Biz okumazsak devam etmez birilerinin hikayesi.Hiç var olmadan miadını dolduran milyonlarca hikayeden birileri olur onlar da. Belki de birçoğumuz aynı kişilerin hikayelerini anlatıyoruzdur; isimler değişirken, yanı başımızda duran sevgili hakkında yazılan kitabı okuyoruzdur farkında olmadan. Sevgili çok sevmiştir bir başka kadını, yasak bir aşkın hikayesidir okuduğumuz.Yine aynı kitapta yer alan bir yan karakter ya da yoldan geçen adam, bir başka kitabın başkahramanıdır; belki kötü adamdır, belki babasıdır

Ah Müçteba Beyciğim, ah... diyor eski İstanbul hanımefendisi, bir zamanların güzel kadını... Bir sayfada koca bir hayatı nasıl da anlatmış sevgili arkadaşım Nur Heper. Başka ipucu yok, okuyun, görün. Gözünüzün önüne gelecek.

İnsanı usandıran, zorunlu kölelik düşüncesi ve pratiğidir.Beden sürekli isteyecek. (Anatomi, kaderdir FREUD)Organlar sürekli isteyecek. (Penis'in ve vajina'nın doymak bilmezliği)Maskeler ise hep var olmaya devam edecektir. (İhtiyaçların giderilmesi için yapılan feragatler)Bu arada Tanrı kazanmaya devam edecektir.Haneke'yle birlikte sinema öldü.Caraco, Bernhard, Baudrillard ve benimle birlikte kitapların misyonu da bitti.Bilgisayarların her yere ulaşmasıyla mekânın ölümü gerçekleşmişti.Sanal arzularla berabe

Ve zaman durdu avuçlarımda,SöyleyemediğimVeya söyleyip de yapamadığım onca şeyinPişmanlığını taşıyorum saçlarımda!Dizlerimde nasırlaşmış umutların sancısı,Ben körkütük beton tahtası...Sarkıp dökülen gözyaşlarım fayda etmez bana!Kökümden,Yeniden,Bir daha,Hem de bu acıyı bile bile yeşermem, sanma!Ki ben bir daha zor gelirim,Bu bahtı yanık,Gözü kara,Koltuk altı lağım kokan dünyaya...

Bitki olsun, hayvan olsun, insan olsun, her canlının bir varoluş sebebi vardır. Tüm canlıların uyum ve huzur içinde yaşaması gerekirken, maalesef çağımızın insanlar üzerinde yarattığı stres, istenilen huzurlu yaşamı engellemektedir.Yazarın kuş sevgisi 88'li yıllardan gelmektedir. 21. yüzyılın yarattığı zor yaşam koşulları nedeniyle insanlar hem bitkileri hem de hayvanları koruma düşüncelerini yitirmeye başlamıştır.Yazar, bu eseriyle kuşları sevmenin, insanların hemcinslerini sevmesiyle kök salacağına olan i

Duygular arasında, kırık bir hayatın parçaları...

Yarın Dünya'nın son günü olduğunu bilseniz ne yapardınız?İstanbul'da başlayan; bilimin, spiritüalizm ve ezoterik bilgilerin ruhunuzu saracağı nefes nefese bir macera...

Crebral palsenin bedenime vurduğu zincirlerimden kurtuldum, kırdım bütün prangalarımı içimdeki sevginin ve hayallerimin gücüne tutunarak...

Sade sen karışık tüm güzelliklere bedel,Kal desen nefsim razı sınırlarında yaşamaya,Tek desen sensin kara kalem hayatımda,Sek isen hayatla karıştırıp içmeli seni.Sensizlikten muaf değil miyim hala,Yetmedi mi mahvoluşlarım?Ruhum muhafazakar sana,Her fikrim muhafız, yasak senden başka şey düşünmek,Ceset heyecanınla hareketlenip kan dağıtmayan vücut,Rutin heyelanına kapılmaya adanmış her hamle.Sebepsiz nefeslerle geçiştirdim yokluğunu,Kilitsiz kafeslerde hapsettim umudumu,Savaşsız mağlubiyetlerle kaybettim top

Neydi benim günahım? dedim,Aklım erince elbet...Beni sizden ayıran neydi?Sizin kadar şanslı olmamam mıydı?Sırf bu coğrafya da doğmuş olmam mıydı?Namussuzluk,Cahillik,Canilik,İnsafsızlık,Zalimlik...Yer, adres ayırt etmiyor ki...İnsanlıktan nasibini alamamış olmak,Hiçbir coğrafyada farklı adlandırılmıyor.

Otuz altı yıldır kendimi evime, aileme, eşime ve çocuklarıma adamış olsam da gençliğimde yaşadığım 12 Eylül ve sonrasını asla unutmadım. O yıllar hayatımızdan çok şey alıp götürdü. İşkenceler, baskılar, tutuklamalar benim gibi birçok insanın hayatını kararttı. Önümüze çıkan barikatlar işimizi, aşımızı elimizden aldı. Hayallerimiz hayal olarak kaldı. O günleri unutmak çok da mümkün olmasa da, Zaman her şeyin ilacıdır. deyip yaşadık. Zaman derdimize deva olmadı, hatta her adımda engellemelere, barikatlara

Seyrek dişliTarak biçimliBir mutluluktu benimkisi;Ucuna ne zaman bassamUzun sapıBaşıma vururdu...

Tamam işte!Vakit gelmişti artık. Son adımlar fayda etmez,Yakarışlar ah edip de gelir halim Bir garibim, nereden geldi çattı şimdi?Genç yaşımda daha yaşanacak çok şey vardı, Ah şu ölüm olmasaydı.Çekilecek şimdi, Ayakuçlarımdan başlayıp gözlerime değen o tarifsiz acı...Sen olsaydın bari başucumda Elimden tutup götürseler bilinmez yolda; En çok sen ile lazımdı şimdi,Derviş ile iki adım...

Aslında ben,Mutluluk kırıntılarını;Hüzünlü bir müziğin notasından,Solmuş bir gülün yaprağından,Gökteki en kara buluttan,Rüzgârda salınan kuru bir daldan,Dahi...Toplamasını bilirdim!Eğer;Ümit verebilseydi sözlerin,Aşkla bakabilseydi gözlerin,VeUmut dolu bir sevgiyi,Kucaklayabilseydi yüreğin!

Emsal bir acı arıyorumRuhuma denk yaralarÇığlığıma cevap olacak derecede yalnızlıklarSensizliğime değen bir seni arıyorumSensizliği unutturacak seniHepsi bir yanaAslında sadece seniGüneşi arıyorumManeviyatıma işleyişini ilmek ilmekYa da bilmiyorumSadece senin maneviyatına erişmekBen papatyaların vatanını arıyorumBegonyaların dede toprağınıTüm ölmüşlerin canını arıyorumLakin her şiirde birilerinin canını alıyorumBen seniSenden olanlarıSenin için var olanlarıBunların hepsi bir yana dursunAslına bakarsan sadec

Gözlerimdeki yaşları silebilirsinizAma yüreğimdeki selleri dindiremezsiniz.

Küçük yaşlarda iken babasını kaybeden Tuna, ölümün anlaşılmazlığı üzerine girdiği şokun etkisiyle gözyaşı dökememiş olup bu şekilde hayata devam etmesi durumunda her iki gözünü kaybedecektir. Umutlarını yitirmek üzere iken hayatına giren bir Hırsız, onun bu çaresizliğine çare olabilecek mi?Yazar Mustafa Öztürk, ikinci kitabında da bizleri şaşırtmaya devam ediyor. Esir alınan tutkuları, affedebilmeyi ve insanların yaşama neden eşit şartlarda başlamadığını öğrenirken, hırsızlara ve hırsızlığa bambaşka bir göz

Dolunay kanlara büründü,Farah'ın saçlarına aktı, kızılı.Gece güzeli, siyahla kapladı yüreğini.Müzikle konuştu tutkusu,Tuvallere serdi hayatını.Sildi geçmişi, yazdı kaderi.Ve şiirlere sakladı hikayelerini...

Ve hayat... Güneşin tepemizden izlemesi gibi, kalemimizden dökülen mürekkebin kavrulan sıcakta değil de, hasretle kurumasıydı. Senle hiç yaşamadığımız yerlerde olan olmayan anılarla gezmek gibiydi. Varlığın, yokluğun ne olduysa senden sonra bir ihtimallik heveslerde... Dünyayı yeni tanıyan bir çocuğun hevesleri gibiydi ihtimaller. Ve seni hiçbir şairin mısralarına misafir olmadan; hiçbir yazarın satırlarına konmadan, kendi kalemimdeki mürekkeple dizeledim. Göğün mavisini, gölün yeşilini ellerimin tozu ka

Sadece sevmenin yetmediğini öğrenirsin Yaprak yaprak dökersin kalbini Yeniden yeşerse de kalbin Ne söylenen sözü ne de geçen zamanı geri alabilirsin Kaybedince anlarsın değerini Zaman geçtikçe o ilk günkü gibi hissetmiyorsun acıyı ama ruhun hep sancıyor Bir süre sonra uyuşuyor yüreğin ve alışıyorsun Pollyannacılık yapıp kandırmadım kendimi, Kötü şeyler de olacak ama atlatacağım inancıyla savaştım Kalbimin kıyısına vurdu dalgalar Kum taneleri gibi alıp götürdü beni uzaklara Yalnızlığın dalgasında boğuldum Ka