Bu romanı okurken herkesin içinde barındırdığı karanlık tarafa geçişin aslında ne kadar kolay olabileceğini anlayacaksınız ve hatta bununla da kalmayıp kendi karanlığınızı oluşturarak başkalarını buraya nasıl çektiğinize hayret edeceksiniz. Kitapta isimleri geçen herkes gerçek olup olaylar tamamen kurgudur veya kitapta isimleri geçen herkes aslında birer kurgu olaylar ise gerçektir. Bunun kararını sizlere bırakıyorum...

Hasret denizinde battı ümitler İçim kan ağlıyor sen olmayıncaBaharda açmadan soldu çiçeklerYüreğim yanıyor sen olmayınca Gözlerim görmüyor, kulağım sağırYokluğun içimde taş gibi ağırNe olur bir tanem yanına çağırTopraklar almıyor sen olmayınca Radyoda bir hüzzam melodi çalarİçime bir hüzün bir efkâr dolarSevmeyen ne bilsin eğlence sanarŞarkılar ağlıyor sen olmayınca

Kökleri çok eskilere dayanan, Çeşme'de kalenin gölgesinde işlenen gizemli cinayetin etkileri, Paris Üniversitesi'nden '68 kuşağı, Türk ve Yunan iki solcu öğrencinin aşkına kadar uzanıyordu.Aynı havayı suyu, bağı bahçeyi, evi avluyu, taşı toprağı paylaşırken, 19. yüzyıl başlarında Çeşme'nin dar sokaklarında yaşamları kesişen Türk ve Rum ailelerin, ilk yıllardaki engin dayanışma ve dostluğu, çeşitli olayların gelişmesiyle yerini nefrete bırakır ama çocuklarının gençlik aşkını engelleyemez.Çeşme'nin yakın tari

Aklımdakiler... Yaşama beş kala! Kitap değil aslında derdim, Kitabın içindekiler. Yani yüreğimde olanlar... Yarım asır gibi gelen bir kalp atımı zamana sığdırılanlar. Yaşarken hiç bitmeyeceğini sandığım Ama dönüp baktığımda bitiveren, Gelip geçiveren, Damar damar iz bırakan, Beni şimdiki 'BEN' yapan. Dedim ya; kitap değil derdim, Kitaptaki iz bırakanlar!

Bu kitap sizi muhteşem bir yolculuğa sürükleyecek... İstanbul Avrupa yakasından sisler şehri olan San Francisco, Kaliforniya'ya uzanan, yön bulma duygusuydu onunki. Aradığı her ne ise tarif edemiyordu bir türlü ve henüz yolun çok başındaydı. Bu yolculukta aradığı heyecanı bulabilecek miydi? Peki bulduğu o cevaplar doyumsuz merakını tatmin edebilecek miydi? Kilometrelerce uzağa gitme sebebi, mistik yolda aşkı tanımak, gizem içerisinde bilinmeyeni aramak ve yaşamın ta kendisi olabilir miydi?

Korkuya hapsolmuş bedenini kımıldatamıyordu. Kendini büzmüş, iki büklüm yapmıştı. Çırılçıplak hissediyordu... Hiçbir şey ama hiçbir şey önemli değildi o an için. Bildiği tüm duaları okumuştu oysa ve tek bir kelime edecek cesareti kalmamıştı. Birkaç dakika sonra hiçbir duayı hatırlamıyordu artık. Tanrı unutmuştu onu ya da o Tanrı'ya güvenini yitirmişti. Tüm duyguları, tatları, kokuları, acıyı, mutluğu, kaygıyı, sevinci, kederi ve buna benzer onlarca şeyi yitirmişti. Kulakları hiçbir şey işitmiyordu, ses yok

Aşka yazılmış birçok kitap var ama Aşkını aşkla yazan kaç adam var Sana ölüm, Bana özlemek düşmüş... Hiçbir şey bıraktığın gibi değil, Yüreğim hariç... Ben sana doyamadım ya bu gönül açlığımla, Acı da olsa, tatlı da olsa, Her gözyaşımda dualar ediyorum sana... Sen şimdi toprak kokuyorsun, Bende senin kokunu içime çekiyorum.

Gizemli bir geçmiş Ölümcül bir hastalık. Umutsuz bir aşk... Yazar, bizi hikaye boyunca bu üç tema üzerinden hem duygusal bir yolculuğa çıkarıyor hem de yaşamın sorgulayıcı alanlarını açıyor. Genç bir kızın duygu dünyası ile yüzleştiği gerçeklikler arasında gidip geliyoruz. Zamanın sona doğru hızlı akışı yer yer nefesimizi kesiyor, soluksuz kalıyoruz. Belfü'yü okuyup bitirdiğimizde ölümün mü yoksa aşkın mı daha gerçek olduğuna uzun bir süre karar vermeyecek kadar donup kalıyoruz.

Zülfüleyfe önündeki masaya bakarak, sessizce... Belki de sen de ben de burada değiliz. Bu an ve zaman yaşanmıyor. Belki de ben o gün hiç uyanmadım dedi. Belki de binlerce alem var. Bu her alemde bir kişinin hayal ettiği hayat yaşanıyordur. Bu hayaller içinde, zamanı dolduran birer kum tanesi olabiliriz. Tarihin derinliklerinde; zamanın, gözle görünüp idrak edilemediği bir aşk vadisi. Bu vadide usulca zamanın içine dalalım. Zamanı ve mekanı bir kenaraya koyup, aşka dalalım...

Kim bilir belki bir gün, Sen okursun diye yazılıyordu tüm şiirler... Söyleyemediklerimi söylüyordur belki, Seninle yeniden can buluyordu cümleler...

Hayatım boyunca Yaşadıklarımın ve gözlemlediklerimin Bende yarattığı duyguların esintileri Bu kitapla sizlerle buluştu.

Ne yapacaksanız güzel yapın! Çok dostunuz olmasın mesela, güzel dostluklarınız olsun. Şaşaalı bir hayatınız da olmasın, güzel bir hayatınız olsun. En önemlisi çok sevmeyin, sevecekseniz güzel sevin, çünkü güzel sevgiler hep papatya kokar.

Bir kez daha dev binanın önünde durdum. Beni alacak kabinin gelmesini bekledim. Az sonra kabin geldi ve kapı açıldı. Girip içerideki koltuğa oturdum. Kapı kapandıktan sonra o sinir bozucu hologram belirdi. Hoş geldiniz efendim. Hangi birime gitmek istersiniz? Bayan Zilya lütfen. Tabii efendim. Otuz yedi saniye sonra Bayan Zilya'nın ofisinde olacaksınız. Neyse ki bu defa abuk sabuk sorularla meşgul etmedi beni. Az sonra kayboldu. Ben de gözlerimi kapatıp, içeride çalmaya başlayan o meşhur sağır bestecin

1947 yılında Gümüşhacıköy'de doğdum. İlk ve ortaokulu Gümüşhacıköy'de, liseyi İstanbul'da Kabataş Erkek Lisesi'nde okudum. 1965 yılında fen bölümünden mezun oldum; aynı yıl İstanbul Tıp Fakültesi'ne girdim. 1971 yılında tıp doktoru olarak mezun oldum. İstanbul (Samatya) Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde ihtisasımı tamamladım. 1976 yılı başında genel cerrahi uzmanı oldum. Muhtelif hastanelerde genel cerrah olarak çalıştım. Osmancık ve Merzifon Devlet Hastanelerinde toplam 22 yıl başhekimlik yaptım. 34 yıll

Değerli okurlarımız, tarihe düştüğümüz gerçek yaşanmışlıklardan derlediğimiz bu notlarımızı okuyup bizimle beraber olacağınızdan dolayı sizlere teşekkür ederiz. Bu gerçek aşk ve yaşam hikâyesinden oluşan örneklerle sizlere bir satır dahi katkılarımız olacaksa bundan daha büyük mutluluğumuz düşünülemez. Eğer böyleyse o bir satır katkı mesajımızı başkalarına da ulaştırın, ulaştırın ki birlikte insanlığın güzel günlerine giden yolunda zerre kadar da olsa payımız olsun. Görüyorsunuz ki kimileri yağla balla s

Etrafına bakmalısın, kulağına fısıldanan yalın gerçekliği duymalısın, aynadaki yüzüne her bakışında kara kalem resimler gibi tamamlandığını hissetmelisin. Bu zaten sende var olan bir yetenek. Yapman gereken sadece elindeki silgileri atıp, renkli boya kalemlerini kullanacağın duvarları bulmak. Nasıl ki her şey ilk adımla başlıyorsa, senin de yeniden doğuşun bu kalemlerle başlayacak, içindeki şarkının notaları ellerinden akacak ve sen gerçek senin kapılarını arayacaksın. Durmak için vaktin çok az, bugünden

Gecenin varsayılan en kuytu köşesine bırakıyor hüzün gövdesini Aşk tükeniyor sevişme sonrası, düşürüyor çocuklarını karanlık Eski fotoğraflar gibi konuşulmayanı savunuyor gece Kasıp kavuruyor bu yangın içimizde ne varsa Savruluyorum rüzgarla sağanak dolusu Bütün aşklardan geçiriyorum silüetini Serin, sisli ve huzursuz edici Ansızın yağmur bir şehre düşürüyor gözlerini Dağılıyor yüzün evin her köşesine Ölür gibi unutuyorum tüm yaşananları Çıkarıp tek seferde dudaklarından geçmişin izlerini Dur... Bir daha sa

Biri var orada, biliyorum... Benzer aşklar, Benzer ayrılıklar, Benzer yıkılışlar, Benzer başkaldırışlar, Benzer yollar, Benzer hikâyeler, Benzer sonlar, Benzer başlangıçlar, Benzer heyecanlar, Benzer yalnızlıklar, Benzer özlemler, Benzer hevesler, Benzer Biri var orada, biliyorum... Sustuklarımı okuyan, sessizliğimi dinleyen, Biri var diyorum beni tanımayan, Ama anlayan Ben Sen Biz Şimdi biriz!

Sevgili Okurlarım... Kalemimden dökülen kelimeler yine kadına dair... Hayat denen zorlu yolculuğu farklı patikalarda sürdüren; beklentileri başka, yaşamları ve kişilikleri taban tabana zıt olan iki kadının serüveni ile karşınızdayım bu sefer. Beril ile İdil'in hikâyesi hayatın içinden; beni etkileyen gerçek yaşam öykülerinden, haberlerden, araştırmalarımdan esinlenerek kurguladığım bir roman. Sizi temin ederim ki yaşadığımız toplumda da dünyada da sayısız Beril, sayısız İdil var... Sınıfsal kökenin, para v

Zihin tablosu çabuk değişen bir Fransa'da, yaşadığı dönemin bir tanığı olan André MAUROİS'dan veciz sözler: (Sesleme: Andre Morwa, 1885-1967) Yüreğinde ve beyninde bir umudu muhafaza etmek demek, aynı zamanda yaşlanmamak, genç kalmak demektir. Yaşama sanatı, çoğu zaman çatışma halinde bulunan dış dünyanın nesnel bir gerçeğiyle, iç dünyamızın öznel bir gerçeğini uzlaştırmaktan ibarettir. Bir kadın söylediği şey için sevilmez; ama bir kadın sevildiği için, onun söylediği sevilir. Büyük insan, kendi hayatı