Bu roman, Remzi ile Rum kızı Simela'nın imkânsız aşkı etrafında, 1916 baharında Trabzon’un işgaliyle; silahlı Rum ve Ermeni çetelerine karşı direnen, savaşın erken büyüttüğü değirmenci Remzi ve bir avuç yurtsever milisin sürdürdükleri millî mücadelenin hikâyesidir. Seferberlikte babası ve kardeşini Kafkas cephesinde yitiren genç Remzi, arkadaşlarıyla ailesini ve köyünü korumaya, bir arada tutmaya çalışır. Rusların ve isyancı çetelerin baskıları sonucunda bu bir avuç kahraman dağ yoluyla oradan ayrılıp batıy

Roman adını vermek zorunda kaldığı Cabülka' nın sunuş yazısında belirttiği, betimlediği gibi, kendini yetmiş bin harfli bir alfabesi bulunan yokdil'in peşine düşmüşe ve o dili kurmaya - üretmeye adamışa benziyor Bedri... Yaşar Bedri'nin bu kovalamacanın çilesini çektiği açıkça görülüyor. dizelerinde, şirlerin bütününde bu çileyi çektiğine tanıklık edebiliyorsunuz. Ah minyatürleri'nde kullandığı ve Cabülka metninde yinelediği mesel sözcüğüne dikkat etmeliyiz. Yaşar Bedri, tümlüklü bir mesel kurmak istiyor.

Bir 'mesel'ci Yaşar Bedri: Ah Minyatürleri'nde şiirlerle kurduğu meselleri bu kez 'Yolcuile Derviş' meselesinde, düzyazıda inşa ediyor. Belkide en doğru adlandırma bu: 'mesel!' Roman değil çünkü yazdıkları. Anlatı da değil. Mevlana'nın Mesnevisinden bir çağrışımla belki, Halil Cibran'ın 'Ermiş'ine uzanan bir düzyazı geleneğine eklemlemlenen bir metin 'Yolcu ile Derviş Meselesi' iddialı bir öne sürüş olabilir ama, batı dışı bir modern roman Ancak bu yoldan kurulabilir gibi geliyor bana. 'Hikemiyyat'ı,

Ölüm, o hüzünlü bağçe, gel gör ki ölüm ona yakışmıyor. Son akşam senden bahsettik. ?Yunus seni çok seviyor,' dedi. Söylediklerinize inanmayı ne kadar istiyorum bir bilseniz, dedim. ?Evham hastalıktır,' dedi. ?Sabra ve duaya sarıl.' Beni sevse bunu bir kez olsun fısıldamaz mı? Deyince güldü bana. ?Sevemek sessizliktir,bağırarak sevilmez,'demişti. Odun olup yanmayınca, ateşe girip kor olmayınca, Örse sürülüp dövülmeyince kıvama gelinmiyormuş. Vah sana miskin Yunus!... Yanmadan, pişmeden, Erimeden ne kolay

Yaşar Bedri, ?zamanın acıtarak', ama gene de ?bir ima' gibi gelip geçtiği bi ?zaman'da yazıyor şiirlerini, ?Alıngan sözleri yaka cebinde' taşıyor. ?Güz alışkanlığı' olan bir şair o; -Melali' kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor. Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını. Hiç biter mi? Şiir, o sonsuz yolculuk! Şiirini hiç durmadan; ?duyarlık' tan ?gelenek' e, ?söz' den ?lirizm' e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara, uçurum yolculuklarına açılır. Yaşar Bedri, bu uçurumun S

Yaşar Bedri;'Âh Minyatürleri' ile şiirde, ?Cabülka'ile romanda kurmuş olduğu ?Mesel' geleneğini hikayelerinde sürdürüyor. Anlatıya malzeme olabilecek ayrıntıları, İnsanın dramını poetik ve Kendine has kodladığı özgün bir dille yazıyor. Kent yalnızlıklarınınüstüne serpelen zamanı Tanıklığa çağırıyor. İnsan yalnızlığının trajikliği kurmaca bir metinde ?Rüya korkusu' nda ete kemiğe bürünüyor.

La-Bedri Divanı Çıra Yayınları