözlerinin kıyısında...

Mitoloji gerçek olabilir mi?...Karanlık döngünün getirdiği kötücül bir lanet ve bilinen ile bilinmeyen dünyaları korumaya çalışan iyiliğin temsilcileri.Durul Kağan ve seçilmişi Seden'in zorlu mücadelesi.Kaos ve düzen arasındaki savaşta yaşanan aşklar; dostluk ve dürüstlüğün verdiği sınav...Efsane şehir Mengü'de düğümlenen kadim sırlar, doğaüstü varlıklar. Korku, cesaret, iyi ve kötünün ezeli mücadelesi.

Hüzün...Hüzünlüdür vedalar.Vefa...Gönül işidir vefa.Veda ve vefa içimizi yakan kor ateşler gibidir.Hepimiz veda etmeye mahkûm dünya işçileriyiz ve mavi ve yeşil ve beyaz çiçekler açmalı gönüllerimiz.Maviyi seviyorum verilmiş uçuk kaçık sözlere inat uçuk kaçık maviler...Elimi uzatsam gökyüzüne, bir tutam mavi toplayıp arasına biraz deniz mavisi katsam...Bir sana, bir ona, bir herkese dağıtsam...Bir mavi özgürlük, bir mavi dünya yaratsam ve öylece derin hülyalara dalsam ve hiç uyanmasam...

Güçlü kişiliğe, güçlü insan ilişkilerine sahip olabilirsinHatta hayata karşı güçlü bir duruşaPeki ya bir gün güçsüz kaldığını hissedersen?Karşılıklı yaşayamadığın aşkınıKarşılıksız yaşamayı tercih edebilir misin?

Sübyan Mektebi öğrencilerinin kulakları tırmalayan ince sesleri, Müslüman ahalinin ''Yaşa!'', ''Var ol!'' tezahüratlarıyla bastırılıyor, arka arkaya kopan çılgınca alkışlarla meydana gelen bu sevgi seli Papazın Çayırı'nda mücadele eden Fenerbahçeli futbolculara doğru akıyordu. Gür bıyıklı külhanbeyleri, kaytan bıyıklı hovarda gençler, bitirim arabacılar, çeşit çeşit boydan çocuklar, Arap bacılar, sakallı hocalar, yere kilim serip bağdaş kuran kadınlar; kağıt helvacılar, sucular, simitçiler karnaval havasınd

Sübyan Mektebi öğrencilerinin kulakları tırmalayan ince sesleri, Müslüman ahalinin ''Yaşa!'', ''Var ol!'' tezahüratlarıyla bastırılıyor, arka arkaya kopan çılgınca alkışlarla meydana gelen bu sevgi seli Papazın Çayırı'nda mücadele eden Fenerbahçeli futbolculara doğru akıyordu. Gür bıyıklı külhanbeyleri, kaytan bıyıklı hovarda gençler, bitirim arabacılar, çeşit çeşit boydan çocuklar, Arap bacılar, sakallı hocalar, yere kilim serip bağdaş kuran kadınlar; kağıt helvacılar, sucular, simitçiler karnaval havasınd

Uyumaya çalışıyordu, karabasan gibi çöken gecelerle baş edemiyordu. Her gece ayrı bir korku olarak doluyordu evin içine ve duyduğu garip sesler kendisini korkutuyordu. Bir güzün gazelleri, bir hayatın daha üzerini örtecek diyen zifiri düşünceleri daha da siyaha gidiyordu. İçini yiyen bu ses gittikçe büyüyordu. Bir canavarın ayak sesleri ve çığlığıyla karışan bu gürültü, zonklayan kafasında da ölümcül yaralar açıyordu. Duramıyordu artık. Ve garip seslerin kendini öldüreceğini sandığı bir anda yataktan fırlay

Milyonları doğurdum ama kimsesiz hissediyorum, ne tuhaf! Anadilini unutuyor seni tanıyan her kadın, Tanrı şahidimdir ki senin olmaktan hiç zevk almıyorum! Yaralarıma baksan siluetini görürsün; Beni sonsuza dek vaatlerinle yaşat sevgilim, Kulaklarımı kestiler ama dokunduğum her ten ezberimde... Sana olan şiirlerim için yeni bir dil keşfetmek isterdim, Belki bir gün tekrar dizlerim olur da sana gelirim, Çocukluğumun ömrü uzuyor her kelimende.

- Kapağı açın.- Bir galerinin kapısından girer gibi usul usul ilerleyin.- Bütün sesleri dinleyin ve Duyun.- Hissedin ve Yüreğinize Dokunsun. - Değerleri ölçün ve Ağırlığını Hissedin.- Ve O Gözlere İyi Bakin Ve Görün.- İsterseniz dokunabilirsiniz, Yasak Yok.

Etrafınıza bakın. Yakınınızda bu acıyı yaşayan insanlara bakın. Ziyaret edin onları. Gidenin doğum gününde pasta götürün, mum üfleyin. Seni unutmadık, ışıklarda uyu deyin. Ezber bozun. Tersine çevirin kuralları. Daha çok acı vermek için değil, onların acılarını biraz hafifletmek için yapın bunu. Ölünün ardından konuşulmaz sözünün, gidenin olumsuz yanlarını konuşmamak için söylendiğini unutmayın. Onun ardından bol bol konuşun. Gidenin tüm o güzelliklerini kalbinizle, ruhunuzla anlatın... Nuran Karakaya An'

Yürekleri kelebek kanatlı insanlara dokunmayın,avuçlarınızda ölürler

Yaşam, harcanan emeğe değer mi? Nietzsche, Değmez! diyor.