Yorgunum. Sen orada her zamankinden daha kırgın ve huzursuz yasamaktayken ben parantezler açamazdım. Sana, en değerli hazinemi emanet ediyorum; sevgimi. Bütün noktalama işaretlerimi kaybettim. Sana kendi cümlelerimle yepyeni paragraflar kurmak için geldim.Ah Elif, ne çok bekledik, ne çok kaybolduk ve ne çok geç kaldık hayata. Yaşanılmayan tüm duygularımın ağırlığıyla bizi yeniden yaşayabilmek için geldim.Sana 'memleketim' diyebilmek için geldim.'Hoş geldin!' diyebilecek misin?

Geri dönmeyecek olan yıllara, her biri kayıpla kapanan günlere hayıflandı. Sebep hep aynı noktaya doğruluyordu. Kendi hayâyla ilgili kararları kendi arzusu hilafına başkaları vermiş. Hep istenileni yaptı. Her zaman beklenileni konuşmak zorunda kaldı. Başkaları adına yaşadı. Başkalarının beklentilerinin karşılayıcısı olmak zorunda bırakıldı. Artık bu zorunluluk yok olmalı. Ben de kendim için yaşamalı, yaşanacak yolu kendim seçmeliyim diye içini çekti. Gönlüne umut dolduracak bir duyguyla gözlerini çevresind

Coşkun Sezgin'i genç yaşta sadece Şiir'e gönül veren değil, yoluna baş koyan, kafa yoran, araştıran ve özellikle de okuyan pırıl pırıl bir Edebiyat gönüllüsü olarak tanıdık. Şiirlerini okudukça da içinde bulunduğu koşulları zorlarcasına, sürekli olarak, nasıl bir arayış ve gayret içerisinde olduğunu yakinen anlamak mümkün olduğu gibi; Şiir'in hece vezni gibi adeta bıçak sırtı tabir ettiğimiz bir ayağı her an tehlikede sayılabilen, zor yolunda gittikçe gelişen ve hoşa giden bir üslupla kendi şiirini ve tarzı

Bir ozanı ancak tarih yargılar Çünkü sözün mahkemeler çözemez İdam sehpasında sazını çalar Vücudun asanlar fikrin ezemez Mantık ağacıdır fikir bahçesi Yaşayan taritir her bir nefesi Bütün insanlığın duyduğu sesi İnsan tipli hayvan olan sezemez Ne bir kara kalem, ne de bir dosya Ne bir Amerika, ne de bir Rusya Bir araya gelse Avrupa, Asya Bir ozanın sınırını çizemez. Tarih çözer bir ozanın sözünü Baskı zulüm yıldıramaz gözünü Çağdaş izler Pir Sultan'ın izini Her saz çalan bu meydanda gezemez.

Anka ben, her insan gibiyim Eli, ayağı ve beyni çamur Çamurdan yaratılmışım Cümle âlem bunun için ağlar Korkuya umut diye sarılmış fidan Karanfilden kan sızar İnsan etine doymayız Ölürüz, Öldürürüz Beni kanlı ellere bırakma! Koynuna al Anka! Hani derdin ya aşk ölümsüzdür İşte o gün; bugündür Evren suskun Sevgi çaresiz Konuş Anka! Dilin dilime Sesin sesime değsin Anka, şimdi sen uzak bir masal değilsin.

Ben Fatma Üstün Demir. 1946 yılında Arguvan'da doğdum. Fakir bir ailenin beş kız çocuğundan biri de bendim. Babam kızlarla pek ilgilenmediği gibi bir erkek çocuğu olması için evlenmeyi bile düşündüğüne şahit olduğumdan babamın bu tür konuşmaları beni çok rahatsız ederdi. Böyle bir babadan kurtulmamın tek yolunun kendi ayaklarımın üzerinde durabilmek olduğunun bilinciyle okumayı çok istiyordum. Ancak; babam beni ilkokula bile zorla göndermişken eğitime nasıl devam edebileceğimi henüz ben de bilmiyordum. İlko

İnsan; hayatında katlanabileceği kadar yürümeli. Mesela, hani yemek yiyeceğin bir sınır vardır ya onun gibi. Misal; süzgecinden ne kadar hata geçirdin, eledin eledin de aşağıya düşen tozlar canını sıkmadı mı? Elek olmayı mı tercih ederdin, toz olmayı mı? Tozlarından bir gün bir dağ yapabilecek misin? Bazen o kadar düşünmeden yürüyorsun, öyle bir yürüyorsun ki 250 km hızla giden bir arabadan kenardaki direkleri sayar gibi geçiyor ömrün; ya da oturuyorsun şöyle bir masaya, ya ne kadar çok yemişim diye göbeğin

Bu roman sizleri sihirli bir seyahate davet ediyor. Bu kitabı okurken büyülü eldivenler sayesinde, rüya gibi bir yolculuğa çıkacak ve gittiğiniz yerde kalmak isteyeceksiniz. Başka hiçbir şey düşünmeden, olayların peşinden koşacak ve bambaşka bir dünyaya sürükleneceksiniz. Düşlerin ve gerçeklerin, aşkın ve yanılsamaların birbirine karıştığı bu kitabın sayfaları arasında, kendinizi bazen aşk ve mucizeler diyarında, bazen de entrika ve ihanet içinde bulacaksınız. Gün geçtikçe çözülmeye başlayan evliliğini sür

Uçurum Kaybolan seslerle bağlanan, Pervasız bir boşluktan Düşüyor kelimeler. Birine anlatsam diyorum Bu sarsan tükenişin gecikmiş fısıltısını. Ay yeniden doğar mı, Uçurum çiçeğinin üstüne...? - Elif Reyya Naz

Yazarlık macerasına ''Ney'' isimli şiir kitabı ile başlamış daha sonra yoluna ''Hergelenin Sırrı'' isimli romanıyla devam etmiştir. Üçüncü eseri olan ''Yalnız Öldüler'' ile de kadınların başrolde olduğu gerçek hayat hikayeleriyle karşımıza çıkmaktadır. Mevlana Celaleddin Rumi'nin dediği gibi ''Mum olmak kolay değildir, ışık saçmak için önce yanmak gerek.'' Her hayat tecrübedir, başlı başına bir hikayedir. Esma Kati'nin de bu anlamda okumayı sevenler ile paylaşacağı daha çok şey var...

İnsan; hayatında katlanabileceği kadar yürümeli. Mesela, hani yemek yiyeceğin bir sınır vardır ya onun gibi. Misal; süzgecinden ne kadar hata geçirdin, eledin eledin de aşağıya düşen tozlar canını sıkmadı mı? Elek olmayı mı tercih ederdin, toz olmayı mı? Tozlarından bir gün bir dağ yapabilecek misin? Bazen o kadar düşünmeden yürüyorsun, öyle bir yürüyorsun ki 250 km hızla giden bir arabadan kenardaki direkleri sayar gibi geçiyor ömrün; ya da oturuyorsun şöyle bir masaya, ya ne kadar çok yemişim diye göbeğin

Çarkın dişlisi olanlar, öğüttükleri pislikleri örtmek için birbirlerine sırdaş olurlar; zira dışarıda kalanlar duymaz ya da görmezse her şeyin yolunda olduğunu düşünürler. (Onların kulakları diğer seslere kapalıdır.) Bu olayda da bir gören bir duyan vardı elbette; yalanlayıp inkâr edenlere karşı yazılı kanıt gösteremediği için sustu. Fakat gerçek, kendini yalanlayanlara inat ikinci el bir cep telefonunun şifrelenmiş mesajlarından ortaya döküldü. Gerçekler de güzellik gibi gizli kalmayıp bilinmek isterler.

ZÜLFİKÂR Marifet; Zülfikârı aksesuar gibi boyuna takmak değil Ya da göksünün üstüne döğdürmek Marifet; Sahib-i Zülfikarın Sadakatini, Cesaretini, Adaletini, Hikmetini, Merhametini, Asaletini,Yürekte taşımaktır. Ne Zülfikâr taşımakla Ali olunur. Ne de Ali'yi sevmekle Alevi Aşk-İle Birol YILDIZ HATİPOĞLU

Gitmek kadar dönüş yolunu bulmak da önemlidir. Bazen gittiğiniz yerde her şey yolunda gitmeye bilir. Bir kara bulut gelip ayak izlerinizi siler geçmişten ya da bir meltem kapatır acılarınızın üstünü. Kızıla çalar akşamüstü yârin saçlarında ve onunla yeniden nefes almaya başlarsınız iklimi farklı bir şehirde. Dizilir ardı ardına satırlar ve iki ile birleşir Yunus'un adı. Alparslan DEMİRBİLEK

Fethiye Belediye Fen Lisesi Genç Kalemler Kulübü öğrencileri sene boyunca emek verdi, çalıştı, yazdı, güzel eserler oluşturdu. Bu kitap, öğrencilerimizin yazdığı şiir ve düzyazılardan seçilen eserlerle oluşturulmuştur. İçinde heyecanlar, hayaller, özlemler var. Sevgi var, hüzün var, arkadaşlık var. Geleceğe dair umut var. Fen Lisesi öğrencilerinin edebiyattan uzak olmadığını, aksine edebiyatla yakından ilgilendiğini bu eserle gözler önüne sermeye çalıştık. Öğrencilerimin her birine emekleri için teşekkür e

Neler mi karşılar vuslatlık yaşım, Neler mi kül olur yangın yanımla? Müdahil olduğun her vazifemin, Kırk kilit kadarı anahtarında. Bilinmez bir hasret kaplasa da aşk, Her vuslat ekmek_r bağrıma aşım. Bir beden tek yürek hak emridir yar: Sen niye_ne duadır yaşım... Bir besmele kadar şimdi nikâhım, Bir besmele kadar temiz. Ve sen kadar evet taşır sevdam Sen kadar edepçe biz... - Yunus Yılmaz

Dertler katmerlendi gönül tahtımda; Ne söyleyebildim ne susabildim. Avazım çıktıkça bağırsam dedim; Ne söyleyebildim ne susabildim. Nefsimle işim yok aştık biz onu. Nefis kavgasının görünmez sonu. Bir tek derdim var; vatandır konu. Ne söyleyebildim ne susabildim. Diyemedim söylenmezi sordular, Onmaz derde olmazları sardılar, Ne dedimse bir yokuşa sürdüler, Ne söyleyebildim ne susabildim. - Erol Koca

Sevse, ah bir sevse ruh ölmeden Saatler ümitsizliği bir dakika bile geçmeden... - Sude Tanç

Gülleri görürüm gözlerinde Gözlerin gül renginde... Ne renk diye sorma artık ! Dedim ya işte gül renginde... - S. Erhan Deveci

Muhabbet bilmeze bir bade sundum, Aldı kadehini kadehe vurdu. Altını toz eyleyip eynine koydum. Topraktır diyerek yele savurdu. Nasihat eyledim gönül telimden, Hakkı kelam ettim kendi dilimden. Azığın doldurdum nur cevherinden, Yakıp köz eyledi küle savurdu. Hatipoğlu yaradana yar oldum, Boran oldum, tufan oldum, kar oldum. Bende bu cihandan kayb-ı sır oldum. Sızdım damla damla sele savurdu.