Kaşları çatık, sıkıntıyla okuma kitabını açtı. Resimdeki çocuğa boş boş baktı. Çiçeği suluyordu kız. Canı yazlık evlerinin bahçesine gitmek istedi. Yaz ne güzeldi. Her şey serbest... Gözleri dalgınlaştı. Baktıkça, sulanan çiçeğin yanında gibi hisseti kendini. Kıza seslense, sesini duyuracaktı sanki. Bu sırada... resmin altındaki harfler, yazıldıkları yerde kımıldanıp duruyordu... Yazar, senarist Yasemin Yazıcı küçük okurlar için yazdığı ilk kitabında, okuma serüveninin başlangıcındaki bir çocuğun yazıyla ku

2203 yılı. Bizim dünyamızda on iki yaşına basan her çocuk, büyüme eşiğini geçmek üzere evden ayrılıp, yöre kardeşleriyle uzaktaki bir yere gönderilir. Yarın evden ayrılıyoruz. Nereye gideceğimizi, orada neler yaşayacağımızı bilmiyoruz. Ailelerimiz ve bizden büyükler hiç bir şey açıklamıyorlar. Çünkü büyüme eşiğini geçmek, tutulması gereken bir sır. Hepimiz heyecan doluyuz!

Yasemin Yazıcı'dan yeni bir öykü kitabı: SÖZÇALAN KARANLIK. Sözü eksilten, bazen de yok eden karanlıkta şiddetin her türlüsüne tanık öykülerden oluşuyor Sözçalan Karanlık. Zorunlu bir yalnızlıkla, toplumsal bir umutsuzlukta soluklanmaya çalışan öykü insanları, küçük mutluluklar için büyük trajediler yaşarken, geriye hep isyankâr sorular kalıyor. Neden böyle yaşanıyor? Böyle olmak zorunda mı? Bir oyun kâğıdı gibi dağıtılmış kimliklerin çatışmasında, karanlık tarafından tutsak ruhların öyküleri hepsi... Kadı

?Fırat'ın sularında boğulan Gönül... Urfa'nın orta yerinde babasının bıçak darbeleriyle ölen kız çocuğu Sevgi... Kısas köyünde traktörün altına atılan Rabia... Mardin'de, ?namus' adına karnında 5 aylık bebeği, recm edilerek, yani taşlanarak öldürülen Şemse... Aile meclisi kararıyla Bitlis'ten İstanbul'a varan ölüm fermanını yüklenmiş Güldünya... Sabah akşam şiddet gördüğü kocasından korunmak için yaptığı başvurulara yanıt alamayan ve mosmor gözleriyle ölümünden sonra bile ülke gerçeklerini anımsatan Ayşe Pa

Melike, günden güne uyumsuzlaşır. Artık ne gözleri kamaşacak kadar yaşamın içindedir ne de göremeyecek kadar uzağında. Çevresinde sürmekte olan günlük yaşamsa onun için iletişimsizliktir; çoğu zaman da bir gürültü. Sahte bir hayatın, renkli ışıklarında oyalanıp aldatamaz ruhunu. İçsel savrulma gelgitleri başlar... Ona umut veren eski yaşamın izlerini özler... Eski arkadaşlıklarını, yaşam karşısında o hesapsız duruşlarını, yarının düşlerini, aşkları, mücadelelerini özler. Bir gün o iç fırtınalarının birind

Yasemin Yazıcı son kitabı Tırtıl Yağmuru´nda, dışarıdan bakıldığında sıradan görünen yaşamlarımızın, aslında nasıl her türden şiddeti barındırabileceğini ve bunun´J zaman içinde nasıl içselleştirildiğini, çarpıcı bir üslupla anlatıyor. Görsel ögelerle harmanlanmış öyküler, ustalıklı bir anlatımla birleşerek, adeta okurun gözleri önünden akıyor. İçselleştirilen şiddetin hayatın bir kenarından uç verdiği bu sessiz öyküleri okurken, yaşam, duygular ve edebiyat hakkında tekrar düşüneceksiniz. Çocuk gözyaşları

Uzun bir aradan sonra yayımlanan ikinci romanında Yasemin Yazıcı yakın ve süregelen tarihimizde, insanların hayat karşısında duruşlarını anlatmayı sürdürüyor... Melike, ruhunu ehlileştirememiş bir yitik kuşak bireyidir. Kendi uzaklığına çekildikçe, uyumsuzluğu da iyice uygunsuzlaşır çevresinde. Gün geçtikçe bilinci; yaşamı duyumsayacağı o en uygun uzaklıkta durur. Ne gözleri kamaşacak denli yaşamın içindedir ne de göremeyecek denli uzağında... evresinde sürmekte olan yaşam bir iletişimsizliktir onun için;