Everest My Lord, yeni bir şiirimdir. Bir dil çalışmasıdır. Bundan sonra Everest My Lord`u hep yazacağım, bitmeyecek. Ne Everest My Lord (bütün özlemlerime rağmen) Türkçeleşecek ne de ben, (bütün dil ve duygu imkanlarımı sonuna dek harcayacağım halde) İngilizleşebileceğim. İşte Everest My Lord`un konusu bu. Daha doğrusu bir özlem şiiri benim için. (Arka Kapak)

Ray Bradbury, Deliler Mezarlığı`nda kendine özgü esrarengiz yaklaşımıyla, 1950`li yılların Hollywood`undan büyülü bir dünya yaratır. Tuhaf karakterleri, tüyler ürpertici gerilimi ve şiddetli bir nostalji duygusuyla, bu onun en parlak romanlarından biridir. (Arka Kapak)

Rimbaud ile aranızda ya anlık bir buluşma olur ya da hiç bir şey. Onunla gökyüzünde buluşursunuz ya da asla buluşamazsınız. Rimbaud`nun dilini anlayabilmek için, sözcüklerden medet umulmaz, onun dil, öğrenmek istediğiniz Fransızca değil, ozanların unutulmuş dilidir. Henry Miller (Arka Kapak)

Oyunu Rosa Luxemburg'un 'mektuplarından', Margareth von Trotta'nın filminden, Vico Faggi - Luigi Squarzina ikilisinin oyunundan yaralanarak yazdığını belirten Rekin Teksoy, gelişimini bir sinema filmi gibi tasarladığını; oyunun yalın bir dekorda ışık gölge oyunlarının öne çıktığı yer yer lirik, yer yer destansı bir anlayışla, bir sinema filminin akıcılığı ile biçimlenmesine özen gösterdiğini söylüyor. Rosa Luxsemburg'un öğrencilik yıllarından öldürülmesine dek yaşanan olayları, geriye dönüş yöntemiyle verdi

Abimael Guzman; dünyayı değiştirmeyi amaçlamış Kant'çı bir düşünür. Yandaşları için o, Marx, Lenin ve Mao'dan sonra Dünya Devrimi'nin dördüncü kılıcıydı. 1980'den 1992'ye kadar gizlendi. Bu süre içinde dünyanın en ölümcül devrimci örgütünü yönetti. Yirmi yıl boyunca hiçbir gazeteciyle röportaj yapmadı ve sadece tek bir fotoğrafı çekilebildi. Başına bir milyon dolar ödül kondu. Asla süper-güçlerden yardım almadan gerçekleştirdiği ayaklanmayla, tüm Güney'i ve ötesini tehdit etti. 1992 Eylül'ünde Lima'nın küçü

x

Nerede olduğumu biliyorum. Aydınlatılmış bir yer burası. Geceden gündüze gündüzden geceye geçişi hissetmeyişimin nedeni bu. Kendi boşluğuna sarınmış, yalnızlığını o boşlukta avutmak ister gibi bomboş, rüya artığı bir yer. Görüntülerin abartıya varan seçikliği gerçekliği yapaylığa dönüştürdüğünden var olan her şey ürküntü verici. Ayrıntılardaki kusursuzluğunu görmek korkutuyor beni. Beklenmedik bir devinimin tek tanığı olmak istemiyorum...

... Benim önceden kestiremediğim, dönüp geçmişe bakmanın kimi zaman ölümcül ve insana acı veren bir hale dönüşebileceğiydi. Ölümcül ve acı veren oldukça abartılmış gibi gelebilir, ama yaşadıklarımı anlatmak için bulabildiğim en iyi iki sözcük. Sofi: Bizler çocukken bir şey biriktiririz, sonraları yitirip yok ettiğimiz bir şey. Buna ruh denir öyle değil mi? (Arka Kapak)

Galiba tüm hayatım boyunca Alice Yatakta'yı yazmak için hazırlanıyordum. Kadınların acısı ve öfkesi üzerine bir oyun. Ve son olarak hayal gücü üzerine bir oyun. Aklın tutsaklaştırılması olgusu. Ve hayal gücünün zaferi. Ancak hayal gücünün kazandığı zaferler yeterli değil

Jim Thompson'ın hayatı kaymış, ikiye bölünmüş anti-kahramanlarının en çarpıcılarından biridir Nick Corey. Bir Amerikan kasabasında yaşayan, herkesin horlayıp alay ettiği, kolayca satın alınır, güçsüz bir şeriftir. İçten içe ise tam bir hinoğluhin, kan kusup kızılcık şerbeti içmiş gibi yapan bir psikopat; karısının nefreti, metresinin amansızlığından olduğu kadar, biricik sevgilisinin kendisini küçük görmesinden de sarsılmıştır. Bu aşağılık hayat böyle sürüp gidemez. Sonunda Nick Corey çevresinden öç almaya

Jim Thompson`u Okuyun, Cehennem`de Bir Tura Çıkın (Ön Kapak) Boksör eskisi William (Kid) Collins, aslında `iyi huylu, efendi` bir çocuktu. `Çevresel faktörlere bağlı olarak hafif ya da hiç denecek kadar suça eğilimi var`dı, o kadar. Sadece üzerine gidilmemesi gerekiyordu. O zaman çileden çıkabiliyordu, hakkındaki hastane raporuna bakılırsa `kızdırıldığı takdirde çok tehlikeli olabiliyor`du. Gene de, herşey yolunda gidebilirdi. Oysa `Kid` Collins`in kaybetmekten başka şansı yoktu. Taşrayla kara romanın bulu

Bir şiirde: İlk on beş yılımın geçtiği Quimper'i yeniden buldum, gözyaşlarımı bulamadım, diyen Max Jacob, 1876 yılında Fransa'nın Britanya bölgesinde, Quimper'de doğdu. Babası, anası Museviydi. Yirmi yaşında Paris'e geldi. Bir bankaya kapılandı. Gençliğinde Bayan Pfeipfer'e tutulmuş, bütün yaşamı boyunca da ona bağlı kalmıştır. Nedir, Pfeipfer uyduruk bir addır. Kadının gerçek adı bilinmiyordur. Picasso ile gaygaylı bir dostluğu vardır. 1903'de Apollinaire, André Bill, Andre Salmon'la da arkadaşlık dolabı k

Abimael Guzman; dünyayı değiştirmeyi amaçlamış Kant`çı bir düşünür. Yandaşları için o, Marx, Lenin ve Mao`dan sonra dünya devrimi`nin dördüncü kılıcı`ydı. 1980`den 1992`ye kadar gizlendi bu süre içinde dünyanın en ölümcül devrimci örgütünü yönetti. Yirmi yıl boyunca hiçbir gazeteciyle röportaj yapmadı ve sadece tek bir fotoğrafı çekebildi. Başına bir milyon dolar ödül kondu. Asla süper güçlerden yardım almadan gerçekleştirdiği ayaklanmayla, tüm Güney`i ve ötesini tehdit etti. 1992 Eylül`ünde Lima`nın küçük

Gümüşlük Akademisi Atlantis Grubu, kış sonunda, Akademi merkezinde, 'Gelenekten Elektroniğe Anlam' başlıklı bir sempozyum düzenlemişti. Sempozyuma, eletronik ve basılı ortamın önde gelenlerinin yanı sıra, bu ortamlarla ilişkisi çapraz olan, kamuoyunda tanınmayan kişiler de çağrılmıştı. Onlar arasında, üniversite ve ar-ge kurumlarıyla ilişkisini kesmiş genç anlam araştırmacısı Yasemin Buenanoche de vardı. Akademi'nin kuruluş yıllarına ait kayıp belgelerle ilgili taşıdığ sır, onu üç gün öncesinden bir başına

Porte de la Cahppelle'e doğru, Roissy Havaalanı'na giden yol boyunca afişler boğucu bir biçimde birbirini izliyor: bir sinema oyuncusunun esmer, erkeksi yüzü (acaba Tom Berenger mı?), üstünde de büyük harflerle bir yazı: ''SNIPER. KESKİN NİŞANCI.''

x

Sahnenin karşısında yerden sofitaya dek yükselen bir panonun üstü devrim uğruna ölenleri simgeleyen masklarla donatılmıştır. Panonun eteğinde, oyuncuların zaman zaman altına girebilecekleri büyük kırmızı bir örtü vardır. Oyunun başında ve bitiminde, ölenler adına konuşan koro bu örtünün altında yer alır. Panonun sağında ve solunda, kulislere dek siyah diplikler asılıdır. Sahneye yer yer (faşizmi simgeleyen) kurt köpeği heykelcikleri (telden, içleri görünen, gerektiğinde ışık kaynağı olarak da kullanılabilen

Bir anlamda tekrarlardan kurulmuştur benim hikayelerim. Çocuk hapşırdı cümlesi benim hikayelerimde Çocuk 7 kere hapşırdı demektir. Bir yazar olarak başkalarını inandırmak için kaleme aldığım bu hikayelerde, daha doğrusu bu tekrarlarda kendi kendimi inandırmaya çalışmak istediğimi -bir çeşit büyü yaptığımı- aslında kendi kendimi büyülediğimi sanmaktayım. (Arka Kapak)