Uşak Ne Gördü'de ayrıcalıklı sınıflardan gelen, paraya, pahalı giysilere, tumturaklı laflara düşkün milliyetperver İngilizlerle rezillikte onlardan geriye kalmayan, o sınıfa atlama (her anlamda) çabasındaki alt sınıf üyeleri var. Her iki kesimden gelenler de kendi cinsel seçmeleri ya da eğilimleri üstüne düşünmektense, başkalarının cinsel yaşamlarını toptan yargılarla çözümlemeye çalışan, kendi koydukları saygınlık kuralları sonucu açmazlara sürüklenen acıklı/gülünesi kişilikler: melodramatik Iunatikler. Or

x

-Hey! Siz... Maigret kime seslenildiğini anlayabilmek için, okuldayken sınıfta yaptığı gibi dönüp geriye baktı. -Evet siz oradaki... İncil'den fırlamışa benzeyen beyaz posbıyıklı, sıska ihtiyar titreyen kolunu ileriye doğru uzatmıştı. Kimi işaret ediyordu bu ihtiyar? Maigret yanında oturan beyle hanıma şöyle bir baktı. Sonunda yargıcın, sorgulanmakta olan Hava Kuvvetleri çavuşunun, savcının, jüri üyeleri ve şerifler de dahil olmak üzere salonda bulunan herkesin kendisini izlemekte olduğunu utanarak fark ett

Tramvay, salkım saçak yolcularıyla yanımdan çan çan çan ederek, geçene kadar İstiklal Caddesi'nde yürümekteydim. Kampana sesi birden her şeyi değiştirdi. Gene yürümeye devam ettim. Ama artık İstiklal Caddesi'nde değildim. Tramvay çanının beni bıraktığı yerdeydim. Birkaç zaman önce, caddenin trafiğe kapatıldığını görmüştüm. Hatta, bir keresinde tramvayın ilk sefer öncesi hazırlıklarına da rastgelmiştim. Geçen yılın son günlerinde yeniden hizmete girdiğini de biliyordum. Hakkında yazılanları da okumuştum. Ama

Eskiden yalnızca korkulacak yorgunluklar tanırdım. Ne zaman, eskiden? Çocukken, üniversite çağı denilen zamanda, ilk aşk yıllarında bile, hatta tam da o zamanlar. Bir gece ayini sırasında, kalabalık, göz kamaştıracak denli aydınlatılmış ve tanıdık noel şarkılarıyla çınlayan köy kilisesinde çocuk, beraberindekilerin ortasında çuha ve mum kokularıyla sarmalanmış oturuyordu ve bir acının şiddetiyle yakalandı yorgunluğa. Nasıl bir acı? Tıpkı hastalıklara iğrenç ya da korkunç denildiği gibi, bu yorgunluk da iğre

x

Sözü nereye uzatalım? Kerevetin bulunduğu yerin toprağı yüksek ve dikenli otlarla kaplıdır. Hükümlülere özgü beyaz üniforma giymiş, kranta bir cellat kafileyi ölüm makinesinin yanıbaşında bekliyordur. Yargıçlara ve görevlilere saygılı bir selam sarkıtır. Başgardiyanın işareti üzerine iki kişi Hintli`yi yaka paça kerevetin üstüne çıkarır. Cellat da onların arkasından fırlar. İpi Hintlinin boynuna geçirerek sıkar. Hintli bunun üzerine Ram ram ram diye haykırmaya başlar. Bu ne bir dua, ne bir imdat çığlığıdır.

Her şey yalnızca bir kez olur, ama sonsuza kadar sürer. A Toujours. Bellek, sonsuzluğun zemininde dolaşan uyurgezerin tılsımıdır. Hiçbir şey yitirilmez; ancak, hiç bir şey de kazanılmaz. Geriye kalabilenler vardır sadece. Ben. İnsanın yeryüzündeki görevi hatırlamaktır. Hatırlamayı hatırlamak. (Arka Kapak)