Sadece sevmenin yetmediğini öğrenirsin Yaprak yaprak dökersin kalbini Yeniden yeşerse de kalbin Ne söylenen sözü ne de geçen zamanı geri alabilirsin Kaybedince anlarsın değerini Zaman geçtikçe o ilk günkü gibi hissetmiyorsun acıyı ama ruhun hep sancıyor Bir süre sonra uyuşuyor yüreğin ve alışıyorsun Pollyannacılık yapıp kandırmadım kendimi, Kötü şeyler de olacak ama atlatacağım inancıyla savaştım Kalbimin kıyısına vurdu dalgalar Kum taneleri gibi alıp götürdü beni uzaklara Yalnızlığın dalgasında boğuldum Ka

Crebral palsenin bedenime vurduğu zincirlerimden kurtuldum, kırdım bütün prangalarımı içimdeki sevginin ve hayallerimin gücüne tutunarak...

Sade sen karışık tüm güzelliklere bedel,Kal desen nefsim razı sınırlarında yaşamaya,Tek desen sensin kara kalem hayatımda,Sek isen hayatla karıştırıp içmeli seni.Sensizlikten muaf değil miyim hala,Yetmedi mi mahvoluşlarım?Ruhum muhafazakar sana,Her fikrim muhafız, yasak senden başka şey düşünmek,Ceset heyecanınla hareketlenip kan dağıtmayan vücut,Rutin heyelanına kapılmaya adanmış her hamle.Sebepsiz nefeslerle geçiştirdim yokluğunu,Kilitsiz kafeslerde hapsettim umudumu,Savaşsız mağlubiyetlerle kaybettim top

Sübyan Mektebi öğrencilerinin kulakları tırmalayan ince sesleri, Müslüman ahalinin ''Yaşa!'', ''Var ol!'' tezahüratlarıyla bastırılıyor, arka arkaya kopan çılgınca alkışlarla meydana gelen bu sevgi seli Papazın Çayırı'nda mücadele eden Fenerbahçeli futbolculara doğru akıyordu. Gür bıyıklı külhanbeyleri, kaytan bıyıklı hovarda gençler, bitirim arabacılar, çeşit çeşit boydan çocuklar, Arap bacılar, sakallı hocalar, yere kilim serip bağdaş kuran kadınlar; kağıt helvacılar, sucular, simitçiler karnaval havasınd

Etrafınıza bakın. Yakınınızda bu acıyı yaşayan insanlara bakın. Ziyaret edin onları. Gidenin doğum gününde pasta götürün, mum üfleyin. Seni unutmadık, ışıklarda uyu deyin. Ezber bozun. Tersine çevirin kuralları. Daha çok acı vermek için değil, onların acılarını biraz hafifletmek için yapın bunu. Ölünün ardından konuşulmaz sözünün, gidenin olumsuz yanlarını konuşmamak için söylendiğini unutmayın. Onun ardından bol bol konuşun. Gidenin tüm o güzelliklerini kalbinizle, ruhunuzla anlatın... Nuran Karakaya An'

Aslında ben,Mutluluk kırıntılarını;Hüzünlü bir müziğin notasından,Solmuş bir gülün yaprağından,Gökteki en kara buluttan,Rüzgârda salınan kuru bir daldan,Dahi...Toplamasını bilirdim!Eğer;Ümit verebilseydi sözlerin,Aşkla bakabilseydi gözlerin,VeUmut dolu bir sevgiyi,Kucaklayabilseydi yüreğin!

Gözlerimdeki yaşları silebilirsinizAma yüreğimdeki selleri dindiremezsiniz.

Küçük yaşlarda iken babasını kaybeden Tuna, ölümün anlaşılmazlığı üzerine girdiği şokun etkisiyle gözyaşı dökememiş olup bu şekilde hayata devam etmesi durumunda her iki gözünü kaybedecektir. Umutlarını yitirmek üzere iken hayatına giren bir Hırsız, onun bu çaresizliğine çare olabilecek mi?Yazar Mustafa Öztürk, ikinci kitabında da bizleri şaşırtmaya devam ediyor. Esir alınan tutkuları, affedebilmeyi ve insanların yaşama neden eşit şartlarda başlamadığını öğrenirken, hırsızlara ve hırsızlığa bambaşka bir göz

Dolunay kanlara büründü,Farah'ın saçlarına aktı, kızılı.Gece güzeli, siyahla kapladı yüreğini.Müzikle konuştu tutkusu,Tuvallere serdi hayatını.Sildi geçmişi, yazdı kaderi.Ve şiirlere sakladı hikayelerini...

Kimileri Vardır GitmişlerdirOnlar Gittiklerini SanırSen Bilirsin GitmedikleriniGöz Kapaklarında Asılıdır VarlıklarıHer Açıp Kapadığında HissedersinSevip Gittiyse Tebessümü KalmıştırTerk Edip Gittiyse Ah Alacağı KalmıştırBiline ki O Borç ÖdenecektirCan Borcunun Ödendiği Bir DünyaYaşadığını Sanan Ben-i AdemYapılan Zerre İyiliğin, Tatlı SözünSarf Edilen Zerre Kinin, KötülüğünHesabını Vereceğini Bilip YaşaSeverken Verdiği MutluluğuKaderin Cilvesi İse GitmesiHasreti de Layıkıyla YaşamalıBiliriz ki Özlemek, Sevda

- Kapağı açın.- Bir galerinin kapısından girer gibi usul usul ilerleyin.- Bütün sesleri dinleyin ve Duyun.- Hissedin ve Yüreğinize Dokunsun. - Değerleri ölçün ve Ağırlığını Hissedin.- Ve O Gözlere İyi Bakin Ve Görün.- İsterseniz dokunabilirsiniz, Yasak Yok.

Ve hayat... Güneşin tepemizden izlemesi gibi, kalemimizden dökülen mürekkebin kavrulan sıcakta değil de, hasretle kurumasıydı. Senle hiç yaşamadığımız yerlerde olan olmayan anılarla gezmek gibiydi. Varlığın, yokluğun ne olduysa senden sonra bir ihtimallik heveslerde... Dünyayı yeni tanıyan bir çocuğun hevesleri gibiydi ihtimaller. Ve seni hiçbir şairin mısralarına misafir olmadan; hiçbir yazarın satırlarına konmadan, kendi kalemimdeki mürekkeple dizeledim. Göğün mavisini, gölün yeşilini ellerimin tozu ka

Milyonları doğurdum ama kimsesiz hissediyorum, ne tuhaf! Anadilini unutuyor seni tanıyan her kadın, Tanrı şahidimdir ki senin olmaktan hiç zevk almıyorum! Yaralarıma baksan siluetini görürsün; Beni sonsuza dek vaatlerinle yaşat sevgilim, Kulaklarımı kestiler ama dokunduğum her ten ezberimde... Sana olan şiirlerim için yeni bir dil keşfetmek isterdim, Belki bir gün tekrar dizlerim olur da sana gelirim, Çocukluğumun ömrü uzuyor her kelimende.

Uyumaya çalışıyordu, karabasan gibi çöken gecelerle baş edemiyordu. Her gece ayrı bir korku olarak doluyordu evin içine ve duyduğu garip sesler kendisini korkutuyordu. Bir güzün gazelleri, bir hayatın daha üzerini örtecek diyen zifiri düşünceleri daha da siyaha gidiyordu. İçini yiyen bu ses gittikçe büyüyordu. Bir canavarın ayak sesleri ve çığlığıyla karışan bu gürültü, zonklayan kafasında da ölümcül yaralar açıyordu. Duramıyordu artık. Ve garip seslerin kendini öldüreceğini sandığı bir anda yataktan fırlay

Otuz altı yıldır kendimi evime, aileme, eşime ve çocuklarıma adamış olsam da gençliğimde yaşadığım 12 Eylül ve sonrasını asla unutmadım. O yıllar hayatımızdan çok şey alıp götürdü. İşkenceler, baskılar, tutuklamalar benim gibi birçok insanın hayatını kararttı. Önümüze çıkan barikatlar işimizi, aşımızı elimizden aldı. Hayallerimiz hayal olarak kaldı. O günleri unutmak çok da mümkün olmasa da, Zaman her şeyin ilacıdır. deyip yaşadık. Zaman derdimize deva olmadı, hatta her adımda engellemelere, barikatlara

Seyrek dişliTarak biçimliBir mutluluktu benimkisi;Ucuna ne zaman bassamUzun sapıBaşıma vururdu...

Biz okumazsak devam etmez birilerinin hikayesi.Hiç var olmadan miadını dolduran milyonlarca hikayeden birileri olur onlar da. Belki de birçoğumuz aynı kişilerin hikayelerini anlatıyoruzdur; isimler değişirken, yanı başımızda duran sevgili hakkında yazılan kitabı okuyoruzdur farkında olmadan. Sevgili çok sevmiştir bir başka kadını, yasak bir aşkın hikayesidir okuduğumuz.Yine aynı kitapta yer alan bir yan karakter ya da yoldan geçen adam, bir başka kitabın başkahramanıdır; belki kötü adamdır, belki babasıdır

Neydi benim günahım? dedim,Aklım erince elbet...Beni sizden ayıran neydi?Sizin kadar şanslı olmamam mıydı?Sırf bu coğrafya da doğmuş olmam mıydı?Namussuzluk,Cahillik,Canilik,İnsafsızlık,Zalimlik...Yer, adres ayırt etmiyor ki...İnsanlıktan nasibini alamamış olmak,Hiçbir coğrafyada farklı adlandırılmıyor.

Bitki olsun, hayvan olsun, insan olsun, her canlının bir varoluş sebebi vardır. Tüm canlıların uyum ve huzur içinde yaşaması gerekirken, maalesef çağımızın insanlar üzerinde yarattığı stres, istenilen huzurlu yaşamı engellemektedir.Yazarın kuş sevgisi 88'li yıllardan gelmektedir. 21. yüzyılın yarattığı zor yaşam koşulları nedeniyle insanlar hem bitkileri hem de hayvanları koruma düşüncelerini yitirmeye başlamıştır.Yazar, bu eseriyle kuşları sevmenin, insanların hemcinslerini sevmesiyle kök salacağına olan i

İnsanı usandıran, zorunlu kölelik düşüncesi ve pratiğidir.Beden sürekli isteyecek. (Anatomi, kaderdir FREUD)Organlar sürekli isteyecek. (Penis'in ve vajina'nın doymak bilmezliği)Maskeler ise hep var olmaya devam edecektir. (İhtiyaçların giderilmesi için yapılan feragatler)Bu arada Tanrı kazanmaya devam edecektir.Haneke'yle birlikte sinema öldü.Caraco, Bernhard, Baudrillard ve benimle birlikte kitapların misyonu da bitti.Bilgisayarların her yere ulaşmasıyla mekânın ölümü gerçekleşmişti.Sanal arzularla berabe