Lêgerîna Gulsîdayê ya ji bo Rênas berdewam e. Ew gava li serê çiyayê bi berf û bahoz, noqî rojnivîska Rênas dibe gav bi gav bîranîn wî dijî. Ew dibîne ku Rênas jî daye pey şopa wê;,hema kî divîne wê ji wan dipirse. Paş perdeya nivîskar Mahîr Bagok; şer û pevçûn e, dijwariya li çiyê ye. Xwendevan wê di her rûpelê vê pirtûkê de bikeve nav meraqekê; destên li ser tetikê, çiyayên bi heybet, birçîbûn, evin û kemîn. Zemîn û atmosfera berhemên Bagok dişibin hev; salên notî, têkoşîn û şer. Xuya ye nivîskar dixwaze

Her çiqas ev novela li ser jiyana rojan e û li ser takekesiya Jîrzanî,Gulbêrî û Bozê hatibe honandin ji, wekî berhemên din yên Mahîr Bagok di paşxanê de dîsa tekoşîna salên notî bi bîra me dixe. Ev berhem bêrîkirin e, bêrikirina welatekî,welatê ku van ciwanan wextekî piçûkên wê bûn. "Cihê zaroktîya mirov li wir bihurîbe ya rastî rihê mirov li wir veşartî ye. Her tim ji bo çi qala wir dikim, ji ber min li wir ava xeyalên xwe veşartîye. Bêrîkirina demên bihurî di tûrikê dilê mirovî de veşartîye mîna dîr

Heneseya Jiyane Kitap Açıklaması Li ber serê wan sekinî. Destê xwe li milê yekî ji wan xist. Lê deng ji wan nehat. Hêdîka quncekî çarşefa li ser wan rakir. Serê Guljîyanê li ser balgeh bû. Porê wê yê zer, li ser rûdena wê de belav bûbû. Destê xwe li milê wê yê tazî xist. Lê tu pêjn jê nehat. Çarşefa li ser wan hemû kişand. Li ser livînan Guljîyanê û Hemîn di berê hev de wilo şilftazî, di nav xwînê de dît. Çiqas çavên xwe firkand jî ew dîmena li ber çavên wê qet neguherî. Li ber dîmen mîna peykerekî li şipî

Li Bagare, li erdnigarıya ku Egid gıyane xwe le alandıye; du fedakar u şervanen azadıya welate xwe, Renas u Gulsıdaya destgirtıyen hev, dixwazin bigihıjin hev. A rast Gulsıda dixwaze xwe bigihıne dildare xwe. Ji werza havıne dest bi meşe dikin; payız, zivistan u bihare li du xwe dihelin, le di werza Botane de nezikı hevdu dibin. Şer u pevçunen ji bo çiyageran nezıkı hevdu dibin. Şer u pevçunen ji bo çiyageran keliyen jenager en jıyane ne, li dawıya re dibe benda gihıştina wan u Gulsidaya çavbihesır ligel he

Gulbedewa min, Gulbanüya min, Guljiyana min! Vega li fuare rüniştime ü hesten ku niha bi min re çebüne ji te re dinivisinim. Li ber birkeke tiji av im. Di hundire birke de kelekeke biçük heye, du evindar li keleke suwar büne ü kef ü coş ü eşqa xwe parvedikin. De were ü bira kezeba min neşewite, dil bangi te neke... Ez e çawa karibim ji beyi te bijim? Çend ordeg ji li tenişta keleke avjeni dilizin. Sere xwe noqi nav ave dikin; dema em zarok bün em diketin çeme Çexçexe ü me ji wek van ordegan sere xwe di ave

Pênc Kulîlkên Zivistanê, pirtûka kurteçîrokan a Mahir Bagokê nivîskarê pirtûka helbestan a bi navê Deriyê Sibehê (Lîs, 2011), bi mijarên xwe yên li ser bûyer û qewamên li welatê me yên bîst û pênc salên dawî ve, yên ku rûxana takekesî û civakî dinimînin û bi zimanê xwe yê sade ve, yê ku berê xwendevanê xwe dide vegotineke tîr, çardeh kurteçîrokên bi navê Rojda û Dibistan, Danûk, Qeşafiroş, Lehengên Şoreşê, Pênc Kulîlkên Zivistanê, Sê Gulleyên Şevê, Termên Hevalên Min, Bayê Azadiyê, Mehîra Nîvco Mayî, Tirs,