“Ey insanlar, affedin! Affedilmeyeni affedin! Bağışlanmayanı bağışlayın!” Ödüllü yazar Yavuz Ekinci, Peygamberin Endişesi’de, bir seçilmişin cinnete evrilen bekleyişinin nabzını tutuyor: Büyük Kent’in arka mahallesinde, karısı ve kızıyla kendi halinde bir yaşam süren Mehdi, Cebrail’in “Bak!” emriyle, felaketlerle dolu bir çağın göbeğinde, tebliğ için yollara düşüyor: Ayağındaki inatçı nasırla kenti baştan başa adımlayan Mehdi’nin macerası, her şeyi gören ama hiçbir şeyi değiştiremeyen insanın çaresizliğine

“Bu dünya baştan başa aslı olmayan bir masal gibidir Ölümsüzlük... Ceza mı, ödül mü? Ruhunda bin yılların yorgunluğunu taşıyan Utanapişti, cesedi Hizbullah’ın mezar evlerinden birinde bulunan yazar Asvas’ın yaşamını araştıran Berzah ve bir yandan insanlık tarihi kadar eski sorulara metinlerarası bir örgüyle cevap ararken diğer yandan kendi kendini kuran bir roman... Yavuz Ekinci, ilk romanı olan Tene Yazılan Ayetler’de, hem kendi öykülerinden esinlenen hem de kült eserlere selam duran zamanlar ötesi bir hi

“İyi ki ölüm varmış. Ölüm olmasaydı sana nasıl gelecektim...” Yavuz Ekinci, Cennetin Kayıp Toprakları’nda üç kuşak üzerinden, her biçimde sürgün edilenlerin, görmezden gelinenlerin, kendine bir yer bulmak için çırpındıkça kaybolanların, sevdikleri her şeyi yitirenlerin hikâyesini anlatıyor. Nesillerce süren ve tekrarlanan travmalar, kapanmamış yaralar, kendi adını bile unutmaya yazgılı hayatlar, bitmeyen yolculuklar… Cenneti bekleyip durmanın zamanla nasıl cehenneme dönüşebileceğini etkil

“Yaşanmamış hayatımı arıyorum, yaşanmış hayatımın külleri arasında.” Dışlanmış insanların yaşam mücadelelerine, yalnızlıklarına, buhranlarına dokunan öykülerden oluşan Meyaser’in Uçuşu, ödüllü yazar Yavuz Ekinci’nin gelecekteki eserlerinin işaretlerini taşıyan ilk öykü kitabı. Ekinci, karanlık gerçeklerin masalsı bir üslupla ve mitsel ögelerle harmanlandığı bu ilk metinlerinde, insanlar kadar bitkileri, hayvanları, doğayı da kapsayan bir güçte ve bilgelikte bir anlatı kuruyor. Gelecek için h

“İşte böyle başladı. Yarı sarhoş, yarı uykulu ve biraz da ölüyüm.” Yavuz Ekinci’nin henüz yirmili yaşlarının başındayken kaleme aldığı öyküleri bir araya getiren Sırtımdaki Ölüler, yazarın-yaratıcının, hikâyenin ve trajedinin seyrüseferine bakıyor. 2005 yılında Milliyet Haldun Taner Öykü Ödülü’ne layık bulunan kitap, Ekinci’nin sonraki eserlerinde daha da belirginleşen üslubunun ve temel temalarının işaret fişeği niteliğinde... Sıvaları kabarıp düşmüş, çatlamış toprağı andıran çatlaklarla dolu bir odanın du

Hayatım iki uyku arasında dolaşan kayıp bir rüyaydı. “Yusuf’un gömleği”nin peşinde, Almanya’dan Batman’a, Batman’dan Kandil’e uzanan bir yolculuk... Siyasi sığınmacı olarak yıllardır Berlin’de yaşayan İsmail, babasına verdiği sözü tutabilmek için memleketine döner ve dağa çıkan kardeşini aramaya koyulur. Yolun sonunda onu geçmişiyle yüzleşmeye çağıran bir ayna vardır... Rüyası Bölünenler, ödüllü eserlerinde geçmişle bugün, gelenekselle modern, mitlerle gerçekler arasında dikkat çekici köprüler kur

“Cevize, masala ve ata ant olsun ki, Ba’nın Amar Dağı’na kaçmasıyla başlayan masalım, günün birinde Amar Dağı’ndan koşarak köye gelen adamla bitti.” Evvel zaman içinde ölümden kaçan iki âşığın sevgisiyle yeşeren Cevizler Vadisi, şimdi kurduyla kuşuyla, çiçeğiyle ağacıyla, genciyle yaşlısıyla bir felaketin korkusunu soluyor...Bir aşk masalında can bulup çağımıza süzülerek bugünün karanlık gerçeklerini aydınlatan Günün Birinde, “Hikâye anlatarak dünyaya bakıyorum,” diyen ödüllü yazar Yavuz Ekinci’nin çok okun

“Her şeyden önce sessizlik vardı.” Kurbanın katilini, suçun hükmünü, sonucun sebebini, yaratılanın yaratıcısını aradığı öykülerle kurulmuş bu evrende, hikâyenin doğduğu o ilk ana, her şeyin öncesine bakıyor Yavuz Ekinci: Her söz sessizlikten doğuyor, sessizlikte kayboluyor. Yunus Nadi Öykü Ödülü’ne değer bulunan ve iç içe geçmiş öykülerden oluşan Bana İsmail Deyin, geçmişle bugün, gelenekselle modern, mitlerle gerçekler arasında dikkat çekici köprüler kuran Yavuz Ekinci’nin sonraki metinlerine de ışık tutan

“O gün geldiğinde yalnız olacaksın.” Seni kim hatırlayacak? Sözünün yankısı kaç kuşağa ulaşacak? Zamanın hükmüne ve ölümün mutlaklığına rağmen başardıkların kaç ömür daha yaşayacak? Kendinden ve sevdiklerinden vazgeçerek kucakladığın zafer, kimin zaferi olacak? Gücün bedelini ödeyince senden geriye ne kalacak? Her şey bittiğinde seni kim hatırlayacak? 2005 yılında Haldun Taner Öykü Ödülü’nü, 2007 yılında Yunus Nadi Öykü Ödülü’nü kazanan; yapıtlarında geçmişle bugün, gelenekselle modern, mitlerle gerçekler a

“O gün geldiğinde yalnız olacaksın.” Seni kim hatırlayacak? Sözünün yankısı kaç kuşağa ulaşacak? Zamanın hükmüne ve ölümün mutlaklığına rağmen başardıkların kaç ömür daha yaşayacak? Kendinden ve sevdiklerinden vazgeçerek kucakladığın zafer, kimin zaferi olacak? Gücün bedelini ödeyince senden geriye ne kalacak? Her şey bittiğinde seni kim hatırlayacak? 2005 yılında Haldun Taner Öykü Ödülü’nü, 2007 yılında Yunus Nadi Öykü Ödülü’nü kazanan; yapıtlarında geçmişle bugün, gelenekselle modern, mitlerle gerçekler a

Yağma Yağmur yağma Bizi eve kapama Pıta pıta pıt Şıpa şıpa şıp Güneş artık çık! Miro ile Şino iki kardeş. Miro, leylekler göç yoluna koyulduğunda yedi, Şino ise leylekler döndüğünde altı yaşına basacak. Günlerden bir gün bu iki kardeş parkta oynarken güneş birden kayboldu. Sonra kara bulutlar çıkageldi. Kuşlar apartmanların saçaklarına saklandı. Kediler kuytu köşelere kaçıştı. Önce çat, pat, küt sesiyle kaldırımları döven dolu yağdı, sonra yağmur. Günler haftalara, haftalar aylara kavuştu, yağmur bir t

Romana dawî ya Yavuz Ekinci Endîşeya Pêxember bi kurdî ye. Piştî birina Brahîm, ya ku Îsmaîl li çiyayê Moriya bike qurbanî bi çar hezar û sed û duwazdeh sal; piştî Îsa çû ser qebra Lazer a li Baytanyayê qêriya got: Lazer derkeve derve! bi hezar û çarsed û heştê û çar sal; piştî ku Utbe bîn ebû Weqqas di herba Uhûdê de diranê Muhammed şikand, bi hezar û sêsed û not û du sal; piştî ku jina Potîfar Zuleyxayê kurtikê Yûsifê ku digot Dexîlê Xwedê me û direviya ji pişt ve çirand, bi du hezar û nehsed û heftê sal;

Masal... Masalım ne zaman basladı? Yavuz Ekinci'nin usta kaleminden unutulmaz bir masal.

Bu çağda peygamber olmak zor! Büyük Kent. Felaket Çağı'nda bir gün. Mahşeri bir kalabalığı taşıyan metrodan inip, hayatta kaldığınız her güne şükrettiğiniz, bütün isyanınızı Twitter'dan dile getirdiğiniz, huzuru Instagram'da bulduğunuz sakin hayatınızın sıradan bir gününde düşle gerçek arası bir şey yaşasanız... Örneğin baş melek Cebrail size görünüp, ahir zaman peygamberi olduğunuzu ilan etse ve Tanrı'nın ilk emrini size iletip Bak! dese... Ne yapardınız? Peki en az sizin kadar sıradan biri karşınıza ç

Günün Birinde Rüyası Bölünenler Cennetin Kayıp Toprakları Tene Yazılan Ayetler Meyaser'in Uçuşu Bana İsmail Deyin Sırtımdaki Ölüler

Amar Dağı'ndan bir adam koşarak köye geldi. Cevizler Vadisi. Felaket Çağı'nda bir gün. Günün birinde, masalı Şahmeran'ın derisine yazılmış Cevizler Vadisi'ne bir adam koşarak gelir. Huzur yerini tedirginliğe, tedirginlik ise korkuya bırakınca, Cevizler Vadisi gözünü karanlığa, kulağını sessizliğe dikerek barbarları beklemeye koyulur...

Genç kuşağın başarılı öykücülerinden Yavuz Ekinci, ilk romanı Tene Yazılan Ayetlerde, hem kendi öykülerinin hem de dünya edebiyatından, mitolojiden ve kutsal yazılardan seçilmiş metinlerin çözgüleri arasından çektiği atkılarla, yine metinlerarası bir örgü dokuyor. Hayatın, aşkın ve ölümün izinde, biri güneydoğumuzda süren düşük yoğunluklu savaş ve siyasi cinayetler fonunda, biri de Tufandan günümüze, Gılgamıştan Siyah Kaleme, Hızırdan Şehrazada, Deli Dumruldan Don Kişota, Saramagoya, tarih, mitoloji ve ede

Beni kitaplarda, aşkın dağlarında ve ölüm anında bulabilirsin Yıldızlar neden böyle uzak dururlar bize? Oysa yıldızlara sahip olmak uğruna ömrümüzü hayallere satarız. Hazan mevsimlerinde hep, karşılıksız, sınırsız, ölesiye... Her şehrin bir dağı olmalı; yüce ve ihtişamlı. Ve o dağdan hoyrat rüzgârlar esmeli şehrin yüreğine. Şehir irkilmeli, korkmalı, ağlamalı, üşümeli. Ama dağını sevmeli de, karşılığı, ölüm de olsa. Beklemeli, ummalı! Neyi mi? Kimi mi? Niçin mi? Neden mi? Ne zamana kadar mı? Şehir

Hayatım iki uyku arasında dolaşan kayıp bir rüyaydı Rehberden hızlı hızlı isimlere baktım. Babamın ismi geçince bir an durdum ve su alan bir geminin ağır ağır batması gibi Yusufun görüntüleri zihnimde canlandı. Göğsü delinmiş, yüzü kanlar içinde, üstünde birkaç taş, etrafta karasinekler, kefensiz bir ceset Ellerim titredi, gözlerim doldu. Biri boğazımı var gücüyle sıkıyor gibiydi, nefes alamıyordum. Yusufun yüzü anılarla yüklü gözümde bir karabasanın ardındaki renkler kadar capcanlıydı. Uzun zamandır ne z

Yaşadıkları coğrafyanın acılarına hapsolmuşların, aile olmanın ölümcüllüğünü taşıyanların ve cennetin gelmesini yüzyıllarca bekleyenlerin hikâyesi Yara! Ben derisi yüzülmüş bir yarayım. Seksen yıldır yüreğimde açılan bu yara bugüne kadar ne iyileşti ne de kabuk bağlayabildi. Bu yara öyle bir yara ki, kabuk bağlayıp iyileşeceğine, her geçen gün biraz daha derinleşip büyüdü. Yara büyüdükçe ben küçüldüm, ben küçüldükçe de yaram büyüdü. Öyle ki upuzun ömrümün sonunda ben bu yaradan ibaret kaldım. Yara! Kapkar