Cemşit derste, ders harici ne varsa onunla ilgilenir, işlenen konu ne kadar ilgi çekici olursa olsun ilgilenmezdi. Çünkü onun bir dersle ilgilenmemesi için zorunlu ve toplu halde öğretiliyor oluşu yeterli oluyordu. Yine böyle sıradan, kara tahta yerine, pencereden iç bahçeyi izlemekle ilgilendiği bir gündü. Aklında Hurşit'i kollarından tuttuğunu ve babasının nispeten az içtiği akşamlar, Cemşit'in uyuduğunu sandığı anlarda annesine yaptığı gibi, dudaklarından öptüğünü hayal ediyordu. Derste anlatılanlar ilgi

Ada, onları kırmadı. Kapının önüne çıktılar. Köyün etrafında, çok uzaklaşmadan yürüyüş yapmaya başladılar. Ada, tertemiz gökyüzüne bakıp yıldız kaymasını bekliyordu. O sırada sarı, parlak bir şey geçti. Ada: - Bakın kızlar, yıldız kaydı. Hadi dilek tutalım. - Ne yıldızı? O gördüğünüz şey karşıdan, sınırdan atılan füze. - Füze mi? Çoğu insanın göz ardı ettiği önemli bir şey var: 'değişim'. Hangimiz on yıl ya da beş yıl, hatta bir yıl önceki halimiz ile aynı? Sanki kişiliğimiz, düşüncelerimiz, duygularımı

İyi veya kötü, güzel yahut çirkin, siyah ya da beyaz; birini seçiyoruz; ara renklerle aramız yok! Osmanlı Devleti söz konusu olduğunda da sabit fikirle desteklenen iki zıt yaklaşımdan biri rehberimiz oluyor. Fakat hangi taraftan bakarsak bakalım, Osmanlı'nın büyüklüğü yadsınamıyor. Büyük olmak; tek başına iyi veya kötü, mutlaka güzel veya çirkin, ille de siyah veya beyaz olmak anlamına gelmeyeceği için Osmanlı'nın büyük diye nitelendirilmesine itiraz gelmez sanırım. Elbette ki büyük olanın doğrusu da çoktu

belki de kendi leşini saldığın mavi bir deryadır leşini serinleten belki de içine düştüğün münferit bir sevdadır bir şiire dönüşen rengi mavi olan bir şiir ....

Bazı hayatlar gereğinden fazla sıra dışıdır. İnsanın ruh hali durmaksızın bir o yana bir bu yana sallanıp gider. İnsan elinin altından kayıp giden zamanın farkına bile varmaz bu sallanışta. İncir Sineği hikâyesinin karakterleri içimizdeki birilerinden başka kimseler değildir. İncir Sineği, gerçek hayat kesitlerinden yola çıkılarak kaleme alınmış hassasiyetlerin, duygu yüklü hayallerin romanıdır kuşkusuz. Yazar, hikâyesinde yetişkinlerin karakter analizlerini irdelemiş ve çocukların ruhsal yapılarını ustalı

Midilli Adası'nda doğup büyüyen İshak, Oruç, Hızır ve İlyas kardeşler hayatlarını normal seyirde devam ettirmektedirler. Bir deniz seferinde Oruç ile İlyas Rodos korsanlarıyla karşılaşırlar. Aralarında şiddetli çarpışma yaşanır. Neticede İlyas şehit olur, Oruç esir edilir. İshak ile Hızır, Oruç'u kurtarmaya çalışırlar. Ancak işler ters gider. Bir süre sonra Oruç, esrarengiz bir şekilde esaretten kurtulur ve gaza, cihat düşüncesiyle denizlere yelken açar. Müslüman forsaları kurtarıp onları esir edenlere gere

İslamiyet'in doğuşundan önceki devirlerde insanlar cehalet karanlığının, akla hayale gelmez sapıklıkların içindeydiler. Kendilerinden üstün gördükleri bazı hayvan veya putlara tapıyorlardı. İslâm'ın hâkim olmadığı ortamlar ilâhî bilginin kaynağından mahrum olan ortamlardır. İslâm'ın gelişinden önceki dönemde yasayan müşrikler Allah'a isyan etmiş, onun hükümlerine sırt çevirmiş bir toplum olarak son derece ilkel ve cahil hayat sürüyorlardı. Bazı hayvan ve putlara kendilerini adak olarak vermekten bile çekin

Neden ve kimden kaçıyorsun? Amacın nedir? İnsan neden kaçar? Kaçmak bir kurtuluş mudur? Avazım çıktığı kadar bağırmak, dağı taşı inletmek, Dosta düşmana rest çekmek, acılara meydan okumak, Korkularla yüzleşmek, kırlangıçları incitmek istiyordum... Yüreğimden dedim. Yüreğimden sırtıma binen duygu, düşünce ve kaygı yüklerinden kurtulmak için kaçıyorum... Benim sizinle bir sorunum yok bırakın beni. Günbatımından önce dönmem gerek, sabah güneşine karşı serdiğim yüreğime yeniden kavuşmak için...

Geçiciliğinden şüphe olmayan bir dünyada, gölgelenen bir âlemi seyrederek yaşıyoruz. Eline kalem alanlar, gördüklerini kendi durdukları yerden kendi ufuklarınca tarif etmeye çalışıyorlar. Naneli Şeker böylesi bir uğraşının izlerini taşıyor. Naneli şeker tadında bence hayat. Hafif buruk bir hali var. Şekeri az serinliği fazla sanki. diyen Hatice Eğilmez Kaya, insan olmanın üzerimizde bıraktığı anlaşılması ve anlatılması güç etkiden dem vuruyor. Susmak ve konuşmak arasında mekik dokumakla geçer ömürlerimiz.

Dünyada semavi dinler olduğu sürece iki şey asla bitmeyecektir. SAVAŞLAR ve AYRIMCILIK... Dünyada ki tüm savaşların ve ayrımcılıkların nedeni sadece dinler değildir, ama bir çok durum için önemli bir kaynaktır. Her ne kadar bu dinlerde kardeşlik mesajları yer alsa da, cinsiyet ayrımcılığı, antisemitizm, İslamofobi, Alevi-Sunni vb..., ayrımcılığı için en önemli kaynaklardır. Bu dini kaynakların değişik yorumları nedeniyle; kişi bir sufi de olabilir, İslam adına baş kesen ve katliam yapan da olabilir ya da ik

Varoluşun müthiş bir kısır döngü haline büründüğü, insanoğlunun en muhtemel geçiş dönemindeyiz. O halde Tanrı'yı, insanı, aşkı, zihni, düşler ve düşüşleri, cinneti ve kadavra hisleri sorgulayan bu öyküler nihayetinde hepimiz aynı cümleyi söylüyor olacağız; Beynim, git başımdan! Fakat muhtemeldir ki ondan kurtulamayacağız... İşte bu noktada insanoğlu birçok açıdan ikiye ayrılacak; içe dönenler ve kendinden kaçanlar, Tanrıyı arayanlar ve asiler, meritokrasi savunucuları ve distopyacılar, ırkını yüceltenler v

Varoluşu anlamlı kılan kadim sorular insan belleğini hiçbir zaman boş bırakmamıştır. İnsanı, dünya seyahatinde yalnız bırakmayan ve yalnızlık ve yalınkatlılıktan kurtaran nedir? İnsan ömür boyu neyin mücadelesini verir? Mutluluğun sırrı nedir? İnsan hayatında dostlukların ve anıların kıymetini bilen şanslı insanlar artıyor mu, yoksa eksiliyor mu? Hayat daha yaşanabilir ve daha güzel hale mi geliyor? Yoksa gölgeli koridorlar artıyor mu? İnsan hakikaten karmaşık bir rüya veya bilinmeyenler yumağı mıdır? İns

bu yorgan bu yorgun yorgan altında rûhum bir duha bulmak için çırpınıyor varlık sancısı çekmeye yatıyorum bu sensizlik bu fırtına bu tûfan yüzümü yırtıyor bir kelebek kanadında yaşıyorum gördüğüm hep rûyâ tavşan düşünde arıyorum kendimi yaşamak sevdasına karalanan ben ârif oğlu âdem sıla salâsına mecbûrum alıp başımı gelemem bâri mutahhar bir toprak bulup bir ikindi vakti uzanıp yaygısına gözlerimin kulaklarıma yaslanıp öleyim

Masum insanların duygularına sığınan vicdan yürekteki sevgiyi yeniden diriltebilir. İşte Osman Aytekin bu kitabında; Anadolu insanının samimi, saf, sevgiyle dolu ve fakat yeri geldiğinde de ne kadar akilane bir hayatla iç içe olduğunu Buluşma hikayelerinde okuyucuları geçmişle bugün arasında bir yolculuğa çıkarıyor. Ne tarihi evler, ne gökdelenler, ne de şu sahil kenarındaki tekneler, şu kalabalıklar Sevincine sevinç eklenmişti. Oltasını denize fırlatanlara baktı. Bazılarının yüzlerinde umut, bazılarınınsa

Şair aşkı, Saf Aşka İhanet şiirinde bir başka alemin kahramanları ile anlatır; mevsimlerin doğal döngüsü içinde, yeşilin sarıya döndüğünü, tohumun toprağa düştüğünü, çiçeğin meyveye başkalaştığını söylerken doğanın özündeki aşkı anlatır. Gerçekten de insanın yaşam sevincini yeşerten, coşturan bahar mevsiminin yerini yaza bırakması, aşkın gel geç olduğuna bir işaret midir? İhanet mevsimi midir yaz, yaprağa çiçeğin? Erdal Noyan, Beyaz Sayfamda yazmaya olan tutkusunu anlam yüklü satırlarıyla ifade ediyor. Nite

Osmanlı devri insan manzaralarını ince çizgilerle gözler önüne seren bir roman: Vaka-i Osmanlı. Roman aynı zamanda bugünün hayat hikâyelerinin geçmişteki uzantılarını işler ilmek ilmek... Osmanlı yaşamına dair soluk soluğa işlenmiş olan Vaka-i Osmanlı, günlük yaşantıları anlatmanın yanı sıra çeşitli milletlerin İstanbulunu gözler önüne serer. İşte bu çok kültürlü hayatın, günlük yaşam hikâyelerine ve mutfak kültürlerine dair anlatımlar geniş yer tutar romanda. Osmanlı mutfak kültürüne sık sık değinerek bu k

Beyaz patiskalardan yapılmış, firketenlerle dört köşesi kavuşturulmuş bohçaların altındaydı bizim istediklerimiz. O elini hangi tarafa uzatsa, kulağıyla sandıktan gelen sese pür dikkat kesilir, tam da çıkarmayı istediği şeyi çıkarırdı. Hiç birimiz o sandıkta tam anlamıyla nelerin saklı olduğunu bilemedik. Diğer ayna parçalarına bakmak geçiyor içimden ancak içimdeki korkuyu da bastıramıyorum. Üçüncü parçaya uzanan ellerimin bembeyaz olması hayrete düşürüyor beni. Aynaları unutuyor ellerime bakıy

Kıbrıs tarihi ile ilgili geniş bilgiler içeren ve bu adadaki sıra dışı hayatların kesişme noktalarını ele alan Makedonya Otu kendi hikâyesini ilmek ilmek işlerken, insanoğlunun görülmek istenmeyen hallerini ve adadaki yaşayışın merak edilen birçok yönünü gün ışığına konuk ediyor. İnsanların bir arada yaşama sevinçlerinin bittiği yerde hüzün kaçınılmazdır. Aslında tarihin kirli sayfaları araladığında insanoğlunun hırçınlığını, kadir kıymet bilmezliğini, vefasızlığını ve hainliğini görmek de büyük ölçüde olas

Yunus; Aslım haktır şek değil diyerek; insanın kurtuluşunun nefsiyle arasına koyduğu mesafeye aşkı yerleştirmesiyle gerçekleşeceğini bildirmektedir. Bir insan Kim olursa olsun Dünyadaki en şenii işlerin sorumlusu dahi olsa o bir insandır. İnsan olması, oluşu ve gelişi gereği onu kutsal kılmaktadır. İlk insan hazreti Âdem aynı zamanda ilk peygamberdi. İnsan olarak var olmuş olmak başlı başına bir erdem ve Allah tarafından kişiye verilmiş en büyük nimettir. Yunus olmak kırılmadan eğilmek, kendi hakkından iste

Her şeyin bir damla su ve bir sözcükle başladığını bilenlerdir, hikayelerin peşinden gidenler. Yürüdükleri yol tutkuların, çocuksuluğun, yalnızlığın, Adem ile Havvanın cennetten kovulduktan sonraki hüznünün, eksikliğin, başka dünyalara sığınmanın dikenli gül bahçeleridir. Yürüyenler, ne kadar diken koparırlarsa bu yolda, o kadar soyunacaktır güller de acılarından. Güller soyunurken ve sevinç gözyaşları dökerken gövdelerinden, koparanlar da kanayacaktır en derin yerlerinden. Okur da güllerden dikeni koparan,