Rasûlullah sav Efendimiz’in nebevî terbiyesi altında yetişmiş olan ashâb-ı kiram, Allah ve Rasûlü’ne öyle bir muhabbetle bağlandılar ki; Onların gözlerinde ve gönüllerinde, dünyanın bütün câzibeleri âdeta bir çakıl taşı gibi değersiz hâle geldi. Onlar, yarın nefislerinin varacağı konağın kabir olacağı şuuru içinde yaşadılar. Yine onlar Allâh’a ve Rasûlü’ne muhabbetle râm olup bütün gayretlerini İslâm’ın intişârına sarf ettikleri için, Cenâb-ı Hak dünyayı onların ayaklarının altına serdi. Kısa sürede İslâm

Peygamber (Sav) Efendimiz’İ TanımakVe Nesillere Tanıtmak HakkındaO (Sav)’İ Ancak Takvâmız Nisbetinde Tanıyabiliriz…İlim, Tefekkür, Tahsil Ve Mâneviyat HakkındaAncak O’Nun AdıylaHazret-İ Mevlânâ Ve Şeb-İ Arûs HakkındaHak Dostlarının SözcüsüEdep Ve Hayâ HakkındaO’Nun Yüce AhlâkıDünyevîleşme, İsraf Ve Hâle Rızâ Hakkındaİki Cihanda Huzurun YoluRamazân-I Şerîfi İdrak Ve İhyâ HakkındaKalplerimize Mâneviyat Baharı: Ramazân-I Şerif

Hazret-i Peygamber’in hanımları evlât dünyaya getirmeseler de Kur’ânî tabirle; «ümmehât / ????????? ümmetin anneleri» oldular. Çünkü o muhtereme vâlidelerimiz, anneliğin şefkat ve merhametini sergilediler. Hanımlara tebliğde bulundular. Garip, kimsesiz ve yetimlere sahip çıktılar. Onların ardından gelen ümmetin sâliha hanımları da, tıpkı onlar gibi çocukları olsa da olmasa da, aynı şefkat ve merhameti sergilemeliler. Kimsesiz, garip ve yetimleri kendilerine zimmetli bilmeliler. İrşad bekleyen yavrulara, mân

Hoş Sedalar Yüzakı Yayıncılık

Hazret-i Mevlânâ, âdetâ bütün «evliyâullâh»ın sözcüsü mesâbesindedir. O; Hak dostlarının fârik vasfını, ne güzel dile getirmiştir: “Canım (rûhum) var oldukça ben Kur’ân’ın kölesiyim. Ben Hazret-i Muhammed’in yolunun toprağıyım.” Hazret-i Mevlânâ’ya nisbet edilen bir kıt’ada da, Hak dostlarının bu yolda gayret ve merhameti şöyle ifade edilir: “Gel! Gel! Ne olursan ol, yine gel! Kâfir, mecûsî veya putperest olsan da gel! Bizim dergâhımız (olan İslâm), ümitsizlik dergâhı değildir. Yüz kere tevbeni bozsan, y

Peygamber Edebi Kısa Özet Mümin, bir ebediyet yolcusudur. Muhataralı bir sonsuzluk yolculuğunda kurtuluşu erişebilmesi için, daimâa Rasülullah (s.a.s) ile beraber ve dairna O`nun rehberliğinde olmalıdır.

Hazret-i Ali (ra) ne güzel söyler: “Öyle kâmil bir hayat yaşa ki; insanlar hayattayken seni özlesinler, vefâtından sonra da sana hasret kalsınlar!..” Şeyh Sâdî de şöyle der: “Öyle fazîletli bir hayat yaşa ki, vefât ettiğin zaman insanlar; «Bir güneş battı, bir yıldız kaydı!» diye seni rahmet ve hasret ile yâd etsinler.” Rasûlullah (sav) Efendimiz’in vârisleri olan sâlih kullar şu fânî gök kubbede hoş birer sedâ bırakarak ebediyete irtihâl ettiler. Yaşadıkları kâmil ve fazîletli hayat bereketiyle

İki hayatımız var. Biri fani, diğeri ebedi: Dünya ve ahret… Ahret hayatıyla mukayese edildiğinde dünya hayatı, derya karşısında damla mesabesindedir.Nitekim. Allah Rasulü (s.a.v.) şöyle buyurmuştur. “Ahirete göre dünya, sizden birinizin parmağını denize daldırmasına benzer. O kişi parmağının (denizden) ne kadarcık su ile döndüğüne bir baksın.” Müslim, Cennet,55) Ahiret; gayb perdesinin ardında olduğundan, yine dünyanın geçici zevk ve alayişiyle, aldatıcı, oyalayıcı mahiyetinden dolayı, insanoğlu; damlayı de

Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz; gelmiş ve geleceklerin en asili ve fazîletlisi, insanlığa ağlayanların en merhametlisi, en büyük ilâhî rahmet, yegâne mürşid ve rehberdir. Fahr-i Kâinât Efendimiz’in hayatı; bütün renk, âhenk ve çeşnisiyle en müstesnâ çiçeklerle bezenmiş bir cennet bahçesini andırır ki, arayanlar, kendileri için güllerin en güzellerini o gülistanda bulabilirler. Ne mutlu o mü’minlere ki, Allah ve Rasûlü’nden başkasına gönül vermez ve yaban bahçelerinden hülya meyveleri

İmam Gazâlî buyurur: “İnsanın, çeşitli devrelerinde, gıdadan ve eşyadan lezzet alması birbirine müsâvî değildir.” Hakikaten yeni doğan bir çocuğun bütün lezzeti ve gıdası, annesinin sütünü emmektir. Fakat bedenen terakkî ettikçe, muhtelif enerjilere ihtiyacı devreye girer ve mecburen gıdalarının çeşnisi de değişir. İşte mânevî hayat da aynen böyledir. Mânevî yolda terakkî eden kimseye de önceki gıdalar, artık yetmez olur. Artık daha üst seviyede mânevî gıdalara ihtiyaç zuhur eder. Meselâ; farzlara ilâveten

Fahr-i Kainat Efendimiz Tek Renk Kısa Özet Cenâb-ı Hak, insanlığın; Ahsen (en güzel) davranışlar sergileyecek bir gönül kıvamında; Ekmel (en olgun, en mükemmel) ibâdet, muâmelât ve muâşerette bulunabilecek bir şahsiyette; Ecmel (gönle huzur ve ferahlık verecek) davranışlar sergileyecek bir karakterde olmasını arzuluyor. Bu vasıflara ulaşabilenleri cennetine davet ediyor. Bunun için; İnsanlığa fiilen, lisânen ve hâlen rehberlik edecek peygamberler lutfetti. Fahr-i Kâinat j Efendimiz, Peyga

Fahr-i Kainat Efendimiz Kısa Özet Cenâb-ı Hak, insanlığın; Ahsen (en güzel) davranışlar sergileyecek bir gönül kıvamında; Ekmel (en olgun, en mükemmel) ibâdet, muâmelât ve muâşerette bulunabilecek bir şahsiyette; Ecmel (gönle huzur ve ferahlık verecek) davranışlar sergileyecek bir karakterde olmasını arzuluyor. Bu vasıflara ulaşabilenleri cennetine davet ediyor. Bunun için; İnsanlığa fiilen, lisânen ve hâlen rehberlik edecek peygamberler lutfetti. Fahr-i Kâinat j Efendimiz, Peygamberlerin

Ayet-i kerîmede; “(Rasûlüm) Sen Rabbinin yoluna güzel ve hikmetli öğütle davet et…” (en-Nahl, 125) buyurulmuştur. Mü’minin ağzından dâimâ rahmet saçılacak. Hiçbir peygamberde muhatabına karşı kaba bir hitap yoktur. Onlar her zaman dîni tebliğ ederken ifadelerini pırlanta kelimelerle takdim etmiş ve gönülleri hoşnut etmişlerdir. Yine onların izini adım adım takip eden «evliyâullah»ta da kaba hitap yoktur.

İmam Gazâlî buyurur: “İnsanın, çeşitli devrelerinde, gıdadan ve eşyadan lezzet alması birbirine müsâvî değildir.” Hakikaten yeni doğan bir çocuğun bütün lezzeti ve gıdası, annesinin sütünü emmektir. Fakat bedenen terakkî ettikçe, muhtelif enerjilere ihtiyacı devreye girer ve mecburen gıdalarının çeşnisi de değişir. İşte mânevî hayat da aynen böyledir. Mânevî yolda terakkî eden kimseye de önceki gıdalar, artık yetmezolur. Artık daha üst seviyede mânevî gıdalara ihtiyaç zuhur eder. Meselâ; farzlara ilâvete

Gençlerin soruları var, merakları diri, arayışları söz konusu. Her yeni dönem, beraberinde yeni soruları da getiriyor. Bununla birlikte, insanoğlunun yeryüzündeki hikâyesinde bazı temel sorular her zaman güncelliğini koruyor. İlmin yarısını "sormak” olarak telâkî eden bir medeniyetin çocuklarıyız biz. İlim kapısının anahtarının soruda gizli olduğunu biliyoruz. Bu yüzden suâllerin ışığında hakîkate yürümeyi şiar bellemişizdir. Sorularla açılır zihnimiz, cevaplarla nurlanır kalbimiz. Sorularla arayışa düş

Nelere dikkat etmeli ki, evlerimiz birer huzur ve saadet cenneti olabilsin? Nasıl yaşamalı ki, ailece hayat yolculuğumuz sonsuz vuslatta noktalansın? Muhterem Osman Nûri Topbaş Hocaefendi’nin sevgi damlayan kalemiyle resmedilen Huzurlu Aile Yuvası’nı evlerimizde tekrar tekrar okumaya ihtiyacımız var. Merhamet büyükten küçüğe, sevgi kalpten kalbe yayılır.

Hakk'ın da razı olduğu sevilen bir eğitimci olabilme gayretinde mesafe almalıyız. Bunun vasıflarını da Peygamber Efendimiz'in emsalsiz örnek şahsiyetinden almalıyız. Gayretimizle, azmimizle, sabrımızla, olgunluğumuzla tam bir şahsiyet tevzî edebilmeliyiz.Hep tebessüm halinde bir liyakat ile daima Peygamber Efendimiz'in eğitim usûlleri etrafında «O nasıl öğretirdi?» sualinin cevabı mâhiyetinde bir kıvâma sahip olmalıyız.