1890ların dünyası ona ziyadesiyle aşina idi. Namı sadece Osmanlı coğrafyasında değil İngilterede, Fransada, Amerikada da duyuldu. Kitapları Arapça, Fransızca ve İngilizceye çevrildi. Ortadoğunun bütün kadınları bir kale gibi Fatma Aliyeye yaslandı. Sonra. Olanlar oldu. İttihat Terakki ile silinmeye çalışılan adı, Cumhuriyet döneminde tamamen unutuldu. Adı ne antolojilerde yer aldı ne edebiyat tarihlerinde. Ta ki Uzak Ülke yayınlanana kadar. Fatma K. Barbarosoğlu, Uzak Ülke dedi. Uzak Ülkeye kelimelerden

Resmi tarih, kadınları çağdaş kadın paydasında eşitledi. Eşitliğin dışında kalanlar görünmeyecek, bilinmeyecekti. Oysa Cumhuriyetin bir de dindar kadınları vardı. Hayatları geçmiş ile gelecek arasında kurulmuş köprü... Hayatlarının kimyası gayret, hizmet, edep ve zerafet olan kadınlar... Şimdiye kadar hep toplu bir resim olarak algılanan dindar kadınları; Fatma K.Barbarosoğlu, bireyin hikâyesi ile devletin hikâyesinin kesişme noktaları üzerinden ele alıyor. Aslında bu hikâyeyi biliyorsunuz, fakat daha ön

Erkeklerin hikayesi neden yok? Hikaye biriktiren, hikayeleriyle birbirine tutunan, hikayeleriyle yarışan, hikayeleriyle konuşan kadınlara inat, neden bunca sessiz erkekler dünyası! Gürültüden yana zengin, sözden yana fakir! Kadınları erkeklerin "burada" olmamasından şikayet eder daima. "Burada" olmayan erkekler nerededir? Eğlenen, oyalanan, yarışan, ama konuşamayan sessiz erkekler korosu. Sessiz erkekler korosundan bir karakter: Şahin! Adı Şahin, gönlü turna. Sevdiğinin artık yanında olmadığını fark ett

Yaşarken fark etmediğimiz, geçip gittiğimiz sokaklardan, caddelerden. Yalnız ve yaralı insan yüzlerinden. Gariplerin dünyasından. Her hikâye yazarın tanıklığından süzülüp geliyor. Ne ki hiçbiri öykü değil. Kurgu yok. Kurmaca yok. Hayat kadar yalın, hayat kadar şaşırtıcı. Çünkü orada yolcular, şoförler, satıcılar ve dahi güzel insan yüzleri var. Yani hepimizin hikâyesi. Yaşadığımız Şehir; her hafta alışveriş yaptığınız semt pazarını, her gün vapura bindiğiniz iskeleyi, otobüs beklediğiniz durağı sizin için

“Bu kitap, üst üste binmiş arayışların kitabı. Ben, Fatma Aliye’yi aradım. Yaşadığı çağda, çağdaşlarından ve kendinden geriye kalan hayatlarda. O, mümin bir âlime olarak, muasır medeniyetlerde Osmanlı kadınına yer aradı. Romanlar yazdı. Makaleler yazdı. Mesajı kaleminden önde koştu. İmparatorluktan geri kalan, harflerden de çekilirken, Fatma Aliye de kendi kaderine çekildi. 1926’dan, öldüğü tarih olan 1936’ya kadar evden kaçan kızını aradı. Ulaşabildiği kızı değil, kızının tanassur edişinin

" Senin bildiğin bir şey yok. Başladığın yere geri dönmüşsün." *Erkekleri "kalemleri", kadınlarıysa "kimlikleri" üzerinden sunan medya... *Türkiye´de medya ne yaparken ne yaparmış gibi görünür? * Komplo teorileri Türkiye´de kimin ne işine yarıyor, kimleri muhatap alıyor? *Günlük hayat ve zihinler üzerinde yap-boz etkisini taşıyan güç odakları ya da araçları işini nasıl icra ediyor? * Rating lokomotifleri nasıl çalıştırılıyor ve neyle yürütülüyor? Daha önce "Hiçbiryer" ve "Uzak Ülke" gibi karakter ro

Son peygamber, Yaratıcıdan gelen son kitabı kullara ulaştırdıktan sonra, hangi zamanda yaşarsa yaşasın faniler kendi zamanlarını ahir bildiler. "Ahir zamana kaldık" diye dertlenen şairin yaşadığı devrin üzerinden yüzyıllar gelip geçti. Kendini bilen her fani Zamanını bilen her fani Zamanını ahir bildi. Hüznüne tebessüm, Tebessümüne hüzün ekti.

Anlam dünyasının farklı uçlarında yer alan iki kavram; şov ve mahrem. Postmodern dönemde, "mahrem" olanın sınırları "şov" tarafından aşındırılıyor ve şov, mahremi esir alıyor. Kitle kültürünün içine sıkışmış insan, varolmanın yolunu "fark edilmekte" buldukça görüntülere sığınıyor Kimlikler imajlar üzerinden inşa edilirken dinî/ahlakî normların yerinin modanın lokomotifliğinde tüketim kriterleri alıyor. Artık sokaklar sahne, insanlar oyuncu. Oyunu yazanlarsa "kamusal alanın mübarekleri" yani modacılar. Kut

Sulara anlatılacak rüyalardandı. Akan sular yoktu oysa. Su yerine kâğıt yetişti imdada. Okuyanlar önce ne duyduysalar, "İşte budur, ben de bu rüyanın tam şurasın dayım" dediler. Böyle evler görmüşler, böyle bahçelerde yitirdikleri olmuştu. Ama kapıların bu kadar kendine açık ve bu kadar kendine kapalı olduğunu henüz bilmiyorlardı. (Arka Kapak)

Ortak bir zamanın içindeyiz seninle Aynı gündoğumunun, aynı günbatımının telaşıyla pır pır yüreklerimiz. Aynı saatlerde içimiz eziliyor yavaş yavaş. Aynı saatlerde "Rabbim iyilikle terbiye et bizi"! diye dua ediyoruz. Sen ve ben. Sen ve ben bile fazla...Benliğimiz eriyip gidiyor. susan ağız oluyoruz. Duymayan kulak. İdrakimiz sadece vaktin kutsallığına gark oluyor. Vaktimiz kutsal. Bütün pişmanlıklardan azade olsun istiyoruz düşüncemiz. Sadece yanımızda götüreceklerimizin telaşıyla geçse bütün vakit

"Kamusal Alanda Başörtüler" adlı röportaj kitabıyla geniş kitlelerin ilgisini çeken sosyolog Dr. Fatma Karabıyık Barbarosoğlu "İmaj ve Takva" isimli son kitabında Müslümanların kamusal alandaki değişen tutum ve davranışlarını tahlil ediyor. Barbarosoğlu, 1997`den 2001`e kadar yaşanan zaman diliminde, İslamcıların alternatif kamu arayışı esnasında, kamusal alanı takvaya uygun olarak dönüştürme girişimlerinden vazgeçişlerini; hakim kamuya eklemlenme ve imaja sığınma sürecini yakın plan fotoğraflar eşliğinde