Mektup yazmak, kişinin doğrudan kendisiyle konuşmasını sağlar ve bu, kişinin duygu katmanlarını birer birer açıp saklı olan duyguların açığa çıkmasına neden olur. Yüzleşmek denilen eylem biçimi de tam olarak böyle bir şeydir. Ama yüzleşmeler çoğu zaman can sıkıcıdır. O yüzden yüzleşmeler cesaret ister. Varoluş gayeniz; katliamlara, zulümlere, insan hakları ihlallerine, adaletsizliklere ve eşitsizliklere karşı ortak bir irade geliştirmekse eğer, hiç durmadan mücadele etmek ve tüm yıkıcı küresel faaliyetl

Bilge insanlar, bir yol üzeredirler. Yalnızdırlar bu yürüyüşte, çoğu zaman bir başına; ama onurludurlar, ama gururlu, ama vakur. Almayı bilmezler, vermeye meyyaldirler. Hayatlarını kutlu bir davaya vakfetmişlerdir. Bu duruş, onların en büyük sermayesidir. Tüm toplumu vebal altında bırakabilecek bir sorumluluğu tek başına omuzlamanın vermiş olduğu bir izzet halidir bu. Üzülerek ifade etmek gerekirse toplum, çoğu zaman bu neviden insanlara ve getirdiği mesaja bir cüzzamlı muamelesinde bulunmuştur. Uzak durmay

Kendisi gibi düşünen insanların kanıyla sulanmış bu toprakları terkedecekti. Nasip olmamıştı işte. Yeryüzü yurttu artık kendisine. İnancını nerede yaşayabilirse, orası toprağı ve evi olacaktı. Miskin miskin, köşe bucak saklanıp solucanlar gibi bir delikte yaşamaktan bu yeğdi. Yahut mücadele edip, hayatı bu mücadelenin akışına bırakmak... Yüce bir davaya bağlanınca anlam kazanıyordu hayat...

Mehmet Akif, toplumda en çok bilinen bir isim olmakla birlikte aynı zamanda en az tanınan ve anlaşılan şahsiyetlerdendir. Akif'i daha çok sembolik değerler üzerinden biliyoruz. Milli Marşımız 'İstiklal Marşı'nın yazarı veya 'Safahat' kitabının müellifi... Akif'in diğer yönleri bugüne kadar maalesef hep örtbas edilmiştir. Mesela Akif mükemmel bir şahsiyettir. Yüksek bir ahlak sahibi, vefalı, tevazu sahibi, sözünün eri bir kişiliktir. Gençler için kelimenin tam anlamıyla bir 'idol'dür. Bugün Akif'in

Yazı, bazen bir sesleniştir, bazen de bir serzeniş... bazen sadık bir dosta mektuptur, bazen de sinsi bir düşmana meydan okuma... Yazmak, yazarın yaşadığı çağa şahitliğidir. Esasen her yazı, tarihe düşülen bir not mesabesindedir. Yazmak, deyim yerindeyse ileri gidenlere nasihat, geride kalanlara vasiyettir. İnsan söz ile, söz yazı ile, yazı ise kitap ile yaşar. Bir ömürden geriye ses, söz ve iz bırakmanın en esaslı yollarından biri de bir kitaba imza atmaktır. Bir kitaba imza atmak, karanlığa ağıt yakmakla

Şatilla'nın ölünce büyüyemeyen çocukları Kaç yıl oldu kan revan bir acılıkta İnsanların vicdanlarına baktılar Baktılar ki değişen bir şey yok dünyada Bu defa Gazze'nin çocukları çıktılar ortaya Çıktılar ki bir ölüm tarlası olan dünya Gazze Şeridinde bulsun onları Bir İsrailli pilot iyice nişanlasın bombasını Ve salsın gökyüzünden yeryüzüne Gazze'deki çocuklar hiç büyümeden Şatillada ölen çocuk kardeşlerinin yanına Kanatlanarak varsınlar diye. Şimdi, daha çok geçmeden birer küçük melek Birer küçük yol arka

15 Temmuz'u 16'ya bağlayan gece 01.00'de katiller, Talha'nın, Şüheda'nın, Rumeysa'nın ve henüz 3 yaşındaki Belinay'ın babası Ramazan'ı vurdular. Önce bir kurşun, ardından gelen ikinci kurşunla devirdiler onu, alçaklar. Saraçhane'de başlayıp Haseki Devlet Hastanesi'nde sona eren 39 günlük şehadete giden yolda, 23 Ağustos'ta hayata gözlerini yumdu şehidimiz, bütün o diğer şehidler gibi. Güzel bir insandı o, şehadet de yakıştı ona. Artık bu yeni dönemde bizim de şehidlerimiz var, şükürler olsun; onların yoklu

Arka Kapak Yazısı. Ey nazenin sevigili,yetmez mi artık bunca işve, bunca naz. Yazık olmaz mı aşığının bağrını delercesine bakışlarınla bir hazan mevsimine davetiye çıkarır gibi nazar edişin? Yazık olmaz mı bağrını ateşlere vermiş aşığının yana yana diyar diyar dolaşması ? Yazık olmaz mı kam almadan dağ bayır inleyerek gezmesi? Aşkın yarası derin olur bilmez misin ey sevigili... Bunca ahlara vahlara, inleyip etrafında pervane gibi dönmelere de iltifat etmez misin ha! Böyle midir aşkın alın yazısı ey se

Dağ denilince aklıma Hep o uzun keder gelir Ölümler dirimler üstüne Üstüme serin sular serpilir Dağ denilince aklıma İçimde bir kapı açılır geceye Önümde uçurumlar uçurumlar Sığınırım iki heceye

Bir 'mesel'ci Yaşar Bedri: Ah Minyatürleri'nde şiirlerle kurduğu meselleri bu kez 'Yolcuile Derviş' meselesinde, düzyazıda inşa ediyor. Belkide en doğru adlandırma bu: 'mesel!' Roman değil çünkü yazdıkları. Anlatı da değil. Mevlana'nın Mesnevisinden bir çağrışımla belki, Halil Cibran'ın 'Ermiş'ine uzanan bir düzyazı geleneğine eklemlemlenen bir metin 'Yolcu ile Derviş Meselesi' iddialı bir öne sürüş olabilir ama, batı dışı bir modern roman Ancak bu yoldan kurulabilir gibi geliyor bana. 'Hikemiyyat'ı,

Ah taptaze bir çimen gibi Kalkmalıyım örslerden Birikmiş sabır lavları kadar güçlü Yavaşça çıkarmalar yaparak ışık kıyılarına Ve aşkına tarif edilemez eşiklerine Dinle Kanım çatımdır Gitme Gel otur yanıma

Bu kitap, ilk göz ağrım benim. 1981'de yayınlandı. Ortaokul ve lise öğrencisi iken dergilerde yayınlanan hikâyelerimden derledim. Ondan sonra çok sayıda kitabım okuyucusuyla buluştu. Fakat birçok okuyucum hâlâ bana bu kitaptan bahsediyor ve niçin yeni baskısının yapılmadığını soruyordu. Kitapta bulunan hikâyeleri gözden geçirdim, yeniden yazdım. İnceleyenler, bu yeni hikâyeleri daha çok beğendiler. Bu kitapta okuyacağınız hikâyeler size yabancı değil. Sizin hikâyeleriniz. Kendinizi, yakınlarınızı ve tanıdı

Ölüm gerçeği üzerinde düşünmek, bu dünyanın ötesindeki dünyanın varlığını yakından hissetmemizi sağlayacaktır. Öteye ait izleri bulabildiğimiz yerdir mezarlıklar. İçeriye adımınızı attığınız andan itibaren dışarıdaki uğultudan bir iz bulamazsınız. Buradaki ağaçlar da tıpkı dışarıdaki ağaçlar gibi ağaç, kuşlarda dışarıdaki kuşlar gibi kuştur. Ne var ki dillerindeki şarkı farklıdır. Söylemleri farklıdır. Ağaçların dilini, kuşların dilini anlamaya çalışmalıyız. Baharı karşılama hazırlıklarımıza hız vermeliyiz

Arka Kapak Yazısı. Kalbimizi kullanmayı... Ve onun hünerlerini unuttuk nicedir. Bir kapının önünde duruyoruz. Ardına geçtiğimizde ne ile karşılaşacağımızı bilemeden... Acaba ahiret kumbaramıza her gün ne atıyoruz? Yahut yeni bir şey atıyor muyuz? Yürüyüp gittiğimiz çeşit çeşit koridorlara bakıp... Silinen suretler, kaybolan renkler ve ağırlaşan hatıralar albümünde... Nereye çıkar yolumuz, eğer kuşanmıyorsak kalbimizi...

Arka Kapak Yazısı. -Abi sizce itikaf ne demektir? Siz itikafı biz gençlere tavsiye edermisiniz? -Bence itikaf , ''Hayat mabedinin keşfedilmeyi bekleyen gizem dolu eseridir.'' Binlerce virüsün kol gezdiği bu çağda isteyene bir anti virüs yükleme programıdır.Bir şarj olma istasyonudur. ''Ta baştan kendini kurma sanatıdır.'' Yeniden yenilenip, tekrar başlamaktır.Asrımızın belki binlerce derdine tek başına birer devadır itikaf. Elimden gelseydi memleketin her ferdine tavsiye eder hatta ısrar ederdim. Ge

Heyyy! Ebabiller filleri yendi. Mağara yarenleri uyandı. Bedir'de gökten inenler geri geldi. Kabe duvarlarında hakkı haykıran Ebu zer şimdi sokaklarda haykırdı. Bilaller şimdi tüm minarelerden sesleniyor ümmete. Gece yarısı ayak basılan kaldırımlar, üzerinde şehitler verilen Boğaz Köprüsü, yıldızlar, gökler ve melekler şahit olsun ki; kim dini değerlerimize, ülkemize, ümmetimize, toprağımıza, vatanımızı ve sevdiklerimize kastederse karşısında sürekli, hep bu halkı bulacaktır. /Mehmet DEVECİ Bir kıyam ki kı

İslami düşüncemiz yüreğimizde bir Kudüs sevdası büyütürken bizim için tabiri caizse imanın yedinci şartı gibi olmuştu Kudüs sevdası. Nasıl olmasın ki; Kudüs'ün esareti Müslümanların esareti ile özdeştir. Kudüs'ün özgürlüğü dünya Müslümanlarının özgürlüğü olacaktır. Onun için biz yüreğinde Kudüs sevdası olmayan bir Müslüman düşünemeyiz. Kudüs sevdası olmayan Kudüs'ün özgürlüğünü dert edinmeyen bir İslami cemaat olamaz. Kudüs mihenk taşı gibidir pusula gibidir. Kıblenizin doğru yöne mi yoksa yanlış yöne mi yö

Yaşar Bedri;'Âh Minyatürleri' ile şiirde, ?Cabülka'ile romanda kurmuş olduğu ?Mesel' geleneğini hikayelerinde sürdürüyor. Anlatıya malzeme olabilecek ayrıntıları, İnsanın dramını poetik ve Kendine has kodladığı özgün bir dille yazıyor. Kent yalnızlıklarınınüstüne serpelen zamanı Tanıklığa çağırıyor. İnsan yalnızlığının trajikliği kurmaca bir metinde ?Rüya korkusu' nda ete kemiğe bürünüyor.

Yaşar Bedri, ?zamanın acıtarak', ama gene de ?bir ima' gibi gelip geçtiği bi ?zaman'da yazıyor şiirlerini, ?Alıngan sözleri yaka cebinde' taşıyor. ?Güz alışkanlığı' olan bir şair o; -Melali' kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor. Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını. Hiç biter mi? Şiir, o sonsuz yolculuk! Şiirini hiç durmadan; ?duyarlık' tan ?gelenek' e, ?söz' den ?lirizm' e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara, uçurum yolculuklarına açılır. Yaşar Bedri, bu uçurumun S

Öfkeli bir yanlızlktı Metaforfik bakışlarında Tik taklarla Salınan sarkacın Devasa rüyasıydı. Ham bir davaydı. Saftı Kendini ölümsüz biliyordu. Ta ki O an gelip çattığında, Devleşmiş cüssesi Mikroskobik bir zerreye yenilmişti. Ve anladı. Hayatın ne kadar aanlamsızlaştığını Tövbe etti...