“Alışırsın Osman. Alışırsın oğlum. Öteki balıklar renkleriyle ölür. Ama bu, kılıç! Kılıç bu. Bu başka. Bu büyük. Bu, gözüyle ölür yavrum.”Yaman Koray, Deniz Ağacı’nda okuru 1960 yılına, Marmara Adası’ndaki yoksul balıkçıların yanına götürür. Birkaç aylık kılıç sezonu adadaki bütün dengeleri altüst eder. Kılıç, sadece bir balık değildir. Bir umuttur, aşktır, öfkedir yani hayattır. Kalasa çıkan balıkçılar ellerindeki zıpkını kılıca değil, kör talihlerine, içlerinde kalmış ukdelere, ille de yüreklerine fırlat

Bir sabah Yaver, takip edildiğini düşünür. Kendisi, geçmişi ve sorumlulukları tarafından. Onu kendinden, kararlarından kaçışı, tamamen kişisel tercih gibi görünebilir ancak aileden başlayan ve toplumsal sürece götüren daha karmaşık bir yapının varlığını da barındırır. Oyuna dönen bu kaçış sırasında, özne aniden ikiye ayrılır. Beynin kıvrımlarıyla bir "kütüphaneci"ye dönüşen bilgiç ve onun takip ettiği diğer "özne." Diyaloglar çoktan başlamıştır bile. Diyalogdan monoloğa uzanan Gölge Notları, bilinç akışı t

“Kente gittiğinde sokaklarda cansız halde yatan çocuklar görürsün. Pazarın ve dükkânların önünde, köprünün altında, çöp yığınlarının üzerinde, lağımlarda cesetler var. Her taraf ceset dolu. Her yerde cesetler– yaşlıların, çocukların. Ve ne yapıyorlar biliyor musun? Öleceklerini anladıklarına, son nefeslerini vermeden önce, içine yemek sarılan tik ya da muz yapraklarından bir yığın bulup bedenlerini bu yaprakların arasına gömüyorlar. İki saat içinde öleceklerini ve kimsenin de kendilerini gömmeyeceğini biliy

''Hiçbir eksiğimiz yok. Mutlu olabiliriz. Çocuğumuz olmuş ya da olmamış, hiç fark etmez. Köydeki salaklar daha ne kadar başımızı ağrıtabilirler ki? On sene daha, haydi on beş sene daha. O zamana yaşlanmış oluruz zaten. Ne olmuş çocuğumuz olmuyorsa? Elimizden geleni yaparız yine de. Sahip olduğumuz toprakları bir tapınağa bağışlarız. Ya da hiçbir şeyi olmayan birine veririz.”Birbirlerini severek evlenen Kali ve Ponna çiftinin bir türlü çocuk sahibi olamaması, yaşadıkları çevrede önce şaşkınlığa, sonra ayıpla

“Herkesin ona güveni tamdı zira hepsi biliyordu ki Dobernik onu bir metro istasyonundan çıkarıp getirmişti. Çünkü Ciril hiç kimseydi. Şirketten hisse kapmaya, kimsenin işine burnunu sokmaya kalkışmayacak bir hiç kimse. Adam yerine konduğu, hem de kısa zamanda benimsendiği için şükran duyması gereken bir hiç kimse. Öyle bir hiç kimseydi ki başka bir hayatta işsiz güçsüz bir aylak, bir sokak müzisyeni, bir kemancıyken, kendinden ne beklediklerini anlamadığı kişilerin kurduğu yeni hayatında, televizyon kameral

Koyunların hiçbirinin boynu ve ön ayakları bir ip ile birbirine bağlı değildi. Bu sadece yürürken yere bakmak zorunda kalan gururlu keçilere yapılırdı. Keçiler her zaman prangalarından kurtulmaya çalışırlardı. Koyunların prangası yoktu, bu yüzden çaba göstermelerine de gerek yoktu. Eğer doğanda eğilmek varsa neden seni zincirlesinler ki? Yine de bu koyunlar şanslıydılar. Eğilmenin, zincirlenmek olduğunu fark etmelerine imkân yoktu.Poonachi küçük bir keçi küçük, kara ve dişi. Bazen bir lanet bazen de ilahi

Basim, parmaklarıyla gören güzel bir çocuk. Kendisine dedesinden bırakılan bir miras, bu şekilde yaşamak. Kendini ve dünyayı böyle tanımaya çalışıyor. Dokunarak. Parmaklarıyla hissettiği herhangi bir varlıktan daha az gerçek değil yüreğiyle hissettiği. Görmeyi ümit ettiği tek şey havanın rengi. Görme duyusunun somut gerçeklikten ayrı olarak var olabileceğini gösteriyor bize Abdo Wazen.Söylendiğinde kulağa kalabalık gelen kelimeler vardır, tek başınalığı yakıştırmadığımız kelimeler. Diğer taraftaysa yalnızlı

“Kocama ihanet ettim -genç, nazik, yakışıklı, sadık, soylu, değerli kocama- Henrik’le aldattım onu, onun ortağı, benim de kuzenim olan Henrik’le. Henrik’i çocukluğumdan beri tanıyorum, Otto’yla beni bir araya getiren oydu. Şimdi Otto Grefsen’de veremden yatıyor, sevgilim de onun masraflarını ödüyor, bize bakıyor. Otto’nunsa dünyadan haberi yok. Onu her ziyaret edişimde Henrik’in ne kadar harika bir arkadaş olduğundan, ne kadar iyi bir karısı olduğundan bahsediyor hep. En fenası da ona kakaladığımız çocuğu c

Tanrın güvende, Hille, neşelen onu sınırlarında sevmek ve burada çamurda yuvarlanmak ne güzelOluyor olmak. Ve unutamamak. Oluyor olmak. Ve artık hatırlamamak. Olmak. Ve kendini kaybetmek. Hareketleri, kelimeleri, adımları tekrar ettim. Bir sürü yüzü çizdim, bazılarına kundum, hangi hisler can verdi sana, Hille, o yüzleri dokunulmuş bulduğunda?Edepsiz Madam T oldukça provokatif bir roman, bildik anlatıların epey dışında. Olay örgüsü de imla kullanımı da kendine has yapıbozumcu. Kabul gören kuralları parça p

Romanın varlığını da soruşturan bir roman olarak düşünün Işık, Biraz'ı. Yanına, süregelen kurgu ve dil anlayışlarına meydan okuyan bir üslup ekleyin. Müziği unutmayın. Romanda sizi durduran yine sizin belleğiniz, devam edin okumaya. Keskin bir göz, ekonomik olmayı önemseyen bir anlatıcıyla karşılaşacaksınız. Bütün bu özelliklerinin üstüne karakterlerin etrafının, duygu ve eylem alanlarının nasıl ustaca çizildiğine bir bakın. Umut Türkmenoğlu'nun oluşturduğu bir bütün ile baş başasınız. Az rastlanır bir anl

Necip Tosun, edebiyatımızın eskimeyecek ve geleceğe kalacak isimlerinden. Geniş zamanların anlatıcısı ve daima genç. Kullanmayı tercih ettiği kelimeler, uyguladığı yöntem ve teknikler, karakterlerin canlılığı onun hikâyesini çoktan ayrıcalıklı kıldı. Daha önce Emanet Hikâyelerini yayımladığımız Küller ve Uçurumlar Tosun'un ilk öykülerini içinde tutuyor. Aşağıda hikayesinden bir parçasını sunduğumuz Necip Tosun'un bu ilk öykü kitabını iftiharla sunar. Biliyorum, birazdan gelecekler. Karanlıkları yırtan çığlı

Ölümden kaçmakla ölüme kaçmak arasındaki çizginin silikleştiği bir romanı tutuyorsunuz elinizde. Çıkış Kitabı, Gürcistan'ın Abhazya bölgesinde, 1990'ların başında Gürcülere uygulanan etnik temizlikle sonuçlanan savaşta, bu savaşın ortasında kalan, yerini yurdunu terk edemeyen insanların hikâyesine odaklanıyor. Cephe gerisindeki sıradan insanların, özellikle de yaşlıların, kadınların ve çocukların günlük hayatını, tecavüzden cinayetlere kadar uzanan trajediyi, bu insanların umutlarını ve umutsuzluklarını bi

"Çitler daha da dikkatimi çeker oldu. Hem içe hem de dışa doğru bükülmüş teller ve telleri çevreleyen jiletler. Kuleler, kulelerde bekleyen askerler. Binalar, binalarda bekleyen nöbetçiler. İnsanlar, insanların basında bekleyen insanlar. İnsanların basında bekleyen insanları bekleyen insanlar. İnsanların basında bekleyen insanları bekleyen insanları bekleyen insanlar. Kendi içine doğru kıvrılan bir labirentin tam ortasında olduğumu hissettim." Sürekli, kendi ellerimizle çoğalttığımız ve pekiştirdiğimiz sını

Hatalı Toplar Enstitüsü: Bitmemiş Bir Beyzbol Destanı ile birlikte, Spencer Holst'un tüm öykülerini Türkçeye kazandırmış oluyor ve bunun haklı gururunu yaşıyoruz. Bu kendine has ve ayrıksı duruşundan ötürü tek başına yayımladığımız bu kitap, kısa öykü yazarı olarak bildiğimiz Holst'un külliyatını bir taraftan bozarken diğer bir taraftan tamamlıyor. Dışarı kaçan beyzbol toplarıyla, bunu kendisine dert edinen efsanevi bir oyuncuyla, gece yarısı Moby Dick okumalarıyla, maça kızan taraftarların stadı terk etme

Savaş zamanında yetim kalan ve şaşkınlıkla dünyayı bir oyuncağa çeviren Zuriko'nun hüzünlü hikâyesi Ben, Ninem, İliko ve İlarion... Zuriko'nun çocukluğunun etrafında, ilk aşk, sadakat, mizah, hüzün, şiir, arkadaşlık ile İliko, İlarion ve "Rusça öğrenmede ne var, çocuğum, bütün Rusya Rusça konuşuyor" diyecek kadar saf ama iyi yürekli ninesi geziniyor. Kendisinden yaşça çok büyük olan İliko ve İlarion Zuriko'nun en yakın dostları. Birbirlerine oynadıkları oyunlar, kitap boyunca bir barışıp bir küsmelerine ned

Hayat Koleksiyoncusu'nun usta, Galeano, çırak, Camus, AOK, masal devleri, Orhan Pamuk, pazarcı, Köpük Surat, çokbilmiş müşteri gibi birçok karakteri ve gönderme yaptığı ismi var. Roman, "Binlerce hayatım olsun isterdim," diye başladığı için bu çeşitliliğe şaşmıyoruz. Hatta bu cümle, yazarın, anlatı ilerledikçe de okurun fısıltılarına dönüşüyor. Genç yaşta aşkın ıstırabına yakalanan, bu uğurda her şeyi göze alan karakterimiz, gökyüzüne kelimelerle yapılan bir yolculuğa çıkıyor. "Üst kurmaca", "pastiş" gibi ç

Sherwood Anderson, 18. yüzyılda başlayıp 2. Dünya Savaşı'na değin Kuzey Avrupa'dan dalgalarla, rüzgâr ve uğultularıyla Yeni Kıta'ya akan türkülerin ozanlarından. Hemingway, Steinbeck, Faulkner gibi bu türküleri, deyişleri modern romana katan Amerikan anlatısının büyüklerinden. Anderson da çağdaşlarının öncüsü olarak yaşamın şiirini nasıl anlatacağını çok iyi biliyor. Yeni yeni olgunlaşmaya başlayan Amerika'da bir kasabanın nefes alıp verişini, toplumunun vahşi hırsını, bu hırsın altında ezilen bireyleri bir

"Bu, komik bir akşamüzeri olabilir Rose ve hüzünlü bir akşamüzeri. Hayatta en çok gözlerimi dolduran an, salt bir acıdan ziyade mutlu olduğun ama mutsuzluğun da bir adım ötende durduğunu bildiğin andır. Şimdi sen yatıyorsun, ben ayaklarımı uzatmışım, çok gülüyoruz ama gözlerimiz hep dolu dolu. Çünkü kalbin Giardino di Rose, kalbinin eskisi gibi atmayacağını daha bu sabah öğrendik. Şu an eminim, ikimiz de salt bir acıyı daha çok tercih ederdik."Dille kendine has bir ilişki kurmayı başarıyor Fatma Nur Kaptano

"Zijian'ın hikâye anlatmada üstün bir yeteneği var." The Times Uzun huş ağaçları arasında bir kadın oturuyor ve düşünüyor. O, ren geyikleri güden ve Kuzeydoğu Çin'in uzak ormanlarında dolanan Evenkilerin bir üyesi. Onun anılarında, sadece onun kabilesinin hikâyelerine değil, Çin'in şaşırtıcı değişimine de tanık olacağız. Nehir kenarında geçen cennet gibi bir çocukluk babasının ölümü ve annesinin amcasıyla ilişkisinin o kadar da masun olmadığının giderek artan farkındalığıyla biter. Sonra, 1930'larda, kabi

"Devrimin yorgun gençlerinin yüzleri kalabalığın arasında kayboldu. Her yaştan insan oradaydı: yaşlısı, kadını, çocuğu, ailecek gelenler, kucaklarında bebeklerini tutan babalar, sarık giymiş köylüler, fabrikalarının isimlerinin yazılı olduğu pankartları taşıyan işçiler, öğretmenler ve öğrenciler, müzik âletleriyle gelip platformda herkese şarkı söyleyen sanatçılar..." 2011'deki Mısır Devrimi yüzlerce insanın yaralanmasına, dahası ölümüne sebep oldu. Hükümete karşı ayaklanan halk başta Kahire olmak üzere Mı