Çocukluğumdan, beri geçtiğim patikadan ilerlemeye çalışıyorum. Soluk soluğa kaldım. Ben yolu değil yol beni takip ediyor. Küçükken babamın ağaç kesişi geçiyor geçiyor, gözlerimin önünden. Çatırtıyla alıyor akçam babamın bedenini altına! Kesim motoru akçamın gövdesindeki budakta takılıp kalıyor.**Bana kâğıttan gül yaptı, kıvırdı kıvırdı, altından sıkıştırdı. Kırmızı gül açacaktı sanki. “en sırrımı kimseye söylemem, benden güzel gül yapan yok ”dedi. Her şeyimiz kâğıttandı sanki. Sevda gibi, para gibi, ev gibi

Yazar: Kolktif: Kemal Karataş,Meryem Gülbudak,Ali Dönmez,Fatma Kırmaç Kılıç,Ali Yılmaz Baharın sonlarıydı. Tarlada bir nohut ta-nesi, penceresi açık olan yuvasından başını uzattı. Esen yel yüzünü okşadı, sesini duy-du rüzgârın. Heyecanlandı. Odasındaki kar-deşine dönerek, Ben şu sesleri merak edi-yorum. Hep uzaklara gitmek istiyorum dedi. Kardeşi korkarak ona döndü, Bizim aile-mizde yolculuğa çıkan yok, dışarıda ne var bilmiyoruz, kaybolursak annemiz üzülür. Bence odamızda kalalım dedi.