Di dirêjahiya duwanzdeh mehên sala 2020an de, kurdekî bi navê Feremerz ku li Parîsê dijî bi bavê xwe re yê li Kurdistanê dide û distîne. Ew jê re behsa jiyana xwe ya rojane û bi taybetî şikestin û hêviyên xwe dike. Bi saya hêz û hunera peyvê, Feremerz serdema koronayê jibîr dike, bêhtir bavê xwe nas dike û gelek tiştan jî jê hîn û fêr dibe. “Nameyek ji bavê min re” daxwaza lêbihurîn û bexşandinê ye... eger ne dereng be!

Di dirêjahiya duwanzdeh mehên sala 2020an de, kurdekî bi navê Feremerz ku li Parîsê dijî bi bavê xwe re yê li Kurdistanê dide û distîne. Ew jê re behsa jiyana xwe ya rojane û bi taybetî şikestin û hêviyên xwe dike. Bi saya hêz û hunera peyvê, Feremerz serdema koronayê jibîr dike, bêhtir bavê xwe nas dike û gelek tiştan jî jê hîn û fêr dibe. “Nameyek ji bavê min re” daxwaza lêbihurîn û bexşandinê ye... eger ne dereng be!

Çocukluk yıllarıyla romanına başlayan yazar, bu metninde Amûdê şehrini bir karakter olarak kurgulayıp, şehrin atmosferini olay örgüsü içinde işlemektedir. Bu şehir atmosferinde, tarihi durum okuyucuya yansıtılırken Amûdê sinemasının yakılması, öldürülen çocuklar ve viraneye dönen Cezîre'nin öyküsü akıcı bir dille anlatılmaktadır: Ancak bir kez bizim tarafa geçtiler mi, sığırcıkların bir kısmı ya sobaya ya da şişlere geçirilip fırına girerdi. Kuşların gübreyle kamufle ettiğimiz metal tuzaklara ya da söğüt a

Çocukluk yıllarıyla romanına başlayan yazar, bu metninde Amûdê şehrini bir karakter olarak kurgulayıp, şehrin atmosferini olay örgüsü içinde işlemektedir. Bu şehir atmosferinde, tarihi durum okuyucuya yansıtılırken Amûdê sinemasının yakılması, öldürülen çocuklar ve viraneye dönen Cezîre'nin öyküsü akıcı bir dille anlatılmaktadır: Ancak bir kez bizim tarafa geçtiler mi, sığırcıkların bir kısmı ya sobaya ya da şişlere geçirilip fırına girerdi. Kuşların gübreyle kamufle ettiğimiz metal tuzaklara ya da söğüt a

Romana nü a Fawaz Husen Heftiyeke direj li Amede di nav weşanen Avesta de derket. Ferzende penci sali nîve temene xwe li Parise dibihurene ü vedigere bajare xwe Amüde li Rojavaye Kurdistane ü Süriya di nava agiren Bihara Ereban de. Ew bi balefire diçe Tirkiye da ku ji we dere ber bi başür ü sinore bi zeviyen mayinan ü telen direyi ve dakeve. Ew ji herkesi re dubare dike ku ew amüdi ye ü armanca wi ew e ku şeveke sax li ber sinor bimine, li lempe ü ronahiyen bajare xwe temaşe bike ü di kü re zirav dibe bil

Romana nû ya Fawaz Husên Piçek jiyan, qetek asiman di nav weşanên Avesta de derket. Di Piçek jiyan, qetek asiman de, Fawaz Husên vedigere bîst û pênc salên xwe yên pêşîn li deşta Mêrdînê û bajarê Amûdê. Ew li ser bûyerên bingehîn ên gelê kurd û yên malbata xwe di dirêjahiya sedsala bîstan de hûr dibe. Ew bi pênûsa dilê xwe dîroka civakî û bîranînên kesane bi hev re dihûne, wan ji windabûnê diparêze, wekî hibriyek rengareng dispêre bayê bêrîkirinê û diyariyî rûhê xwendevanan dike. Ji mêj ve, bajar ji kurê

Romana nû ya Fawaz Husên, Evdo û çend bêhnikên şadiyê di nav weşanên Avesta de derket. Kurdekî helebçeyî li Îthakayê. Evdo kurd e, li Parîsê penaber e lê hema li welatên dûr û nêzîk digere. Gava li televizyona di asimanê meyxaneyê de behsa têkçûna aborî ya Yewnanistanê dibe, ew dest bi rêwîtiyek dirêj dike. Ew ji Atênayê diçe Sûnion, Salamînas, Mîkênê, Êpîdawros, Patra û dawiya dawîn, di Îthakayê, girava Odîsêos re derdikeve. Di vê rêwîtiyê de, erê pêrgî neh jinên yewnanî û dilrevîn dibe, ew Nazenîna kurd

Rustemê Zal, Şêrko û Dara ji mêj ve ji dinyayê bar kiribûn. Dijwariya jiyana li Ewropayê û bedbextiya wan ew yekser şandibûn warê fena û nebûnê. Kurdistan jî, wek berê, welatê karwanên mezin û talanên mezintir bû. Wek herdem, kurdan pişta xwe didan derd û birînan û berên xwe ber bi bajarên windabûnê ve dikirin. Rêberan hîna bi leşkerên dagîrker re kar dikir û gundî û bajarî bi gemî û bi kamyonên tije diavêtin ser çav û wijdana Ewropayê. Ew ji berê bêhtir li ser motorên dunig an di otomobîlan de digeriyan û

Di Parîsabadê de, di vankurteçîrokan de ku mirov dikare wan wek beşênromaneke hevgirtî bixwîne, Fawaz Husên li sermijara derbideriyê, li Ewropayê û bi taybetîli ser Parîsê, dinivîse. Di destexaniyê xwe de, li qataheftan, li bajarê Parîsê, bîranînênmin wek libên tizbiyek kehreban di destê deqandî yêkalemêrekî de didin dû hev. Li Porte des Lilasê,ez hem hespekî textînî me, hem jî ew lawikêku lê siwar bûye. Ji bîst û pênc salanve ku ez ji deşta Mêrdînê dûr ketime, ezbawer dikim ku hespê min bi çargavî dinyayêl

Klasik Doğu anlatılarından Kafkaesk atmosferlere uzanan bir yolculuk.. Ölümün sıradanlaştığı bir ülkeden hayatın yüceltildiği bir kıtaya doğru çıkılan çetin yol.. Kendini bir kütle olarak var edemeyen söylemden sızan kendi dilini arama girişimi.. Amidabad sokaklarından Parise dönen köşede, adı olmayan biri karşılayacak sizi. Roman boyunca adıyla çağrılmayan, kavmini yitirmiş ama yenilgi ve mazlumiyeti kendine vergi sayan kavmini de eleştiren bir kahraman o. Ben-anlatıcı , dolaştığı tekinsiz mekânlardan hem

Klasik Doğu anlatılardan Kafkaesk atmosferlere uzanan bir yolculuk... Ölümün sıradanlaştığı bir ülkeden hayatın yüceltildiği bir kıtaya doğru çıkılan çetin yol... Kendini bir kütle olarak var edemeyen söylemden sızan kendi dilini arama girişimi... Amidabad sokaklarından Paris´e dönen köşede, "adı olmayan" biri karşılayacak sizi. Roman boyunca adıyla çağrılmayan, kavmini yitirmiş ama yenilgi ve mazlumiyeti kendine vergi sayan kavmini de eleştirenbir "kahraman" o. "Ben-anlatıcı", dolaştığı tekinsiz mekânlar